Ιδανικά «πακέτα»

Κοντοζυγώνουμε στο τέλος του πρώτου γύρου κι η φιλοσοφία του Παναθηναϊκού -παρά τις «μπόρες»- δεν έχει αλλάξει. Το σκεπτικό του προπονητή παραμένει επιθετικό κι αυτό φάνηκε στα τρία δύσκολα ευρωπαϊκά παιχνίδια με Ντιναμό, PSV. 270΄ λεπτά, ένας μόλις πόντος κέρδος αλλά σχετικά καλή κυκλοφορία, ευκαιρίες, προσπάθεια ανάπτυξης από πολλές πλευρές κι όλα αυτά ενώ έλειπε το βαρβάτο επιτελικό χαφ κι ο σέντερ-φορ «κολώνα».

Για τον κόουτς ήταν πολύ σημαντικό να καταλάβουν οι ποδοσφαιριστές του πως το ταβάνι τους δεν είναι μια καλή πορεία στο κύπελλο κι η έξοδος στην Ευρώπη, μπορούν περισσότερα! Μετά το «διπλό» στη Θεσσαλονίκη πληθαίνουν οι φωνές για κατάκτηση της πρωτιάς, κάτι βέβαια που ανήκει στη σφαίρα του φανταστικού με τον τρόπο που είναι δομημένο το πρωτάθλημά μας κοντά δύο δεκαετίες. Μέσα σε μερικούς μήνες ,πάντως, Αναστασίου και συνεργάτες έχουν δημιουργήσει όλες τις προϋποθέσεις ενός μακροχρόνιου σχεδίου που είναι βέβαιο ότι θ’ αποφέρει οικονομικά κι αγωνιστικά οφέλη. Ήδη έχει ανοίξει ξανά ο κύκλος που πρωτοσχηματίστηκε τη δεκαετία του 1990 όταν το τριφύλλι εκμεταλλεύτηκε τα ταλέντα της ακαδημίας του, παρήγαγε ποδοσφαιριστές, τους βελτίωνε, τους έστελνε στην εθνική κι αργότερα τους έχανε …τζάμπα, ένεκα της ανικανότητας των ανθρώπων του να εκμεταλλευτούν πρόσωπα, συγκυρίες, καταστάσεις.

Είδαμε για μεγάλο χρονικό διάστημα την παραγωγή του φυτωρίου να στερεύει, μέχρι που ξεπετάχτηκε ο Νίνης, μετά από πέντε χρόνια ακολούθησε η φουρνιά Καπίνο, Μαυρία που ήδη παραχωρήθηκαν φέρνοντας στο σύλλογο 6.000.000 ευρώ. Θα μπορούσαν να είναι περισσότερα αν οι ξένοι δεν έβρισκαν την ΠΑΕ σε μεγάλη ανάγκη να δώσει αθλητές προκειμένου ν’ ανασάνει το ταμείο της. Η επιστημονική δουλειά στο Κορωπί έχει βελτιώσει τους μικρούς σε σημείο να τους χαζεύεις παίζοντας αεράτα στην πιο «σκληρή» έδρα της λίγκας. Με το κόψιμο του μπάτζετ και την ανάγκη να γίνει restart το σωματείο θέλοντας και μη αφιερώθηκε στην εκπαίδευση των πιτσιρικάδων πετυχαίνοντας… φλέβα.

Ας πάρουμε π.χ την τριπλέτα Κλωναρίδη, Καρέλη, Ατζαγκούν. Οι δύο πρώτοι παίζουν άνετα εντός περιοχής σε ρόλο δεύτερου φορ πλάι σε φουνταριστό. Αμφότερα ελαφριά κορμιά, αλλά όχι αδύναμα (ιδίως ο Κρητικός), συνδυασμός που τους επιτρέπει ν’ αποδίδουν το ίδιο καλά αμυντικά (κυνηγώντας και τζαρτζάροντας) κι επιθετικά, ιδίως όταν με την ταχύτητά τους κόβουν κάθετα στα αντίπαλη καρέ. Ο Ατζαγκούν είναι θεόκοντος αλλά για τα κυβικά του παθαίνεις πλάκα παρατηρώντας τους τετρακέφαλούς του που θυμίζουν πυγμάχο βαρέων βαρών.

Δεδομένου ότι όλοι οι παραπάνω «τρώνε» το γήπεδο ο τρόπος που ακουμπά η μπάλα πάνω τους είναι πολύ σημαντικός για την ανάπτυξη. Πέρσι που μπροστά υπήρχε ο Μπεργκ τα ρήγματα που δημιουργούσαν δεν πήγαιναν στράφι, ενώ δίπλα στον παικταρά αναπτύχθηκαν, πρόσθεσαν πράγματα στο παιχνίδι τους, «γέμισαν» τα στατιστικά τους. Χωρίς τον Μάρκους βρέθηκαν έξω απ’ τα νερά τους μιας κι ο Παναθηναϊκός τους ζητούσε πράγματα σε ρόλους που ήταν πρόωρο να επωμιστούν, ουδείς είναι σε θέση να παραστήσει τον ηγέτη τόσο γρήγορα.

Όταν εδώ και 1.5 χρόνο έχεις συνηθίσει οι ποιοτικότεροι παίκτες να βγαίνουν στον ασβέστη όχι σαν εξτρέμ αλλά σαν δημιουργοί είναι απαραίτητο να διαθέτεις «εννιάρι» που θα τελειώσει επιτυχώς τις πάσες. Κλήθηκαν να παίξουν ρόλο «killer» ο Βίκτωρας κι ο Νίκος που ακόμα πολυβόλα σκοραρίσματος δεν τους αποκαλείς! Αγωνιζόμενοι όμως ως αντι-Μπεργκ βρήκαν ρυθμό, ατσαλώθηκαν και μόλις άρχισαν να φορμάρονται η ομάδα άρχισε να δρέπει καρπούς. Ειδικά ο «παλαιστής» ήταν απολαυστικός στα ματς με τους Ολλανδούς, «μάτωσε» στο Καραϊσκάκη (κρίμα που ο κόουτς δεν τόλμησε εκεί να παίξει το χαρτί του Κλωναρίδη) σκόραρε στα ζόρικα παιχνίδια με Ατρόμητο, ΠΑΟΚ, υπολογίζεται σοβαρά από τον Ρανιέρι, «γεννούν και τα κοκόρια του» αυτή την εποχή.

Ο Αναστασίου μόνο να χαμογελά μπορεί όχι μόνο επειδή επανέρχεται ο κορυφαίος του σκόρερ αλλά και γιατί το κορυφαίο ταλέντο του ρόστερ έδειξε σφυγμό στην Τούμπα. Μιλάμε για τον Κλωναρίδη που τον αφήσαμε σκόπιμα τελευταίο. Πολλοί θα πουν ότι είναι επιπόλαιος, ότι παίζει ένα καλό παιχνίδι και δύο τον ψάχνουμε, πράγματα που τα λες και φυσιολογικά αν αναλογιστείς ότι είναι μόλις 22 ετών. Ωστόσο, οι γκολάρες με Παναιτωλικό (κύπελλο), Μίντιλαντ, η ασίστ στον Ατζαγκούν κόντρα στον ΠΑΟΚ δείχνουν την σπουδαία πάστα που ο πρώην παίκτης της ΑΕΚ είναι φτιαγμένος. Οι προπονητές έχοντας στη θέση του Ντίνα, Μπούι, Πράνιτς τον χρησιμοποιούν με δόσεις, είναι χαρακτηριστικό ότι έχει παίξει μόλις 297΄ στο πρωτάθλημα.

Το προσόν που έχει και μας τρελαίνει είναι η ικανότητά του να τρέχει και να ντριμπλάρει με το κεφάλι ψηλά, δείτε την κίνηση που κάνει στη φάση του 0-1 με τον ΠΑΟΚ. Πριν ανοίξει τη μπάλα κι επιταχύνει για να την πασάρει έχει δει το κόψιμο του Ατζαγκούν στον χώρο, πετά το τόπι παράλληλα με την εστία του Γλύκου, φιλιά κι αντίο! Πέρσι παίρνοντας τον μικρότερο χρόνο απ΄ όλους τους επιθετικογενείς (μόλις 1610 λεπτά) πανηγύρισε τέρμα εννιά φορές και μοίρασε τέσσερις ασίστ! Άμα σκοράρεις σαν “εννιάρι”, καλπάζεις σαν εξτρέμ, μαρκάρεις σαν ανασταλτικός μέσος και πασάρεις σαν box to box χαφ, τότε διαθέτεις φανταστικό «πακέτο». Καλά να είμαστε και στο β΄ γύρο αν μπουν «ομαλά» Νίνης και νεοφερμένοι (;) θα έχουμε γούστα στη Λεωφόρο..

Υ.Γ Ο Νίκος Νταμπίζας πρόσφερε πολλά! Η μεγαλύτερή του επιτυχία τώρα που αποτελεί παρελθόν από τον σύλλογο είναι ότι οι οπαδοί ασχολούνται επιδερμικά μαζί του (αυτόν, τον κατά δήλωσή του μέγα αντι-παναθηναϊκό!) όταν παλιότερα τεχνικοί διευθυντές που τίμησαν (όσο δεν πήγαινε) το τριφύλλι ως ποδοσφαιριστές, κυριολεκτικά «σταυρώθηκαν»! Μην αρχίσουμε ν’ απαριθμούμε περιστατικά με Ζάετς, Λιβαθηνό, Αντωνίου γιατί θα μας πάρει το ξημέρωμα!

Δημήτρης Στρατής Για τον Δημήτρη Στρατή το panathinaikos24 αποτελεί το τρίτο πράσινο μετερίζι στο οποίο θ' ασχολείται με το ομορφότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή του.
Η διαδρομή ξεκίνησε από το balla.gr, συνεχίστηκε στο leoforos.gr, τώρα όντας ο 13ος (προφανώς σημαδιακό μιας κι ο αριθμός -για προφανείς λόγους- είναι ο αγαπημένος του) συνεργάτης του site θ' ασχολείται (σχεδόν) καθημερινά με τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο! Θεωρεί τη γενιά του προνομιακή αφού έζησε live τα σπουδαιότερα επιτεύγματα των τμημάτων του κλαμπ, πλην Γουέμπλεϊ. Μια ζωή θα τον στοιχειώνει ο χαμένος προημιτελικός με την Πόρτο του Μουρίνιο το 2003 , όταν χάθηκε τελικός-φαντασίωση για όλους τους πράσινους πιστούς απανταχού Γης! Φαντάζεστε τι θα γινόταν σε συναπάντημα ΠΑΟ και...Σέλτικ;