Κάπου κερδίζεις, κάπου χάνεις…

Η περσινή μεταγραφή του Μλάντεν Πέτριτς ήταν επιπέδου Φιγκερόα. Μεγάλου ρίσκου δεδομένου του ιατρικού ιστορικού του αλλά ταυτόχρονα κίνηση πρεστίζ για τον «μνημονιακό» Παναθηναϊκό, άλλωστε ο 33χρονος Κροάτης έπαιζε με κλειστά μάτια ΚΑΙ στο πολυμετοχικό τριφύλλι. Μιλάμε για σταρ που ξέρει άριστα τα μυστικά της μπάλας πλην όμως η απόδοσή του δεν μπορεί να υπερβεί το χαμηλό ταβάνι ακόμα και της ελληνικής -slow motion- λίγκας.

Η παρουσία του στο βασικό σχήμα μαζί με τον Πράνιτς π.χ στερεί από το κλαμπ το μεγάλο του όπλο (πρέσινγκ, τρέξιμο), πλην όμως ουδείς μπορεί να ψέξει τον προπονητή ο οποίος στα εντός έδρας παιχνίδια φορτώνει την 11άδα με μπαλαδόρους. Ο Πέτριτς κουβαλήθηκε στα μέρη μας ξεχασμένος, παραγκωνισμένος -ελέω τραυματισμών- στη Φούλαμ, παρόλα αυτά μέχρι σήμερα έχει βγάλει καθαρές φάσεις αγωνιζόμενος σε σύνολο με σταθερή φιλοσοφία όσον αφορά την ανάπτυξή του.

Ο έμπειρος κυνηγός έχει ένα φανερό μειονέκτημα, την απουσία έστω και στοιχειώδους ταχύτητας, πλην όμως ο Αναστασίου τον εμπιστεύεται γιατί όταν βρει χώρους μπορεί να παράξει ευκαιρίες για πάρτη του αντί να περιμένει τους συμπαίκτες του να τον αξιοποιήσουν. Ο κόουτς τον τράβηξε εκτός περιοχής (αν θυμάστε στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν «κουτουλούσε» με τον Μπεργκ, φάνηκε ξεκάθαρα με τη Σταντάρ) καταφέρνοντας να τον κάνει χρήσιμο δίχως να είναι απαραίτητος.

Η ταχυδυναμική Καρέλη, Κλωναρίδη θεωρητικά «κουμπώνει» καλύτερα με την κλάση του Μπεργκ, πλην όμως ο Κροάτης με 3 γκολ και 4 ασίστ διόλου απαρατήρητος έχει περάσει αν και το σκαρί του παραείναι βαρύ για να υπηρετήσει τις συχνές αλλαγές θέσεων που γουστάρει από τους μπροστινούς ο «Ολλανδός».

Πέρσι στο β΄ γύρο η διαρκής κίνηση έκανε την ομάδα να φαίνεται ότι αγωνίζεται με παίκτη παραπάνω στο χορτάρι. Εκμεταλλευόμενοι την εγκεφαλικότητα του Μπεργκ, Κλωναρίδης, Καρέλης, Ατζαγκούν, Αμπέιντ έπαιζαν αρκετά χωρίς μπάλα κι όταν ο Σουηδός με την τεχνική του έβαζε δύσκολα στα μπακ, ο τερματοφύλακας δεν ήξερε από που να πρωτοφυλαχθεί.

Το συνεχές τρέξιμο «μακιγιάρισε» την απουσία επιτελικού κλάσης. Το καλοκαίρι στράβωσε η υπόθεση Αμπέιντ, άργησε να αποκτηθεί ο Νίνης, δεν «βγήκε» ο Μπούι, ενώ η έλλειψη τεχνικής του Ατζαγκούν έκανε διστακτικό τον προπονητή να καθιερώσει  τον Αφρικανό πίσω από τον σέντερ-φορ. Ο Αναστασίου έπαιξε το χαρτί του Κροάτη και μετά από τους πρώτους μήνες «χαμηλών πτήσεων» άρχισε να παίρνει πράγματα από τον έμπειρο άσο που ακόμα δεν βρίσκεται 100% «εντός» ομάδας.

Η ανάπτυξη βασίζεται στην ταχύτητα, την διαρκή κίνηση χωρίς μπάλα, την ευχέρεια των μέσων να λειτουργούν ως «σύρτες» μπροστά/πίσω, σαφώς ήταν δύσκολο για παίκτη «σκουριασμένο» και προχωρημένης ηλικίας να κάνει την διαφορά με το καλημέρα. Ποσώς μάλλον όταν τα χαρακτηριστικά των συναδέλφων του στη γραμμή κρούσης (ικανοί να βγάλουν ένταση και να υπηρετήσουν υψηλούς ρυθμούς με ή χωρίς μπάλα στα πόδια Βίκτωρας/ «παλαιστής») εύκολα σε αφήνουν «έκθετο» στη σύγκριση.

Ο Παναθηναικός έκανε πρωταθλητισμό γιατί στο παιχνίδι του συμμετείχαν ΟΛΟΙ, το γεγονός αυτό έναν ποδοσφαιριστή με «βαρύ» ιστορικό τραυματισμών τον εξαντλούσε. Το αν θα διατηρηθεί ο Πέτριτς βασικός σε ζόρικα εκτός έδρας ματς θα εξαρτηθεί από τον βαθμό χημείας που θ’ αναπτύξουν Στιλ-Ταυλαρίδης- «Σίφο». Θεωρητικά με Λαγό μοναδικό κλασικό κόφτη και το γιαννιώτικο «ελάφι» ν’ αποδεικνύεται ανεπαρκέστατο το πλάνο δεν βγαίνει, πως θα κρατήσεις τους αντιπάλους μακριά από την περιοχή;

Με τους light Πράνιτς, Πέτριτς βασικούς η μπάλα μπορεί να μεταφερθεί εύκολα στα καρέ σου εκτός κι αν ξεποδαριαστούν Ζέκα, Λαγός. Σε περίπτωση που αυτοί φορέσουν την κόκκινη μπέρτα με το «S» πίσω όλα… πρίμα, μια τριπλέτα Κλωναρίδη, Μπεργκ, Πέτριτς σου δίνει εκτέλεση, φαντασία, ταχύτητα, ντρίμπλα, δημιουργία, είδαμε με τον Εργοτέλη ότι το 90% των επιθέσεων βγήκε από δικές τους συνεργασίες μαζί με την πολύτιμη συνδρομή Χουχούμη που με τις προωθήσεις του έδινε (κι άλλο) πλάτος.

Θα είναι κομβικό σημείο πως θα παρουσιαστούν οι κεντρικοί χαφ στο β΄ γύρο, πέρσι η άνοδος Μέντες και το ξεψάρωμα Λαγού, Ατζαγκούν, Αμπέιντ ατσάλωσε τον κυπελλούχο. Η συνύπαρξη Λαγού, Ζέκα, Ατζαγκούν και η τάση τους να κυνηγούν το τόπι παντού δίνει δυνατότητα πολλών κλεψιμάτων και «κρύβει» τους «τεμπελάκους».

Στο ποδόσφαιρο σχεδόν πάντα κερδίζεις σ’ ένα τομέα και χάνεις σε κάποιον άλλο, το τίμημα της παρουσίας Πέτριτς στο βασικό σχήμα είναι ότι κάποιος συμπαίκτης του πρέπει να καλύψει τα τρεξίματα που ο 33χρονος αδυνατεί να δώσει…

Δημήτρης Στρατής Για τον Δημήτρη Στρατή το panathinaikos24 αποτελεί το τρίτο πράσινο μετερίζι στο οποίο θ' ασχολείται με το ομορφότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή του.
Η διαδρομή ξεκίνησε από το balla.gr, συνεχίστηκε στο leoforos.gr, τώρα όντας ο 13ος (προφανώς σημαδιακό μιας κι ο αριθμός -για προφανείς λόγους- είναι ο αγαπημένος του) συνεργάτης του site θ' ασχολείται (σχεδόν) καθημερινά με τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο! Θεωρεί τη γενιά του προνομιακή αφού έζησε live τα σπουδαιότερα επιτεύγματα των τμημάτων του κλαμπ, πλην Γουέμπλεϊ. Μια ζωή θα τον στοιχειώνει ο χαμένος προημιτελικός με την Πόρτο του Μουρίνιο το 2003 , όταν χάθηκε τελικός-φαντασίωση για όλους τους πράσινους πιστούς απανταχού Γης! Φαντάζεστε τι θα γινόταν σε συναπάντημα ΠΑΟ και...Σέλτικ;