«Σταυρώθηκε», θα «αναστηθεί»;

Έλα όμως που τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμενε και ο αγώνας με τον Ερυθρό Αστέρα τη Μεγάλη Πέμπτη μετατράπηκε σε do or die (κοινώς ματς ζωής και θανάτου). Διότι πολύ απλά στο πιο κρίσιμο παιχνίδι στη φάση των «16» η ομάδα του Ντούσκο Ιβάνοβιτς δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.

Πέταξε στα… σκουπίδια μια τεράστια ευκαιρία, έδωσε το δικαίωμα στους Γερμανούς να μπουν ξανά στο παιχνίδι της πρόκρισης και τώρα η νίκη επί του Ερυθρού Αστέρα είναι «μονόδρομος». Σε περίπτωση ήττας χρειάζεται νίκη της Μακάμπι στο Βερολίνο απέναντι στην Άλμπα, διότι στην ισοβαθμία με τη γερμανική ομάδα έχει το πάνω χέρι. Με απλά λόγια ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να κρατά την τύχη στα χέρια του, όμως το διπλό στην «καυτή» έδρα του Ερυθρού Αστέρα, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, αν αναλογιστεί κάποιος και το αγωνιστικό πρόσωπο που παρουσιάζει το «τριφύλλι» μακριά από το ΟΑΚΑ.

Η απογοήτευση είναι μεγάλη στις τάξεις των πρασίνων, περισσότερο διότι δεν τους φταίει κάποιος άλλος, πλην του κακού τους εαυτού. Ο απελπιστικά μόνος του, Δημήτρης Διαμαντίδης στα τελευταία κρίσιμα λεπτά, αυτή τη φορά δεν έκανε το θαύμα του και η ήττα δεν αποφεύχθηκε. Η Άλμπα δεν ήταν καλύτερη στο ΟΑΚΑ, όμως ήταν πιο ψύχραιμη στα κρίσιμα λεπτά του αγώνα, εκμεταλλεύτηκε άψογα τα λάθη και τις κακές επιλογές του «τριφυλλιού» σε όλα τα επίπεδα, την ανύπαρκτη άμυνά του, την έλλειψη διάρκειας (σε ένα ακόμη ματς) και φυσικά έφυγε νικηφόρα από το κλειστό των ολυμπιακών εγκαταστάσεων.

Τα πράγματα πλέον όσον αφορά την πρόκριση του Παναθηναϊκού στην επόμενη φάση είναι δύσκολα. Όχι όμως ακατόρθωτα. Διότι, ειδικά φέτος, τα έχουμε δει όλα από αυτή την ομάδα. Με την ίδια ευκολία που θα χάσει δικό του παιχνίδι, με την ίδια ευκολία μπορεί να σε κάνει να τρίβεις τα μάτια σου από την εικόνα που δείχνει στο παρκέ (βλ. Ρεάλ). Θα πείτε, είναι αυτό κατάσταση; Όχι. Καλό θα ήταν να έχει διάρκεια στην απόδοσή του. Και να μη σε στέλνει από τη Γη στον Ουρανό. Συμφωνώ. Προτιμώ όμως να παραμείνω στην ουσία και να περιμένω το ταμείο στο τέλος.

ΥΓ: Ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδος, την ερχόμενη Κυριακή απέναντι στον Απόλλωνα αποτελεί μια καλή ευκαιρία να τονωθεί η αυτοπεποίθηση των παικτών ενόψει της Μεγάλης Εβδομάδας που έρχεται…

Ρούλα Στεφανάκη Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει, λέει o λαός και η Ρούλα πιστεύει ότι της ταιριάζει γάντι. Η δημοσιογραφία δεν ήταν στα σχέδιά της, ούτε γεννήθηκε με το όνειρο να γίνει δημοσιογράφος. Ααα… να τα λέμε! Στα σχέδιά της ήταν να σπουδάσει και βλέπουμε. Όπως και έγινε. Πέρασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (ουδεμία σχέση με τη δημοσιογραφία φυσικά) πήρε και βεβαίωση ότι μπορούσε να διδάξει, όμως το συγκεκριμένο χαρτί, καταχωνιάστηκε κάπου στο αρχείο της, διότι πολύ απλά βρέθηκε στο δρόμο της το Sportime! Το μεγάλο της σχολειό της δημοσιογραφίας. Μια δεκαετία στο Sportime έκανε ρεπορτάζ μπάσκετ, ώσπου πιστεύει… το έμαθε πια το «παλιό-επάγγελμα». Στη συνέχεια εργάστηκε στο Derby, όπου βίωσε μια ακόμη ξεχωριστή εμπειρία, σύντομη μεν, αλλά πολύ ιδιαίτερη με εξαιρετικούς συναδέλφους με κάποιους εκ των οποίων εχει τη χαρά να ξανασυνεργαστεί (βλ. Γιάννη Αβραμίδη), εδώ στο Panathinaikos24. Και βέβαια δεν ξεχνάει το πέρασμά της και από το Onsports, από το οποίο επίσης έχει πολύ όμορφες στιγμές να θυμάται..