Πιο… κακός πεθαίνεις

Κοινώς, αν ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς και οι παίκτες του δεν το πάρουν αλλιώς στα επόμενα ματς, αρχής γενομένης από εκείνο της προσεχής Πέμπτης, οι πιθανότητες από λίγες γίνονται ανύπαρκτες. Όπως, ήταν και ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ματς των πλέι οφ στη Μόσχα.

Άμυνα; Ποιος Θανάσης. Ριμπάουντ; Άγνωστη λέξη. Ευστοχία; Εδώ γελάμε. Αυτό που παρακολουθήσαμε, όσοι παρακολουθήσαμε εν πάσει περιπτώσει, δεν ήταν Παναθηναϊκός.

Δεν είχε κάποιος απαίτηση από τον φετινό Παναθηναϊκό να μπει στο γήπεδο και να κάνει πλάκα στην ΤΣΣΚΑ, που και πληθώρα λύσεων έχει και ποιότητα και γενικώς είναι άλλο επίπεδο. Πώς να το κάνουμε. Άλλο αυτό όμως και άλλο να μην μπει ποτέ στο πνεύμα του αγώνα. Δεν πάλεψε καν, έστω για τα προσχήματα. Δεν είχε πάθος, ενέργεια. Κάτω από το καλάθι οι παίκτες του Ιτούδη έκαναν… πάρτι και όχι μόνο. Άπειρες φορές οι αντίπαλοί τους σούταραν τελείως ανενόχλητοι. Αντίθετα, οι «πράσινοι» αλλού πατούσαν κι αλλού βρίσκονταν. Λάθη παιδαριώδη, όχι μόνο από τους νέους παίκτες, αλλά και από τους πιο έμπειρους.

Λες και βρίσκονταν μονίμως σε… λήθαργο. Απάθεια πραγματικά. Συγνώμη αλλά αυτό δεν ήταν Παναθηναϊκός. Θέλω να πιστεύω ότι αν δουν το βίντεο του αγώνα θα ταρακουνηθούν ενόψει της συνέχειας. Κατά πόσο βέβαια θα προλάβουν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα μέσα σε δυο μέρες είναι άγνωστο.

Θεωρώ όμως ότι θα υπάρξει αντίδραση. Είναι αδύνατο να παρουσιάσει ανάλογη εικόνα για δεύτερο σερί ματς ο Παναθηναϊκός. Διαφορετικά, όχι μόνο δε θα «κλέψει» νίκη στη Μόσχα, αλλά θα διασυρθεί και στο ΟΑΚΑ. Απλά τα πράγματα.

Ρούλα Στεφανάκη Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει, λέει o λαός και η Ρούλα πιστεύει ότι της ταιριάζει γάντι. Η δημοσιογραφία δεν ήταν στα σχέδιά της, ούτε γεννήθηκε με το όνειρο να γίνει δημοσιογράφος. Ααα… να τα λέμε! Στα σχέδιά της ήταν να σπουδάσει και βλέπουμε. Όπως και έγινε. Πέρασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (ουδεμία σχέση με τη δημοσιογραφία φυσικά) πήρε και βεβαίωση ότι μπορούσε να διδάξει, όμως το συγκεκριμένο χαρτί, καταχωνιάστηκε κάπου στο αρχείο της, διότι πολύ απλά βρέθηκε στο δρόμο της το Sportime! Το μεγάλο της σχολειό της δημοσιογραφίας. Μια δεκαετία στο Sportime έκανε ρεπορτάζ μπάσκετ, ώσπου πιστεύει… το έμαθε πια το «παλιό-επάγγελμα». Στη συνέχεια εργάστηκε στο Derby, όπου βίωσε μια ακόμη ξεχωριστή εμπειρία, σύντομη μεν, αλλά πολύ ιδιαίτερη με εξαιρετικούς συναδέλφους με κάποιους εκ των οποίων εχει τη χαρά να ξανασυνεργαστεί (βλ. Γιάννη Αβραμίδη), εδώ στο Panathinaikos24. Και βέβαια δεν ξεχνάει το πέρασμά της και από το Onsports, από το οποίο επίσης έχει πολύ όμορφες στιγμές να θυμάται..