Το ματς με την Καλλονή, δεν επιδέχεται ιδιαίτερης ανάλυσης, όχι μόνο λόγου του αντιπάλου, που δεν έδειξε και… πολλά πράγματα, αλλά κυρίως λόγω του κλίματος σε ομάδα και εξέδρα.
Ένα γήπεδο, «θυμωμένο», απογοητευμένο, διαμαρτυρήθηκε με τον δικό του τρόπο για τον ντροπιαστικό αποκλεισμό από τη Γκαμπάλα, με τους παίκτες να πράττουν το αυτονόητο, παίρνοντας μια εύκολη νίκη.
Ο Αμπεντ αγωνίστηκε για 94 λεπτά (μαζί με τις καθυστερήσεις), χωρίς να… βγάλει μάτια, πράγμα λογικό αφού ναι μεν έχει προπονηθεί σε φουλ ρυθμούς με τη Νιούκαστλ, ωστόσο ήταν φανερό πως του έλλειπαν παιχνίδια.
Τρεξίματα, box to box, κοντά στο γκολ
Ο γαλλοαλγερινός με το… καλημέρα έκανε τα γνωστά, αυτά που είδαμε και στην πρώτη του χρονιά στον Παναθηναϊκό.
Πατούσε και στις δύο περιοχές, επιχειρούσε δυνατά μαρκαρίσματα στο χώρο του κέντρου, δεν άφηνε ακάλυπτη την αριστερή πλευρά, «πέφτοντας» πάνω στον Πράνιτς, είτε βοηθώντας σε κατάσταση άμυνας, είτε ευρισκόμενος μέσα στην περιοχή, όταν το «τριφύλλι» βρισκόταν στην επίθεση.
Ο Αμπεντ μάλιστα, λίγο έλλειψε να χρηστεί σκόρερ, δύο φορές μάλιστα, αφού βρισκόταν πίσω ακριβώς από τον Ηρακλειώτη φορ, όταν εκείνος έκανε την προβολή και σκόραρε.
Τα τρεξίματά του δεν έλειψαν, αφού έδωσε μεγαλύτερη οντότητα στο κέντρο, βοηθώντας τον Νίνη αρκετά, παρότι ο αντίπαλος δεν ήταν μεγάλης δυναμικής, ωστόσο μαζί με τον Ζέκα, κάλυψαν χώρους και έτρεξαν αρκετά.
Ο Αμπεντ δεν θα κριθεί φυσικά από το ματς με την Καλλονή, ούτε από αυτό με τον Πανιώνιο (μετά τη διακοπή). Ο γαλλοαλγερινός σε βάθος χρόνου θα δείξει αν και πόσο μπορεί να ανεβάσει επίπεδο την ομάδα και να δικαιολογήσει το ντόρο που έγινε, προκειμένου να φορέσει και πάλι τα πράσινα.
Το πρώτο δείγμα ήταν θετικό και φυσικά προϊόντος του χρόνου, άπαντες περιμένουν την παρουσία του Αμπεντ στην ενδεκάδα με τον Εσιέν και τον Ζέκα, ούτως ώστε να δούμε το βασικό κορμό του κέντρου του τριφυλλιού.
