Τουλάχιστον δεν παραλαμβάνει… στάχτη

Ο Βέλικο Παούνοβιτς είναι ο επικρατέστερος υποψήφιος να γίνει σε λίγους μήνες ο…πρώην προπονητής του Παναθηναϊκού. Η «κασέτα» μπήκε στο «on» για νιοστή φορά («η σεζόν ολοκληρώθηκε», «να του δώσουμε χρόνο να δουλέψει», «θα κριθεί αυστηρότερα την επόμενη σεζόν») όμως αρκεί μια στραβή με τον Ολυμπιακό σε 20 μέρες για να «καεί» ταχύτατα.

Ο κόσμος δεν έχει στάλα υπομονής, η εγκληματική οργάνωση σε «γλεντά» όπου, όπως, όποτε εκείνη γουστάρει και φυσικά ουδείς βγάζει μιλιά. Για εξυπνάδες/«καφενείο» ΜΟΝΟ ο ΠΑΟ είναι μπόσικος. Στο πέρασμα της 20ετίας ο Μαρκαριάν ήταν μετρ του τσούκου-τσούκου μπολ, ο Κυράστας… ψαράς, ο Μαλεζάνι γραφικός, ο Τεν Κάτε «Παϊτέρης», τον Φερέιρα τον ανεβάσαμε ως και σε ικρίωμα (ΦΥΣΙΚΑ από την ΠΑΕ δεν κουνήθηκε φύλλο), τον Αναστασίου τον βγάλαμε «Γκουαρντιόλα της Αρτας». Άτυχος κι αυτός να μην κοουτσάρει τους παγκοσμίου κλάσεως αστέρες Μποτία, Σιόβα, Σαλίνο, Φινμπόγκασον, Μπουχαλάκη, Πάρντο, Ερνάνι, Ομάρ, Μαζουάκου που …λείπουν από το ρόστερ του Παναθηναϊκού ο οποίος πρέπει πρώτα να φτιάξει ομάδα και μετά ν’ ασχοληθεί με τ’ «άλλα».

Για την οικονομία της κουβέντας ας ασχοληθούμε με…ποδόσφαιρο. Ο Βέλικο Παούνοβιτς δεν θα βρεθεί στη δυσχερή θέση του προκατόχου του το καλοκαίρι του 2013. Τουλάχιστον αυτή τη φορά ο κόουτς θα πάρει «προίκα» ένα σύνολο με άθλια ψυχολογία μεν αλλά δουλεμένο πάνω στο μοντέλο του ποδοσφαίρου κατοχής. Ο «Ολλανδός» ρίσκαρε αφού η ποιότητα του ρόστερ του δεν ενδεικνυόταν γι αυτό τον απαιτητικό τρόπο παιχνιδιού, ασχέτως αν τελικά δικαιώθηκε λόγω του χαμηλού επιπέδου της λίγκας μας.

Ο Ατζαγκούν, ο Πράνιτς, ο Καρέλης, Ντίνας και Μπαϊράμι μέχρι πρότινος δεν διέθεταν την εφόρμηση, την ντρίμπλα ώστε να βγάλουν πολλές αξιόλογες επιθέσεις. Αν έχεις το νου σου διαρκώς πως θα σκοράρεις και στήνεις την άμυνά σου στη σέντρα είναι εύκολο να σε βρει ο αντίπαλος εκτεθειμένο. Αν ο Εσιέν ήταν υγιής πιθανότατα θα βλέπαμε ωραιότερο ποδόσφαιρο, μα στη θέση «6» ο Αναστασίου είναι συνηθισμένος στα «βαφτίσια». Πέρσι ο Κουτρουμπής αναδείχθηκε λόγω της αδυναμίας του Μέντες να προσφέρει, πρόπερσι ο χαμηλός βαθμός προσαρμογής του Ολλανδού ως τα Χριστούγεννα έφερε τον Τάσο Λαγό σε θέση ισχύος.

Το τριφύλλι «έτρεχε» τους αντιπάλους του, αλλά σε αρκετά ματς αδικούσε τον εαυτό του. Για ν’ ανοίξεις οργανωμένες άμυνες θες παίκτες με ατομική ικανότητα. Μόνο ο Νίνης κι ο Κλωναρίδης διαθέτουν το απρόβλεπτο στις κινήσεις τους. Ο Αναστασίου δοκίμασε ως και τον Μλάντεν Πέτριτς πίσω από τον φορ για να εκμεταλλευτεί τις καλές επαφές του Κροάτη με το τόπι, αλλά τι να σου κάνει κι αυτός όταν στο τέλος της καριέρας του είδε να γίνεται «δεκάρι» με τα αμυντικά χαφ των αντιπάλων  προσαρμοσμένα πάνω του 5-10 μέτρα μακριά απ’ το χώρο δράσης του;

Ο Αναστασίου προσπάθησε να κάνει κάτι φιλόδοξο αρχής γενομένης από πέρσι γυρνώντας το σύστημα σε 4-4-2 έχοντας μόνο ένα αξιοπρεπή πλάγιο μπακ (Νάνο) κι άλλο ένα winger («Κλώνα») για να μην αναφέρουμε την απουσία δημιουργού μέχρι να έρθει ο Νίνης. Το συγκεκριμένο σχήμα στερείται πλάτους που για να βρεθεί οι μπροστινοί απαιτείται να είναι σβέλτοι, οι αμυντικοί χαφ «σκυλιά», οι πλάγιοι μπακ ν’ ανεβαίνουν συχνά και ασφαλώς όλη η ομάδα να κινείται χωρίς μπάλα. Το τελευταίο επί «Ολλανδού» συνέβαινε κατά κόρον από τον Γενάρη, φέτος μετά το κάζο της Καμπάλα ουδείς είχε υπομονή να περιμένει τι θα ξημερώσει έπειτα από τόσους μήνες.

Το τεχνικό τιμ ανεξαρτήτως κολλημάτων (Κροάτες, Μπούρμπος, Ατζαγκούν) δούλεψε αρκετά, καταφέρνοντας νέα παιδιά να γίνουν γρήγορα στόχοι ευρωπαϊκών ομάδων. Η συνταγή χάλασε στην πορεία, ο Αλαφούζος βλέποντας πέρσι να κλέβουν από το σύλλογο άλλο ένα πρωτάθλημα «γλυκάθηκε» θεωρώντας πως με 1-2 γερές μεταγραφές και τις εξελίξεις στα δικαστικά, ο ΠΑΟ θα έκανε πρωταθλητισμό. Εσιέν-Σάντσεθ «σήκωσαν» τις απαιτήσεις αλλά μετά το διπλό κάζο του καλοκαιριού όλοι βρέθηκαν στα κάγκελα. Σε τι να ήλπιζες όταν για την ΟΥΕΦΑ «πέρα έβρεχε» για τα σκάνδαλα που συγκλονίζουν το ποδόσφαιρό μας; Την προηγούμενη διετία τουλάχιστον ο κόσμος υπόμενε τα «χαστούκια» αφού στεκόταν στην λογική της εξέλιξης των πιτσιρικάδων μέσω της επίπονης δουλειάς! Τώρα σε τι ν’ ακουμπούσες; Να μάθει ο Μπούρμπος να σεντράρει στα 32, να τρέξουν παραπάνω Πράνιτς-Πέτριτς ή να μάθει πάσα/κοντρόλ ο Ατζαγκούν;

Ο «Χ» Παούνοβιτς μπορεί να εξελίξει Καλτσά, Κλωναρίδη, Μαρινάκη, Χουχούμη, Μαρινάκη, Λαγό, Δώνη αλλά ακόμα και σ’ αυτή την περίπτωση  θα έχει κάνει μια τρύπα στο νερό από τη στιγμή που ¼ του αιώνα το πρωτάθλημα είναι γνωστό που θα καταλήξει απ’ τον Αύγουστο.

Δημήτρης Στρατής Για τον Δημήτρη Στρατή το panathinaikos24 αποτελεί το τρίτο πράσινο μετερίζι στο οποίο θ' ασχολείται με το ομορφότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή του.
Η διαδρομή ξεκίνησε από το balla.gr, συνεχίστηκε στο leoforos.gr, τώρα όντας ο 13ος (προφανώς σημαδιακό μιας κι ο αριθμός -για προφανείς λόγους- είναι ο αγαπημένος του) συνεργάτης του site θ' ασχολείται (σχεδόν) καθημερινά με τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο! Θεωρεί τη γενιά του προνομιακή αφού έζησε live τα σπουδαιότερα επιτεύγματα των τμημάτων του κλαμπ, πλην Γουέμπλεϊ. Μια ζωή θα τον στοιχειώνει ο χαμένος προημιτελικός με την Πόρτο του Μουρίνιο το 2003 , όταν χάθηκε τελικός-φαντασίωση για όλους τους πράσινους πιστούς απανταχού Γης! Φαντάζεστε τι θα γινόταν σε συναπάντημα ΠΑΟ και...Σέλτικ;