Το ωραιότερο «τζογάρισμα»

Η διάλυση της πολυμετοχικότητας πάνω σε τραγικές οικονομικές στιγμές για την Ελλάδα έκανε κατανοητό πως ο Παναθηναϊκός (παρατημένος απ’ τους λεφτάδες) έπρεπε να βρει τρόπους αρχικά να επιβιώσει κι ακολούθως να παραμείνει ανταγωνιστικός σεβόμενος τη φανέλα και την ιστορία του.

Ο Γιάννης Αλαφούζος στράφηκε στον απλό φίλαθλο με το project της «Συμμαχίας» που όμως ελάχιστους (για τον όγκο των ανθρώπων που ζουν κι αναπνέουν για το τριφύλλι) συγκίνησε. Έπαιξε ρόλο η τραγική αγωνιστική κατάληξη της περιόδου 2012-2013, η πώληση των σταρ, το πήγαινε-έλα προπονητών/αθλητών απ’ τα «πανέρια», η γιγάντωση των άλλων στο παρασκήνιο, η ρητορική τρόμου («διαλυόμαστε», «υποβιβαζόμαστε»), η πρόσληψη στελεχών παντελώς άγνωστων μα και συνδεδεμένων με τον ΟΣΦΠ.

Σύλλογοι που ζητούν την χρηματική αρωγή του κόσμου στην Ελλάδα (γιατί στο εξωτερικό η στήριξη των φιλάθλων θεωρείται δεδομένη) χρειάζονται αναγνωρίσιμους ήρωες στο χορτάρι κι ένα σύνολο που θα παράγει παίκτες/θέαμα. Το καλοκαίρι του 2013 δεν υπήρχε τίποτα από τα παραπάνω, ίσα ίσα που η ομάδα άργησε να «βρεθεί», το που μπήκε το 2014 η ελπίδα ρίζωσε στη Λεωφόρο. Ο Γιάννης Αναστασίου τα πήγε περίφημα κοουτσάροντας ένα σωρό αμούστακα που τώρα ξεφορτωνόμαστε περιγράφοντάς τα ως «σκαρταδούρα», κατακτώντας πανάξια το κύπελλο, ενώ πέρσι του στέρησαν την πρωτιά που θα σήμαινε έξοδο απ’ το οικονομικό τέλμα. Ακολούθως αβλεψίες, ατυχία, κακός προγραμματισμός έφεραν το θερινό κάζο κι η ψυχολογία όλων πήγε στα Τάρταρα.

Μιλάμε για τους ίδιους ανθρώπους που αν αυτή τη στιγμή τους έλεγε η διοίκηση να γραφτούν στη Συμμαχία θα το έκαναν με χαρά, ίσα-ίσα για να νιώσουν συμμέτοχοι σε κάτι σπουδαίο που στο μυαλό τους φαίνεται ότι ξεκινά. Έχει ακούσει τα μύρια όσα ο «mr ΣΚΑΙ» από τότε που βγήκε μπροστά για να εμποδίσει τον υποβιβασμό του κλαμπ, την ώρα που οι υπόλοιποι καπεταναίοι έβλεπαν ατάραχοι το πλοίο να βουλιάζει! Όντας άμαθοι στον Παναθηναϊκό από συνθήκες έκκλησης οικονομικής βοήθειας προς τον απλό φίλαθλο, οι περισσότεροι θεώρησαν αυτή τη στρατηγική ως κυνική ομολογία αδυναμίας διαχείρισης δύσκολων καταστάσεων. Οι φίλαθλοι δυσανασχέτησαν αφού (ΔΙΚΑΙΩΣ) θεώρησαν ότι τα ισχυρά πορτοφόλια ήταν αυτά που έπρεπε να βάλουν πλάτη. Ο Αλαφούζος υπολόγιζε ο ΠΑΟ να μαζέψει λίγα από πολλούς όταν δεν υπήρχαν πουθενά στον ορίζοντα λίγοι για να βάλουν πολλά, κάτι λίαν οξύμωρο για την πιο αστική ομάδα της χώρας.

Με κάτι λιγότερο από 10.000 συμμετέχοντες στο εγχείρημα, τα στελέχη είδαν να εκπληρώνονται οι προβλέψεις τους μόνο κατά το ¼ (τουλάχιστον 40.000 μέλη ήταν ο αρχικός υπολογισμός), αλλά την προηγούμενη διετία ελάχιστοι έκαναν παράπονα αφού το πλάνο (αξιοποίηση ακαδημίας, έξοδος στην Ευρώπη, πρωταθλητισμός όσο…άφηναν οι μαφιόζοι) μόνο άσχημα δεν πήγαινε κι όλα αυτά με τσεκουρωμένο προϋπολογισμό. Στο κάτω-κάτω ουδείς έθεσε στόχους πρωτιάς άμεσα κάτι που άλλαξε τον περασμένο Μάη όταν η επιστροφή στο θρόνο θεωρήθηκε επιβεβλημένη και μέσα στις δυνατότητες των πρασίνων.

Μετά την κατραπακιά από τους Αζέρους, την «παρέλαση» των άλλων στα εξωθεσμικά όργανα, την επίδειξη δύναμης του κατεστημένου στη Λεωφόρο, την λύση της συνεργασίας με τον προπονητή, ήταν σαφές πως αν ήθελε ο πρόεδρος να ταρακουνήσει τα ύδατα έπρεπε να πάει σε δραστικές λύσεις. Στα δικαστικά πρέπει να είναι ο μόνος Έλληνας που πιστεύει ότι τα λαμόγια θα μας αδειάσουν τη γωνιά σύντομα, έχοντας ν’ αντιμετωπίσουν ποινικές διώξεις. Στα αγωνιστικά όσοι ονειρεύονται λαϊκές βάσεις πρέπει να ποντάρουν στην αγάπη του κόσμου για το σωματείο και φυσικά το ΚΑΛΟ ποδόσφαιρο. Οι μεταγραφικές κινήσεις έδειξαν σφυγμό, κυρίως η επιστροφή Λέτο. ΠΟΤΕ στο παρελθόν ο σύλλογος δεν έδωσε σημασία στο αίσθημα του κοινού (κάτι που πλήρωσε πανάκριβα στην πορεία), δείτε τώρα τι γίνεται με τον ενθουσιασμό κι όλα αυτά με το κλαμπ «μίλια» πίσω από Σαλίνους, Σιόβες, Μαζουάκους.

Ο Αλαφούζος παίρνει ρίσκο ποντάροντας σε παιδιά που έχουν καιρό ν’ αγωνιστούν (Μολέδο, Μέστο, Βλαχοδήμο, Λέτο) ή σε άλλα που «σκούριασαν» απ’ την απραξία (Εβανζελίστα), αλλά στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα απ’ το να αξιοποιείς κάποιον που ο προηγούμενος εργοδότης θεωρούσε χαμένη υπόθεση! Πως νομίζετε δέθηκε τόσο γρήγορα με τον σύλλογο ο Μάρκους Μπεργκ;

Αν η διοίκηση καταφέρει στους μήνες που απομένουν να κάνει το «Απόστολος Νικολαϊδης» να σείεται από ενθουσιασμό (λαμβάνοντας υπόψη ΤΙ προηγήθηκε), ο ηγέτης της θα έχει πετύχει προσωπικό θρίαμβο! Μεγαλύτερο απ’ το κύπελλο, την περσινή πορεία που έπρεπε να επιβραβευτεί με τον τίτλο του πρωταθλητή, την αγορά του «Καλαφάτης», την έξοδο από την στενή παρακολούθηση της ΟΥΕΦΑ, την ελάφρυνση του χρέους, το ντόρο που δημιούργησε μπαίνοντας στο ρουθούνι της εγκληματικής οργάνωσης, τα +10.000.000 ευρώ που ενίσχυσαν τα ταμεία επί των ημερών του από πωλήσεις. Θέματα που είτε «ξεχνάμε», είτε υποτιμάμε, είτε ελάχιστα του πιστώνουμε!

Δημήτρης Στρατής Για τον Δημήτρη Στρατή το panathinaikos24 αποτελεί το τρίτο πράσινο μετερίζι στο οποίο θ' ασχολείται με το ομορφότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή του.
Η διαδρομή ξεκίνησε από το balla.gr, συνεχίστηκε στο leoforos.gr, τώρα όντας ο 13ος (προφανώς σημαδιακό μιας κι ο αριθμός -για προφανείς λόγους- είναι ο αγαπημένος του) συνεργάτης του site θ' ασχολείται (σχεδόν) καθημερινά με τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο! Θεωρεί τη γενιά του προνομιακή αφού έζησε live τα σπουδαιότερα επιτεύγματα των τμημάτων του κλαμπ, πλην Γουέμπλεϊ. Μια ζωή θα τον στοιχειώνει ο χαμένος προημιτελικός με την Πόρτο του Μουρίνιο το 2003 , όταν χάθηκε τελικός-φαντασίωση για όλους τους πράσινους πιστούς απανταχού Γης! Φαντάζεστε τι θα γινόταν σε συναπάντημα ΠΑΟ και...Σέλτικ;