Τα πρωτοσέλιδα των τελευταίων ημερών προδιαθέτουν ότι για τρίτη σερί μεταγραφική περίοδο ο Παναθηναϊκός θα κοιτάξει «ψηλά» για την ενίσχυσή του. Η φημολογία για Πατσίνι-Ιτούρα (επαγγελματίες που βγάζουν το ψωμί τους σε Καμπιονάτο/Πριμέρα) «φτιάχνει» τον κόσμο.
Ο σύλλογος δεν είναι ίδιος μ’ εκείνον προ τριετίας, η πείρα και το ταλέντο περισσεύουν κι όπως καταλάβαμε απ’ το καλοκαίρι, σιγά-σιγά η διοίκηση ακολουθεί τακτικές κανονικού Παναθηναϊκού στο παζάρι, ήτοι κοιτάζει στα πάνω ράφια και δεν έχει πρόβλημα ν’ αποζημιώνει ομάδες.
Το σάρωμα της αγοράς τον Ιανουάριο μας δημιούργησε τη βεβαιότητα ότι το τριφύλλι το καλοκαίρι θ’ αλλάξει ελάχιστα πράγματα. Ακραίος μπακ, αμυντικός μέσος, «οκτάρι», αντι-Πέτριτς και τέλος! Ίσως μερικοί ποδοσφαιριστές αποχωρήσουν αν έρθουν προτάσεις που η ΠΑΕ αδυνατεί ν’ απορρίψει, πάντως με τα τωρινά δεδομένα δύσκολα το σωματείο θα πραγματοποιήσει περισσότερες από πέντε μεταγραφές, τον «πυρετό» των αρχών του 2016 αποκλείεται να τον βιώσουμε.
Σε σχέση με τον Γιάννη Αναστασίου του 2013 ο «Στράμα» θα ξεκινήσει από διαφορετική αφετηρία. Το κλαμπ έχει πραγματοποιήσει κάμποσες εξαιρετικές μεταγραφές, πλην όμως εκτός του Μέστο, του Λέτο, του «Βίγια» και του Μπουμάλ οι υπόλοιποι αποκτήθηκαν ως ρολίστες. Τι σημαίνει αυτό;
Ότι ο Ιταλός -αντίθετα από τον προκάτοχό του -δεν χρειάζεται να φτιάξει σύνολο απ’ την αρχή, αντιθέτως με έξι μήνες «προσαρμογής» καλείται ν’ αποδείξει ότι ο Παναθηναϊκός δύναται να παίξει καλύτερο, επιθετικότερο ποδόσφαιρο. Δύο είναι τα πράγματα που οφείλει κατά βάση να βελτιώσει.
Να παρουσιάσει μια ομάδα που θα παίζει καλύτερη άμυνα (κομβικό να μην λαθέψει στις επιλογές κεντρικών χαφ που θα συνδέσουν αρμονικά οπισθοφυλακή, κέντρο, επίθεση) και να πείσει τους ακραίους μπακ να κάνουν καλύτερη κατανομή δυνάμεων ώστε και επιθετικά να είναι παραγωγικότεροι και στην άμυνα συγκεντρωμένοι. Θυμόμαστε το ελπιδοφόρο ντεμπούτο του Μέστο με την Καλλονή, το χαμηλό επίπεδο της λίγκας μας βοήθησε τον Ιταλό να ξεχωρίσει γρήγορα όμως με την πάροδο των αγώνων το γεγονός ότι το παιδί είναι τόσους μήνες απροπόνητο φάνηκε.
Από κει και πέρα υπάρχουν τα δευτερεύοντα ζητήματα, όπως να πάρει πολλά ο κόουτς απ’ τους δημιουργικούς ποδοσφαιριστές που είναι μπόλικοι πια. Οι Αργεντινοί, οι Βραζιλιάνοι, ο Μπουμάλ, ο Καλτσάς, ο Βλαχοδήμος ήδη έχουν δείξει καλά στοιχεία, μα (φυσιολογικά) δεν έχουν την απαραίτητη συνέχεια στο παιχνίδι τους.
Επί «Στράμα» συχνά ο Παναθηναϊκός παίζει ποδόσφαιρο ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Όποιος σ’ αυτό είναι καλός γιατί είναι εξαιρετικά ταλαντούχος, όπως ο Μπεργκ π.χ. δεν συναντά προβλήματα. Όποιος όμως είχε ανάγκη ν’ ακολουθεί ένα σχέδιο συχνά βγαίνει έξω απ’ τα νερά του κι η ομάδα κολλά, ίσως γι αυτό οι πράσινοι δεν μπόρεσαν να σταυρώσουν νίκη σε ντέρμπι παρότι η προεργασία του προπονητή ήταν κάθε φορά εξαιρετική!
Ας έχουμε στο μυαλό μας ότι ο Στραματσόνι διαδέχτηκε τον Αναστασίου θέλοντας να μάθει την ομάδα να παίζει διαφορετικό ποδόσφαιρο. Ο Παναθηναϊκός του «Ολλανδού» ήταν ένα σύνολο καλογυμνασμένο, που έσκαγε τον αντίπαλο και περίμενε γκολ από την κλάση του Μπεργκ, τις μπούκες του Καρέλη, τ’ ανεβάσματα Αμπέντ, Ατζαγκούν, Πράνιτς, Κλωναρίδη.
Μετά την αλλαγή φρουράς το τριφύλλι δέχτηκε ήττες που μερίδα οπαδών θεώρησε ασυγχώρητες, όμως αυτές εντάσσονται στο «κυνήγι» από την εγκληματική οργάνωση αλλά και στην ανάγκη του προπονητή να πειραματιστεί για να μάθει. Σε σχέση με τα πρόσφατα καλοκαίρια ο σύλλογος δεν χρειάζεται φτιάξιμο απ’ τα θεμέλια, αλλά να δείξει ότι το υλικό του -με μια εμπνευσμένη καθοδήγηση -μπορεί να πετύχει σημαντικά πράγματα. Γοητευτικό ποδοσφαιρικό στοίχημα…
