Ο Γιάννης Αλαφούζος μόνο την περίπτωση του Ζιλμπέρτο Σίλβα έχει στο νου για το πόστο του τεχνικού διευθυντή. Αν δεν «κάτσει» η περίπτωση του Βραζιλιάνου προτίθεται να αφήσει το ρίσκο της επιλογής στον κόουτς τον οποίο δεν επιθυμεί να χρήσει γενικών καθηκόντων, κίνηση που δεν του βγήκε όταν έχρισε υπερ-προπονητές, Φερέιρα-Αναστασίου.
Τα πλέι-οφ είναι πολύ σημαντικά για τον «Στράμα» αφού σε περίπτωση που ο ΠαναθηναΪκός δεν πάει καλά η δυσαρέσκεια εναντίον του θα φουντώσει περαιτέρω, ήδη κάποιες φτωχές εμφανίσεις τον στοχοποίησαν λες κι είναι εύκολο μέσα σε τρεις μήνες με μια καραβιά νέων παικτών και την Ε.Ο απέναντί σου να παρουσιάσεις άμεσα σύνολο που θα πατά τους πάντες! Ωστόσο το γυαλί έχει ραγίσει με τον αποκλεισμό στο κύπελλο, τις ήττες στα ντέρμπι κι ο Ιταλός πρέπει να ελπίζει ο Ζιλμπέρτο να του φέρει τύχη αν τελικώς ο «αόρατος τοίχος» ανταποκριθεί θετικά στο πράσινο κάλεσμα.
Στην περίπτωση του τέως αρχηγού της σελεσάο δεν χρειάζεται να επισημάνουμε τα προφανή: η καριέρα του στην Παιανία-αν και βραχύβια- συνδέθηκε με το νταμπλ του 2010, την παραλίγο πορεία στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ μερικούς μήνες νωρίτερα (ας όψεται ο Κόνραντ Πλάουτς κι όσα ακατανόητα σφύριξε στο «Μαδριγάλ») και τις πυροσβεστικές του επεμβάσεις κάθε φορά που τ’ αποδυτήρια (γεμάτα από πανίσχυρες προσωπικότητες) «έβραζαν». Επί εποχής Πατέρα μαζεύτηκαν κάμποσα ενισχυμένα «εγώ» στο κλαμπ κι ο low profile (στο χορτάρι) «καριόκα» έπαιξε τη «μαμά του λόχου», ιδιαιτέρως για τους ευερέθιστους Σισέ, Λέτο!
Για τον Παναθηναϊκό της επόμενης σεζόν η παρουσία του (αλίμονο) κρίνεται επιβεβλημένη κι απαραίτητη. Ένας τόσο γνωστός ποδοσφαιράνθρωπος θα μπορούσε να γίνει τα πάντα: από τιμ μάνατζερ και γενικός διευθυντής μέχρι υπεύθυνος ακαδημιών ή μεταγραφών. Έχοντας στο παρελθόν απίστευτες παραστάσεις από συνθήκες ακραίου ανταγωνιστού δεν μπορούμε να σκεφτούμε κάποιον καλύτερο στο να κρατά επαφή με τους παίκτες, να τους ακούει, να τους παρηγορεί, να τους γκαζώνει. Πριν από αυτόν υπήρξαν στα αποδυτήρια Ζάετς, Λιβαθηνός, Βέλιτς, Φρέιτας, Αντωνίου, Νταμπίζας, Φύσσας, Βόκολος. Τα ευκολότερα θύματα (μετά τους μεγαλομετόχους) στους οποίους φορτώνονταν οι ευθύνες όταν η ομάδα δεν πετύχαινε τους στόχους της, παρότι ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού έσωσε περισσότερο απ΄ όλους την υστεροφημία του μ’ όσα φοβερά είδαμε τη σεζόν 2013-2014.
Φέτος το δίδυμο της…πλατείας έκανε μεν εξαιρετικό προγραμματισμό (Ιούλη το ρόστερ ήταν έτοιμο πρώτη φορά στα χρονικά του τριφυλλιού), αλλά μετά την Καμπάλα τους πήρε όλους η μπόρα. Το ντουέτο έκανε ταξίδια για να δει προπονητικά κέντρα, ξενοδοχεία, επόπτευε τις αποστολές, νουθετούσε τους ποδοσφαιριστές, παρακολουθούσε μεταγραφικούς στόχους αλλά για τα αγωνιστικά προβλήματα δεν θυμόμαστε ποτέ να μιλά ανοιχτά, κάτι που τους χρεώθηκε από τους οπαδούς οι οποίοι «φόρτωσαν» θεωρώντας πως ο Τύπος τους «προστατεύει». Παρακολουθώντας τους αμίλητους και άσπρους σαν το πανί δίπλα στους επιτελείς του Ολυμπιακού που ΑΛΩΝΙΖΑΝ στη Λεωφόρο το φθινόπωρο ένιωθες πως η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει.
Μέχρι σήμερα στην ομάδα δεν καταγράφεται έλλειψη «αφεντικών». Στον κόουτς αναγνωρίζεται πως έχει σπουδαίες άκρες στο εξωτερικό, έφερε στο κλαμπ παιδιά που τα μυστικά της μπάλας τα κατέχουν άριστα και δεν είναι λίγοι όσοι γκρινιάζουν μεν για το κοουτσάρισμά του αλλά προτείνουν να μείνει στο Κορωπί ως…τεχνικός διευθυντής. Στον Στραματσόνι λίγο δύσκολα θα περνούσαν αγωνιστικές παρατηρήσεις από Φύσσα, Βόκολο μιας και τα περάσματά του από Ίντερ, Ουντινέζε τον ανεβάζουν θεωρητικά σε υψηλότερα επίπεδα από τους (υποτίθεται) «τοποτηρητές» του. Ο Ζιλμπέρτο έχοντας θητεύσει δίπλα στον «καθηγητή» Βενγκέρ, ακούγοντας για μήνες την θεωρία του Τεν Κάτε, έχοντας πάρει γεύση από Παναθηναϊκό συνδιαλεγόμενος στο παρελθόν με τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες του πλανήτη μπορεί ν’ αποτελέσει ένα πρώτης τάξεως στήριγμα για τον προπονητή, έχοντας λόγο και για τα αμιγώς αγωνιστικά.
