Οι αγώνες με τη Λαμποράλ λαμβάνουν ξεχωριστή ιδιαιτερότητα για τους Παναθηναϊκούς αφού σ’ αυτά τα παιχνίδια θα δουν για τελευταία φορά αγωνιζόμενο στο ΟΑΚΑ τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Για τον μόνιμο πρωταθλητή Ελλάδας ίσως είναι καρμικό το γεγονός ότι ενώ επιχείρησε ολικό ρεκτιφιέ τον Φεβρουάριο, παρότι χαρακτηρίστηκε από σκαμπανεβάσματα (λογικότατα) προκρίθηκε με μειονέκτημα έδρας στην οκτάδα κι απ’ τον άλλο όμιλο που περιελάμβανε ομαδάρες (ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Μπαρτσελόνα) του «έκατσαν» οι Βάσκοι, δέκα χρόνια μετά το κάζο του 2006 όταν οι παικταράδες τους πέταξαν το «τριφύλλι» εκτός φάιναλ-φορ.
Οι δύο αντίπαλοι είναι ομάδες έδρας άρα το μεγαλύτερο ζόρι το έχουν οι «πράσινοι» που θέλουν ένα break, σε περίπτωση που αυτό γίνει πραγματικότητα ξεχάστε την κοσμοσυρροή που παρατηρήθηκε στις σειρές με Μπαρτσελόνα (2011, 2013), τούτη τη φορά (ελέω και της απόσυρσης του λατρεμένου κάπτεν) προβλέπουμε οι οπαδοί να καβαλάνε ακόμα και το …zeppelin της Cosmote για να ενισχύσουν τους παίκτες. Θεωρητικά η συγκυρία είναι ευνοϊκή για τον Εξάστερο ώστε να μην ξεπεράσει το αρνητικό ρεκόρ που κρατά απ’ τη τριετία 1997-1999 όταν δεν συμμετείχε στο φάιναλ-φορ.
Γερός αντίπαλος η Λαμποράλ με έδρα-σφηγκοφωλιά αλλά το γεγονός ότι στηρίζεται υπερβολικά στον Καρδιτσιώτη… «Ντίβατς» δείχνει πόσο μεγάλη ευκαιρία παρουσιάζεται στους αθλητές του Τζόρτζεβιτς. Ο Γιάννης Μπουρούσης (με τον οποίο γελούσαμε όταν τον είχαμε μέσα στα πόδια μας, ειδικά όταν το «ΦΩΣ» τον προμοτάριζε καθημερινώς αποκαλώντας τον…καλύτερο –χαχαχαχαχα- σέντερ της Ευρώπης) κάνει παιχνίδια καριέρας εκεί. Θ’ αντέξει το κονταροχτύπημα με Ραντούλιτσα, Κούζμιτς, Φώτση, Γκιστ, Χάντερ ανά διήμερο σε σειρά που μπορεί να φτάσει και τα πέντε παιχνίδια; Ο σέντερ της εθνικής είναι ο μοναδικός που έχει εμπειρίες από τόσο υψηλό επίπεδο οι υπόλοιποι δεν έχουν διαβεί τόσο απαιτητικά μονοπάτια σ’ αντίθεση με τους πράσινους που έχουν κάμποσους «περπατημένους» (Διαμαντίδη, Καλάθη, Φώτση, Γκιστ).
Επιπλέον ο ψηλός (από τότε που ήταν στο λιμάνι) ανέκαθεν «τσιμπούσε» εύκολα με οτιδήποτε γινόταν τριγύρω (πότε τα είχε με τον κόσμο, άλλοτε αρπαζόταν με τους προπονητές, στο τέλος αποκάλεσε βλάκες και τους Αγγελόπουλους …τερματίζοντάς το αποχωρώντας απ’ το λιμάνι), κάτι που είχε επίδραση στο παιχνίδι του. Θεωρούμε σίγουρο πως αν μπει σε διαδικασία «αποδείξεων» στην εξέδρα (που πρωτίστως αυτόν θα έχει στο μάτι όταν οι Βάσκοι μας επισκεφτούν) ο Παναθηναϊκός θα έχει σοβαρό πλεονέκτημα. Κατά τ΄ άλλα τα ελληνικά «συν» δεν αφορούν τη μάχη των πάγκων, ο Περάσοβιτς έχει περισσότερα «γαλόνια» από τον Σάλε που καλείται να θυμηθεί το παρελθόν του ως παίκτης, ΠΑΝΤΑ παρουσιαζόταν «καυτός» κι απόλυτα συγκεντρωμένος όταν η μπάλα τσουρούφλιζε.
Πρώτο του μέλημα είναι να ελλατώσει τα συνηθισμένα νεκρά διαστήματα αφού ο αντίπαλος είναι ομάδα ρυθμού και στο σπίτι του δεν θέλει πολύ να σε βάλει από κάτω. Να βρει ρόλο στον Πάβλοβιτς που ήταν θετικός στις τελευταίες του εμφανίσεις αφού ο έμπειρος Σέρβος μπορεί να φθείρει τον Ανταμ Χάνγκα με τον Ούγγρο να προορίζεται για το μαρκάρισμα του Ουίλιαμς, ο 27χρονος είναι από τους καλύτερους αμυντικούς που διαθέτει η Λαμποράλ. Ας ελπίσουμε να εμφανιστεί συγκεντρωμένος ο Ογκιέν Κούζμιτς και να πάρει τα ριμπάουντ από κορμιά που του ταιριάζουν (Μπουρούσης, Πλάνινιτς), εννοείται ότι δεν πρέπει να δώσεις δεύτερες επιθέσεις αφού έχουν γερά παιδιά που πάνε όλα μαζί στο επιθετικό και στον τομέα των «σκουπιδιών» μονάχα ο Γκιστ κι ο άτεχνος Σέρβος ξεχωρίζουν στο πράσινο ρόστερ. Η Λαμποράλ (ασυζητητί) είναι πιο στρωμένο σύνολο, βέβαια υστερεί σε μονάδες αλλά μην ξεχνάμε πως ο Παναθηναϊκός έχει τους καινούργιους Αμερικανούς μη ενσωματωμένους ακόμα στα θέλω των προπονητών γι αυτό ουδείς ξέρει πόσα περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν ακόμα. Ο Τζόρτζεβιτς δεν έχει οδηγήσει την ομάδα σε κανένα μεγάλο «διπλό» φέτος γι αυτό κάμποσοι κρατούν χαμηλούς τόνους παρότι την Λαμποράλ την έχουμε δει, ως τώρα έχει… τρυπήσει το δικό της ταβάνι με την πορεία της στο τοπ 16 ποντάροντας στην έδρα, στην ενέργεια που βγάζει ο Χάγκα, στα απίστευτα του Μπουρούση.
