Παραδοσιακά στις ηχηρές αποτυχίες οι φίλαθλοι στρέφονται κατά όσων παίρνουν τα πολλά λεφτά (λες και βγαίνουν απ’ τις τσέπες τους). Ο Νικ Καλάθης (εβδομάδες τώρα εκτός φόρμας) ήταν αναμενόμενο μετά την κατραπακιά από τους Μπουρούσηδες να συγκεντρώσει πυρά και ειρωνείες για τον μηχανισμό που σουτάρει αλλά και τον τίτλο του αντι-Διαμαντίδη που κουβαλά.
Ο βασικός πόιντ της εθνικής ομάδας χρυσοπληρώθηκε το καλοκαίρι (2 εκατ. δολάρια ετησίως, ήτοι 1,8 εκατ. ευρώ, χρήματα που δεν θα έπαιρνε στο ΝΒΑ με φορολογία στο 40%) για να μπει στα παπούτσια του αρχηγού τον οποίο μας θυμίζει στο ξεκίνημά του με την πράσινη φανέλα. Ο Καστοριανός το 2004 διακρινόταν περισσότερο για το αλτρουιστικό του παιχνίδι και τις αμυντικές βοήθειες που έδινε παρά για την επίδρασή του στην επίθεση, πόσες φορές δημοσίως ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς του ζητούσε να σουτάρει κι ας μην ήταν τα ποσοστά του τα ενδεδειγμένα το πρώτο διάστημα;
Η διοίκηση το καλοκαίρι τα έσκασε στον Καλάθη γνωρίζοντας ότι τα χαρακτηριστικά του κουμπώνουν μ’ αυτά του Δημήτρη κάτι που θ’ αποφόρτιζε τον τελευταίο, ώστε να παρουσιαστεί φρέσκος στα ντέρμπι στην τελευταία σεζόν της μεγαλειώδους καριέρας του. Ο Νικ πληρώθηκε υπεραξία αφού το 2011 ήταν το «κλειδί» για το 6ο αστέρι, στους τελικούς σάρωσε τους λιμανίσιους, αργότερα ηγήθηκε της Κούμπαν κατακτώντας το Eurocup και στο Μέμφις εμπλούτισε τις αγωνιστικές του παραστάσεις. Επιπλέον διαθέτει εμπειρία από αποδυτήρια ΟΑΚΑ και τον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού (αν και πλέον δεν υπάρχει ούτε ψίγμα από το «δόγμα Ζοτς» στο Μαρούσι) ενώ είναι καλός στο σετ παιχνίδι αλλά και στο run n’ gun (με σαφή προτίμηση στο δεύτερο)! Οι τελευταίες εμφανίσεις δικαιολογούν παράπονα (οι φίλαθλοι έχουν μάθει να είναι απαιτητικοί, ποσώς μάλλον απ’ τον κουμανταδόρο του ΠΑΟ που τέλειωσε με…45% (!!!) ευστοχία στις βολές στα εύκολα παιχνιδάκια της Α1), μιλάμε άλλωστε για τον ακριβότερο αθλητή της ΚΑΕ την τελευταία τετραετία. Η ισοπέδωση όμως δεν αντέχεται, εδώ δεν πρόκειται ούτε για τον Ούκιτς, ούτε για τον Γιάννη τον Μπλουμς!
Χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη την αδυναμία στο σουτ (αυτό βελτιώνεται αν «λιώσει» στην προπόνηση) ο Νικ είναι γκαρντ με πολλές διαστάσεις στο παιχνίδι του. Αριστος αμυντικός, απίθανος δημιουργός, πολύ ταχύς σε πόδια και νου, αν δουλέψει τον καρπό του τότε με μπόι κοντά στα 2 μέτρα θα μπορεί να παίζει και στις δύο θέσεις της περιφέρειας χωρίς να καταλαμβάνει θέση ξένου. Ο παίκτης πέφτει θύμα της «περίεργης» στελέχωσης της ομάδας που πάει για τρίτη (!) προετοιμασία μέσα στη σεζόν μπας και καταφέρει με το νταμπλ να γλυκάνει τις εντυπώσεις από τον πανεύκολο ευρωπαϊκό αποκλεισμό.
Επειδή δεν ζούμε τις εποχές που στο άθλημα έκαναν κουμάντο οι σόουμεν οφείλουμε να βλέπουμε ένα σύνολο σαν παζλ όπου το ένα κομμάτι αλληλοσυμπηρώνει το άλλο κι αν αυτό δεν συμβεί τότε κάτι μένει ημιτελές. Π.χ Ουίλιαμς, Χέινς δεν είναι κλασικοί σουτέρ, ασχέτως αν καμιά ομάδα δεν θα ρισκάρει να τους αφήσει μόνους. Ο κορυφαίος σ’ αυτό τον τομέα (Φελντέιν) τρακάρει πάνω στον πρώτο, έχει χάσει χρόνο συμμετοχής κι ενδεχομένως την αυτοπεποίθησή του. Κοντά στα παραπάνω έρχεται και το ντεφορμάρισμα Καλάθη που κάνει την ομάδα μονοδιάστατη επιθετικά (η μπάλα στον Ραντούλιτσα κι ότι βγει), με λιγότερη ένταση στην αμυντική της συμπεριφορά, κι αυτό δημιουργεί εντάσεις και γκρίνιες.
Με την επιστροφή Πεδουλάκη ο πρώην «αλιγάτορας» του Florida State θα γίνει ο αθλητής που θα ποντάρει περισσότερο ο «Αρτζι» για την ανακατάληψη της κορυφής. Δοκιμασμένος στο πρόγραμμα Ομπράντοβιτς ο αθλητής είναι «σκυλί» στην άμυνα ,ειδικά πάνω στη μπάλα, κάτι που ταιριάζει με τα γούστα του «Αρτζι» γνωστού για την λατρεία του στην…οπισθοφυλακή! Ο κόουτς δεν θα βρει μπροστά του τα παιδιά που τον βοήθησαν να πάρει τρεις τίτλους χάρης την συνέπειά τους στο κυνήγι του αντιπάλου (μετρ της σκληρότητας Λάσμε, Ματσιούλις, Μπράμος), πλην όμως αυτή η φουρνιά διαθέτει περισσότερο ταλέντο. Με τις ενισχύσεις του Ιανουαρίου είναι φυσικό ν’ αναζητείται ισορροπία/χημεία, πλην όμως από βάθος πάγκου, κορμιά, εμπειρία, προσωπικότητα, επιλογών στην περιφέρεια, το τριφύλλι υπερτερεί του «αιωνίου».
Το δίδυμο Καλάθη-Γκιστ θα έχει στρατηγικό ρόλο εφεξής στα πλάνα του προπονητικού τιμ. Ο Ολυμπιακός δεν έχει το πλούσιο υλικό του αντιπάλου του κι επιπλέον πρέπει να διαχειριστεί το τεράστιο κόμπλεξ του που εκτινάχθηκε επί «Αρτζι» πάνω που στο λιμάνι άνοιγαν σαμπάνιες μετά την φυγή του Σέρβου δυνάστη τους. Ο προπονητής συγκριτικά με πέρσι (Καλάθης/Νέλσον, Ουίλιαμς/Μπλουμς, Φελντέιν/Σλότερ, Ραντούλιτσα/Μπατίστα) παραλαμβάνει τον Παναθηναϊκό τουλάχιστον δύο επίπεδα πάνω, άλλωστε στην τέταρτη χρονιά του στο κουμάντο του Εξάστερου ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος επένδυσε τα περισσότερα χρήματα της παραγοντικής του καριέρας ασχέτως αν ο πρωτάρης Τζόρτζεβιτς μπορούσε να κάνει καλύτερες επιλογές αντί Πάβλοβιτς/Κούζμιτς όταν το καλοκαίρι ακουγόταν πως η ΚΑΕ είχε βολιδοσκοπήσει Τάιους, Λάσμε, Χάκετ.
