Αν πάρει και το φετινό…
Ο «Άρτζι» έχει λίγο χρόνο να εμφυσήσει τη νοοτροπία του σε μια ομάδα μαθημένη να παίζει διαφορετικά ανά σεζόν!
Λαμβάνοντας υπόψη πόσο ιδιαίτερη ήταν η χρονική περίοδος που η ΚΑΕ αποφάσισε ν’ απολύσει τον Σάσα Τζόρτζεβιτς ο Παναθηναϊκός στάθηκε τυχερός που δέχθηκε να βγει μπροστά ο Αργύρης Πεδουλάκης. Ο Περιστεριώτης είναι ο κόουτς που μπήκε περισσότερο από κάθε άλλο στα παπούτσια του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς (και με μικρότερο μπάτζετ από Ιβάνοβιτς, Τζόρτζεβιτς, έχοντας να διαχειριστεί ένα ζόρικο καλοκαίρι όπου η ομάδα πλην Διαμαντίδη-Τσαρτσαρή έψαχνε…10 παίκτες), κέρδισε τίτλους, εκτόξευσε στο ταβάνι το κόμπλεξ των απέναντι, ξέρει άριστα τις συνθήκες της ομάδας κι είναι «ψημένος» από ντέρμπι.
Αν πάρει και το φετινό πρωτάθλημα τολμούμε να γράψουμε πως το καλοκαίρι δεν τον κουνά κανείς απ’ την τεχνική ηγεσία κι ας θυμούνται οι πολέμιοί του το φτωχό θέαμα που παρήγαγε ο «εξάστερος» στη πρώτη του θητεία.
Ο «Άρτζι» έχει λίγο χρόνο για να μοιράσει ρόλους και να εμφυσήσει νοοτροπία σε μια ομάδα μαθημένη να «σκίζεται» στην άμυνα επί των ημερών του, που γούσταρε να παίζει επίθεση επί Ιβάνοβιτς κι επί Σάλε έδειχνε να επαφίεται περισσότερο στο ένστικτο των αστεριών της! Το χτίσιμο που επιχειρήθηκε τους προηγούμενους μήνες φαντάζει τόσο μπερδεμένο (μ’ ένα σωρό σκόρερ μαζεμένους- Παππά, Χέινς, Ουίλιαμς, Φελντέιν-, τον Φώτση να επανέρχεται, τον Χάντερ ν’ αδρανοποιείται, τον Γκιστ να πηγαίνει στο «5») που αν μπορέσει και βγάλει άκρη μέσα σε 15 μέρες ο προπονητής θα διεκδικεί δάφνες …«μάγου»!
Ως πρώτο δείγμα γραφής βλέπουμε την ομάδα διατεθειμένη να τρέξει στον αιφνιδιασμό, να μη στηρίζεται μόνο στις εμπνεύσεις της στιγμής, να ποντάρει στην ψυχολογική τόνωση Φώτση, Παππά, Φελντέιν, Καλάθη με τους δύο πρώτους εξαφανισμένους για καιρό, τον Δομινικανό ντεφορμέ και το Νικ υπερβολικά αγχωμένο λόγω του επιθετικού μπουκώματος των τελευταίων μηνών.