Με πολλά μηνύματα στα social media και καυστικές ατάκες στις ραδιοφωνικές εκπομπές λόγου ο πύρινος κόσμος «σταυρώνει» από χθες τον Ρομπέρτο για την κακή του εμφάνιση στον τελικό κυπέλλου, κάτι ανάλογο είχε προηγηθεί μετά τους αγώνες με την Αντερλεχτ στο ΟΥΕΦΑ. Συμβαίνει και στους κορυφαίους ν’ αμφισβητούνται, ακόμα κι αυτή η ευσυνειδησία τους, το… «θέλει να πάρει μεταγραφή γι αυτό φέτος τα έχει φορτώσει στον κόκορα» είναι η πλέον διαδεδομένη ατάκα-δηλητήριο που κυκλοφορεί. Όλα αυτά για το μόνο παίκτη του ΟΣΦΠ που γνωρίζει την καθολική αποδοχή των οπαδών ανεξαρτήτως προτίμησης για την κλάση, το ήθος και τον επαγγελματισμό του.
Οι ειρωνείες στον κορυφαίο πορτιέρο της λίγκας «δικαιολογούν» τον Παναθηναϊκό που ψάχνει (;) αντι-Στιλ επειδή ο Αγγλος υπέπεσε φέτος σε δύο (!) λάθη στη Ν.Σμύρνη. Να δεχθούμε πως στον ΠΑΟ δικαιολογείται ως ένα σημείο η γκρίνια και το κυνήγι φαντασμάτων, αφού η έλλειψη τίτλων έχει φουντώσει την αντιδραστικότητα των φιλάθλων που ΠΑΝΤΑ στέκονται απέναντι απ’ το σύλλογο με υπερβολικά οξυμένη κριτική διάθεση. Συνέβαινε κατά κόρον τις εποχές που βιώναμε μέχρι το μεδούλι της «Glory Days» (όταν το τριφύλλι είχε στον πάγκο… Σαραβάκο (!), Δώνη, Φραντζέσκο, Νιόπλια, Αντωνίου, Νικοπολίδη, Μαυρίδη άπαντες διεθνείς), δεν θα το βρίσκαμε μπροστά μας στα ζοφερά μας έτη;
Με αφορμή την «αποκαθήλωση» που βιώνουν με διαφορά λίγων ημερών οι κορυφαίοι «νο1» του τόπου μας ήρθε στη μνήμη η ταραχώδης σεζόν που έκανε το 1993-1994 ο Γιόζεφ Βάντσικ, μακράν του δεύτερου ο κορυφαίος τερματοφύλακας που πέρασε από την Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια. Το συμπέρασμα που αβίαστα προκύπτει είναι ότι ΕΥΤΥΧΩΣ που το «βουνό» βίωσε μέρες παρακμής και ντεφορμαρίσματος στα χρόνια που η τεχνολογία δεν είχε γνωρίσει την σημερινή της «έκρηξη».
Η σεζόν 1993-1994 ξεκινούσε με τον παίκτη να έχει κερδίσει την εκτίμηση του κόσμου. Νταμπλούχος το 1991. Εξαιρετικός στο πειραματικό Τσάμπιονς Λιγκ του 1992 «σκέπασε» την εστία του στο «κολασμένο» γήπεδο της Αντερλεχτ απέναντι στους «big three» των οικοδεσποτών (Νίλις, Ντεγκρίζ,Ολιβέιρα), στη Γένοβα, «φωλιά» των Μαντσίνι-Βιάλι και στη Σόφια (η ΟΥΕΦΑ είχε απαγορεύσει να γίνονται αγώνες στο εμπόλεμο Βελιγράδι) φάτσα με τους παγκόσμιους πρωταθλητές, Μιχαήλοβιτς, Πάντσεφ, Σαβίσεβιτς. Κυπελλούχος το 1993 κρατώντας «λευκή» την εστία του για 905΄.
Ο Πολωνός γνώρισε ένα (αναπόφευκτο) σημείο κάμψης, όντας σκιά του εαυτού του το δίμηνο Νοέμβρη-Δεκέμβρη. Εκείνο το διάστημα δέχτηκε τέσσερα γκολ στο Αλκαζάρ (το τριφύλλι αιφνιδιάστηκε, βρέθηκε πίσω στο σκορ με 0-2, το «γύρισε» σε 4-2 και…ισοφαρίστηκε με τον Ίβιτσα Όσιμ να έχει λιποθυμικές τάσεις στον πάγκο του) με τον τερματοφύλακα να κινείται στα ρηχά. Στις 5 Δεκέμβρη τα πράγματα χειροτέρεψαν, αφού ο ψηλός δέχθηκε το πιο αστείο γκολ της καριέρας του σε παιχνίδι με τον Αρη (1-1) στο ΟΑΚΑ από τον Σέρβο, Λόντσαρ. Ο τελευταίος εξαπέλυσε ένα μακρινό σουτ και προς μεγάλη του έκπληξη είδε το τόπι στο πλεκτό αφού η μπάλα έφυγε μέσα από την αγκαλιά του Βάντσικ. Η συνέχεια ήταν χειρότερη, ο Παναθηναϊκός έφαγε τρία γκολ στην Τούμπα (με τον Σλοβάκο, Μίλαν Λούχοβι να παίρνει την ταυτότητα του Γιάννη Καλλιτζάκη) και στις αρχές Ιανουαρίου τον Ιωνικό να παίρνει 1-1 στο Στάδιο για τα προημιτελικά του Κυπέλλου μ΄ ένα ακίνδυνο σουτ του Βραζιλιάνου ντε Σόουζα να καταλήγει στα δίχτυα στο πρώτο λεπτό του δευτέρου ημιχρόνου.
Ήταν η πρώτη (και τελευταία φορά) που τέθηκε θέμα Βάντσικ στην τεράστια καριέρα του τελευταίου στο τριφύλλι, με την «Αθλητική Ηχώ» να περνάει «γραμμή» στο πρωτοσέλιδό της ότι ο προπονητής έπρεπε να δώσει την ευκαιρία στον τερματοφύλακα της εθνικής Ελπίδων, Αντώνη Νικοπολίδη. Λίγο καιρό αργότερα αφού τη θέση του Όσιμ είχε πάρει ο Χουάν Ρότσα κι ο Βάντσικ πρωταγωνιστούσε στην κατάκτηση του κυπέλλου από την πρωταθλήτρια ΑΕΚ ο Αρτινός είχε παραχωρήσει συνέντευξη για το αν ένιωθε μάχιμος τις μέρες… κρίσης του ανταγωνιστή του. Η απάντησή του;
«Πάντα ένιωθα ετοιμοπόλεμος αλλά αν ήμουν προπονητής θα έκανα ότι κι ο Όσιμ. Στήριξε τον Γιόζεφ πάνω που εκείνος έδειχνε ότι είχε μεγάλη ανάγκη από ψυχολογική τόνωση, δεν τον «σκότωσε» κάνοντάς τον αναπληρωματικό και στην πορεία κέρδισαν όλοι»! Ούτε τολμάμε να φανταστούμε τι θα συνέβαινε αν το 1994 είχαν μπει στη ζωή μας τα social media για ένα ποδοσφαιριστή που απ’ το 1993 ως το 1996 ήταν μαζί με τον Μισέλ Πρεντόμ, τον Φαμπιέν Μπαρτέζ, τον Αντζελο Περούτσι και (φυσικά) τον Πέτερ Σμάιχελ, οι κορυφαίοι τερματοφύλακες στην Ευρώπη.
