Πριν δύο χρόνια ο Αργύρης Πεδουλάκης εκδιώχθηκε κακήν κακώς με τις ταμπέλες του «κολλημένου με την άμυνα», του «χειρότερου ευρωπαϊκού ρεκόρ της σύγχρονης ιστορίας του Παναθηναϊκού», του «κλειστού rotation», της «μη αξιοποίησης των Ελλήνων» (λες κι ο Μπράμος ή ο Σοφοκλής ήταν αλλοδαποί).
Ο κόουτς «πήρε πόδι» μετά από ήττα κόντρα στη Λαμποράλ που παραλίγο να στερήσει την πρόκριση στη συνέχεια της Ευρωλίγκας. Μόνο που η απόφαση της διοίκησης στέρησε από την ομάδα μια ολόκληρη διετία με προπονητές-πειράματα που είχαν στο μυαλό τους ένα πιο ελεύθερο στυλ μπάσκετ. Ο παρορμητικός Δημήτρης Γιαννακόπουλος -που όταν σήκωνε το λάβαρο της ελληνοποίησης τόνιζε πως δεν τρέχει τίποτα και να χαθούν κάποιοι στόχοι- σ’ εκείνη την διαχείριση κρίσης λειτούργησε ως οπαδός παίρνοντας αποφάσεις εν θερμώ που δεν βγήκαν σε καλό.
Αρκετοί από χθες γκρινιάζουν επειδή ο Περιστεριώτης ποτέ στην καριέρα του δεν παρουσίασε ομάδες που να ξεφεύγουν από τους 70 πόντους. Αμα πρώτος σου στόχος είναι η ευρωπαϊκή κορυφή οι ανησυχίες είναι λογικές όμως αν αναλογιστούμε ότι ο ΠΑΟ θέλει να δημιουργήσει αγωνιστικό πλαίσιο ώστε οι μικροί του ν’ αναπτυχθούν ο Έλληνας προπονητής είναι μια χαρά λύση. Είδαμε άλλωστε στους τελικούς Χαραλαμπόπουλο, Παπαγιάννη να βρίσκονται δύο σουτ μακριά από το πρώτο τους πρωτάθλημα ως πρωταγωνιστές!
Χωρίς υψηλό μπάτζετ, έχοντας μπει στο ρουθούνι του Τζόρντι Μπερτομέου (έχουν μείνει ιστορικές οι προσβλητικές ατάκες του Θανάση Γιαννακόπουλου για τα τηλεοπτικά, τα χρήματα που έχουν να λαμβάνουν οι ομάδες, την διαιτησία) με ότι κι αν σημαίνει αυτό για την αντιμετώπιση από τους «γκρίζους», ο ΠΑΟ πήγε ν’ αλλάξει σελίδα με κόουτς που γούσταραν run and gun, πολύ τρίποντο και βαριά κορμιά στο «5» (Μπατίστα, Κούζμιτς, Ραντούλιτσα). Όλα αυτά ενώ 15 χρόνια έλεγες «Panathinaikos» εκτός συνόρων κι όλων ο νους πήγαινε στις έννοιες «pick’n roll execution»/«defense».
Ο Πεδουλάκης πήγε στα σίγουρα με Διαμαντίδη-Λάσμε, πήρε 3/3 τίτλους κι εκτόξευσε το κόμπλεξ των άλλων που λίγο έλειψε να χάσουν και το φετινό πρωτάθλημα. Με την παραμονή του η διοίκηση παραδέχεται την αποτυχία της επένδυσης στους «ιτς», ενώ η πρόσφατη «επιθετική» ανακοίνωση του ιδιοκτήτη ενθάρρυνε τον κόσμο που μέσα σε μια κατάμαυρη σεζόν για τον Όμιλο δεν έχει από που να πιαστεί. Κρίνοντας απ’ το «ψαλιδισμένο» μπάτζετ και την αδυναμία να κοντραριστούν Τούρκοι, Ισπανοί, Ρώσοι, οι πράσινοι μπορούν να προσελκύσουν μόνο κόουτς από το κατώτερο ράφι, σ’ αυτή την περίπτωση καλύτερα να πας σ’ επιλογές περιορισμένου ρίσκου με προπονητή που έχει πάρει τίτλους, ξέρει τι σημαίνει ο Παναθηναϊκός κι οι παίκτες του «σκίζονται» γι αυτόν.
Η πρόκληση για τον Περιστεριώτη είναι τεράστια, κάθεται για δεύτερη φορά σε τοπ-πάγκο που του δίνει την ευκαιρία να πάει «βαθιά» στην Ευρωλίγκα με μεγάλο «συν» πως ξέρει τι ξημερώνει έπειτα από την αποχώρηση του κάπτεν ο οποίος ήταν ο «σύρτης» που «κλείδωνε» τ’ αμυντικά του πλάνα στην επική «σκούπα» του 2013. Όσες φορές κι αν δούμε εκείνα τα παιχνίδια δεν μας φεύγει από το νου η ορμητικότητα των πρασίνων (υπό καθεστώς υψηλότατων παλμών μάλιστα) που δεν άφησαν κανένα περιθώριο αντίδρασης στον αντίπαλο. Τώρα στα παπούτσια του Καστοριανού θα προσπαθήσει να μπει (…λέμε τώρα) ο Νικ Καλάθης που αν βελτιωθεί στην εκτέλεση είναι αξιοπρεπέσταση λύση. Στο ρεπερτόριό του είναι το διάβασμα της άμυνας, τεχνικά είναι κοντρολαρισμένος, το μπόι του τον ευνοεί να σκανάρει θέσεις και να καταφύγει είτε σε λόμπες, είτε σε baseball πάσες. Μακριά χέρια και ταχύτητα δεν του λείπουν αλλά θα χρειαστεί σταθερότητα στη περιφερειακή εκτέλεση. «Λιώσιμο» στην προπόνηση το καλοκαίρι κι όλα καλά θα πάνε.
Θα χρειαστεί βέβαια «ειδική» ψυχολογική υποστήριξη αφού του χρόνου που η φανέλα με το «13» θα κρέμεται δίπλα στο «4» του Φραγκίσκου Αλβέρτη αυτός είναι ο πρώτος που θ’ απορροφήσει τους κραδασμούς των συγκρίσεων ακόμα κι αν όλοι ξέρουν πως Διαμαντίδηδες βγαίνουν μια φορά στα 30 χρόνια! Η αύρα του Δημήτρη θα είναι χρόνια πάνω από το Μαρούσι, ιστορικά ήταν ο καλύτερος στα ντέρμπι εγχώρια κι ευρωπαϊκά τίθοντας ΠΑΝΤΑ αμφιβολίες στους αντιπάλους για το αν θα νικήσουν ακόμα κι αν όλα τα προγνωστικά ήταν υπέρ τους. Ο Νικ θα κληθεί να δώσει ηγεσία που σε λίγους μήνες ο Εξάστερος θα χρειάζεται ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ. Κρίνοντας από την πολύ βελτιωμένη εικόνα του στους τελικούς υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να αισιοδοξούμε…
