Λάσμε, Μπράμος, Αντετοκούνμπο, Μπουρούσης, Ντιλέινι, Ανταμς τα πρώτα ονόματα που αναφέρθηκαν για τον Παναθηναϊκό με τους δύο πρώτους να συγκεντρώνουν την εκτίμηση του κόσμου που όμως προβληματίζεται με τη λογική του «ξαναζεσταμένου φαγητού».
Οι προαναφερθέντες μαζί με τον Ματσιούλις και τον Γκιστ ήταν οι τέσσερις πυλώνες που χτίστηκε ο Παναθηναϊκός της διετίας 2013-2014 με ισάριθμα νταμπλ και παιχνιδάρες στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας απέναντι στις ποιοτικότερες Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ.
Εκείνη η ομάδα -παρότι στερούνταν ποιότητας- ήταν ΜΑΚΡΑΝ η πιο σκληροτράχηλη της πράσινης ιστορίας, γεννώντας (κι άλλα) «φαντάσματα» στους απέναντι. Το στυλ μπάσκετ που λάνσαρε ο Περιστεριώτης μπορεί ποτέ να μην έδωσε στο τριφύλλι τον τίτλο του «γκράντε» φαβορί πριν από οποιοδήποτε ντέρμπι, όμως μετέτρεψε τον Εξάστερο σε μια «θυμωμένη» μηχανή, άκρως επικίνδυνη αν την υποτιμούσες.
Αν ρίξετε μια ματιά σε σχόλια/δημοσιεύματα μετά την άρση της δεύτερης σερί κούπας από τους άλλους θα δείτε πως για μια ακόμα φορά τον Παναθηναϊκό τον στέλνουν στο πυρ το εξώτερον, τώρα ειδικά που αποσύρθηκε κι ο αρχηγός του. Κρίνοντας από την ψυχοσύνθεση του κόουτς και την ικανότητα να παρουσιάζει στο παρκέ παίκτες αποφασισμένους να «πεθάνουν» γι αυτόν θεωρούμε πως είναι ευλογία να διαθέτει του χρόνου αθλητές με ψυχολογικό κίνητρο ν’ αποδείξουν ότι μπορούν ακόμα κι αν δεν έχουν τον καλύτερο καθοδηγητή ανάμεσά τους. Άλλωστε έκανε «μπαμ» η σωστή προεργασία που έγινε στους καλαθοσφαιριστές στο συναισθηματικό κομμάτι πριν τη σειρά με τους Πειραιώτες, τυχαίο δεν το λες λαμβάνοντας υπόψη τι παρακολουθήσαμε στην προηγούμενη θητεία του «Άρτζι».
Η αποχώρηση Διαμαντίδη, Ραντούλιτσα, η μείωση (;) αποδοχών που θα προταθεί σε Φώτση, Γιάνκοβιτς εξοικονομεί ένα σεβαστό ποσό για παίκτες που εύκολα μπορούν να δελεαστούν από το brand του συλλόγου. Η καθολική εκτίμηση που κυριάρχησε στο τέλος των τελικών ήταν ότι ο Πεδουλάκης θα άρπαζε κι αυτό το πρωτάθλημα αν έχει 1-2 ακόμα αθλητές με ένταση κι ενέργεια στο ρεπερτόριό τους.
Ο κόουτς πρέπει να ευχαριστεί την τύχη που ο Παναθηναϊκός του έδωσε ακόμα μια ευκαιρία, μπορεί η ΚΑΕ ν’ αλλάζει… βιβλίο μετά την απόσυρση του 3-D, αλλά το ρόστερ έχει δεχτεί γερές ενέσεις στο αθλητικό κομμάτι, άλλωστε το «φυσικό» σκέλος των αθλητών είναι το νο1 ζητούμενο για τον Πεδουλάκη κάτι που δείχνει κι η προτίμηση (;) στους παίκτες που αναφέρονται στον πρόλογο.
Αν υπήρχε αντίστοιχος «Λάσμε» ή «Μπράμος» φέτος, η ρακέτα θα θύμιζε… πολεμική ζώνη, ενώ ο Καλάθης θα είχε ταίρι στην εξουδετέρωση του Λαρισαίου, με συνέπεια ο χρόνος άμυνας στην εκτέλεση/τελική προσπάθεια του ερυθρόλευκου αρχηγού να είναι μοιρασμένος και να μην χαλιέται το μυαλό του Νικ που στον 4ο τελικό «τσίμπησε» στους τσαμπουκάδες του Δημητράκη του Αγράβανη αφήνοντας τεράστιο κενό για τις τελευταίες επιθέσεις.
Με δυνατότερα χέρια και άλματα κάτω από την ρακέτα θα κοβόταν το post παιχνίδι του Πρίντεζη και το επιθετικό ριμπάουντ του Χάντερ που μας ρήμαξε στο τελευταίο παιχνίδι, ο Αμερικανός θα αισθανόταν πιο άβολα μ΄ ένα «ωμό» (συγκριτικά με τον Φώτση) ψηλό στην πλάτη του, ενίοτε και μπροστά του.
Πολλοί υποτιμούν την γερή άμυνα που διδάσκει ο «Άρτζι» μόνο που μέσω αυτής μπορείς να βγάλεις καλάθια αν τρέξεις έπειτα από κλέψιμο, εύκολο αμυντικό ριμπάουντ, μακρινή πρώτη πάσα (μετρ ο Καλάθης σ’ αυτό τον τομέα). Διαθέτοντας γρήγορα πόδια (όπως ο Καλάθης, ο Φελντέιν, ο Παππάς, ο Γκιστ) απλώνεσαι αμυντικά, πιέζεις τη μπάλα, κλείνεις σβέλτα τις γωνίες πάσας του αντιπάλου, μπορείς να εκμεταλλευτείς το ανοιχτό γήπεδο.
Έχει παίχτες ο Παναθηναϊκός για να βάλει 5η, μένει να δούμε αν θ’ αλλάξει την κεντρική επιθετική φιλοσοφία που για χρόνια αφορούσε την αποτελεσματικότητα που του έδινε ο Διαμαντίδης στο μισό γήπεδο στις συνεργασίες με τον εκάστοτε φορ (Μπατίστ, Λάσμε, Σοφοκλής, Μπατίστα).
Καλό θα είναι ν’ αναζητηθούν δυνατοί finishers που κοστίζουν βέβαια ακριβά. Το 2013 ο Παναθηναϊκός είχε σωστή κυκλοφορία αλλά στερούνταν εκτελεστή σε πρώτο χρόνο, αλά Νίκολας. Με το που ο κόουτς ανακάλυψε το «λαβράκι» Ραμέλ Κάρι ο Ολυμπιακός «σκουπίστηκε» με συνοπτικές διαδικασίες κι όλοι μελαγχολούσαν που ο Αμερικανός δεν ήταν παρών στα παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα.
Οι σουτέρ είναι απαραίτητοι, αν ο Παναθηναϊκός το 2013 είχε βρει κάτι καλύτερο από Κίτσεν, Μπανκς, Ούκιτς θα είχε άριστες προϋποθέσεις να ξαναβρεθεί σε φάιναλ-φορ παρότι το καλοκαίρι του 2012 όλοι σπρώχνονταν ποιος θα πρωτοκάνει το «μνημόσυνο».
Αν διαθέτεις γκαρντ που γυρνούν σωστά τη μπάλα, δημιουργείς ρήγματα είτε με διείσδυση, είτε με πικ εν ρολ (που αλλοιώνουν την ισορροπία της άμυνας), στα παραπάνω προσθέσεις περιφερειακούς με καλό καρπό κι έτσι έχεις υπερόπλα να εκμεταλλευτείς.
