Παρότι πέρσι η «τρύπα» στον άξονα της μεσαίας γραμμής ήταν τεράστια μέχρι σήμερα τα μεταγραφικά αναλώνονται σε παίκτες που παίζουν στόπερ, στα άκρα της άμυνας ή στο αντίπαλο «κουτί». Ασφαλώς είναι νωρίς όμως ο Παναθηναϊκός πρέπει να θυμηθεί ότι φέτος πειραματισμοί ή στραβές στα προκριματικά του Γιουρόπα Καπ δεν χωρούν. Οι φίλαθλοι θα μνημονεύουν δεκαετίες την Καμπάλα αφού αυτός ο αποκλεισμός παρέσυσε όλο τον Όμιλο, το χειρότερο ήταν πως η ομάδα έφαγε δύο κατραπακιές χωρίς να νοιώσει ούτε στιγμή «πνιγμένη».
Σαφώς κάτι τέτοιο δεν ήταν ποτέ δυνατόν να συμβεί από τους Αζέρους, όμως κι η Μπριζ ,με εξαίρεση ένα καλό δεκαπεντάλεπτο στο ξεκίνημα του αγώνα της Λεωφόρου, δεν έδειξε τίποτα ιδιαίτερο, στο Βέλγιο απλώς φρόντισε να τσακίσει την σαστιμάρα των αντιπάλων αμέσως μετά το 1-0. Σάμπως τζάμπα δεν ήρθε κι ο προπέρσινος αποκλεισμός από τη Σταντάρ που βρήκε δύο γκολ από το πουθενά και στο β΄ ημίχρονο οι παίκτες της έδειχναν έτοιμοι να καταρρεύσουν λόγω ζέστης;
Τα σουτ που δέχτηκε σ’ εκείνα τα παιχνίδια η ομάδα ήταν ελάχιστα, οι φάσεις που οι αντίπαλοι δημιούργησαν λίγες. Ομως προσοχή γιατί αυτή είναι η μισή αλήθεια. Στο ποδόσφαιρο σύνολο που δέχεται λίγα γκολ ενώ πιέζεται ελάχιστα δεν είναι ότι διαθέτει στόπερ/γκολκίπερ περιορισμένων ικανοτήτων, το χειρότερο είναι πως επιτρέπει στον αντίπαλό να κάνει λίγα για να σκοράρει: εφιαλτικό!
Με την Μπριζ στην Αθήνα οι Βέλγοι σημαδεύουν διακρώς στο ξεκίνημα τον Πράνιτς με τον Κροάτη να βρίσκεται διαρκώς πίσω από τις φάσεις δημιουργώντας ανισσοροπία, στη θέση του βγαίνει να καλύψει ο ένας από τους δύο στόπερ. Με την Καμπάλα ο Ντοντό στο 2ο γκολ βρίσκει άδεια την περιοχή αφού ο Ταυλαρίδης βρίσκεται σε θέση μέσα αριστερά! Με την Σταντάρ στο 1-1 ο Nτε Καμάργκο κάνει παρέλαση ως την περιοχή και γυρνά στον Μπομπό που σκοράρει, ο Ζέκα έχει χάσει τη μπάλα στο κέντρο κι ουδείς τρέχει να καλύψει. Στο 1-2 ο Μ΄ποκού παίζει με τα νεύρα μας λέγοντας πως στο φαλτσαριστό σουτ που επιχείρησε πήγαινε για…σέντρα.
Στον Παναθηναϊκό του Αναστασίου (με ελάχιστα παιδιά να έχουν ευρωπαϊκές εμπειρίες) αν του έπαιρνες μπάλα γκολ μπορούσες να σημειώσεις αφού τον έβρισκες αρκετά ψηλά και με παίκτες που δεν βοηθούσαν στην αναχαίτιση (Πράνιτς, Πέτριτς). Χωρίς τον Μέντες την 2η σεζόν και με τον ψαρωμένο Λαγό δίπλα στον Ζέκα χώρους για ξεδιπλώματα ένας έμπειρος αντίπαλος έβρισκε, μετά δεν είχε παρά να ψάξει σωστή πάσα ώστε ο επιθετικός να βγει ένας μ΄ έναν με Μπούρμπο, Κουτρουμπή ή «30». Ο «Ολλανδός» κατηγορήθηκε για μη διαφοροποίηση του τρόπου παιχνιδιού στα ευρωπαϊκά ματς, ο μηχανισμός που στήθηκε στο Κορωπί ήταν για το πως θ’ αντιδρά η ομάδα όταν έχει τη μπάλα. Εύκολο να το εφαρμόσεις στη Σούπερ Λιγκ αλλά στην Ευρώπη και το τελευταίο «ψαροχώρι» να πετύχεις δεν πρόκειται να σταθεί με δέος απέναντι στη φανέλα σου, για να μην πούμε ότι σχεδόν όλη η Ευρώπη τρέχει περισσότερο από τις ομάδες του πρωταθλήματός μας.
Παραδοσιακά ο Παναθηναϊκός πήγαινε καλά στην Ευρώπη προσέχοντας πρωτίστως την αμυντική του συμπεριφορά. Θυμόμαστε παιχνίδια κόντρα σε ομαδάρες με το κλαμπ να διαθέτει μετριότατους οπισθοφύλακες (επί Τεν Κάτε ήταν βασικοί Γκαλίνοβιτς, Σπυρόπουλος, Γκούμας, Σαριέγκι, Βύντρα) και στο τέλος των αγώνων κανείς δεν στεκόταν στις ευκαιρίες που έχασαν οι αντίπαλοι αλλά στην τακτική προσήλωση των πρασίνων. Καλή άμυνα δεν είναι αυτή που δεν δέχεται γκολ, αλλά αυτή που κάνει ό,τι μπορεί για να δυσκολέψει τον αντίπαλο να σκοράρει: ακριβώς δηλαδή αυτό που ΔΕΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙ το τριφύλλι εδώ και δύο χρόνια.
Επί Αναστασίου ο σύλλογος πλήρωσε την αφέλειά του, θυμόμαστε με τη Σταντάρ τον κόουτς να κρατά τους παίκτες του ψηλά μετά το 1-0 και μέχρι να καταλάβει τι γινόταν οι αντίπαλοι προσπέρασαν (1-2). Την τελευταία διετία βέβαια, Βέλγοι, Αζέροι εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι το τριφύλλι έβγαζε άμυνες είτε με παίκτες μικρής ηλικίας (Τριανταφυλλόπουλος, Λαγός, Κουτρουμπής, Aτζαγκούν), είτε με παιδιά καινούργια στον οργανισμό (Σάντσεθ), ή χρησιμοποιούσε παίκτες σε θέσεις που έπαιζαν πρώτη φορά (Πέτριτς «δεκάρι») ή είχαν …ξεχάσει (ο Πράνιτς έπαιξε αριστερό μπακ ενθυμούμενος μέρες…Βαν Γκάαλ στη Μπάγερν). Το μωσαϊκό παρέμενε ασχημάτιστο, οι αντίπαλοι το ήξεραν και περίμεναν την κατάλληλη στιγμή, ξέροντας ότι απέναντί είχαν ομάδα που αγωνιζόταν χωρίς τον βασικό της τερματοφύλακα.
Ο Αναστασίου τον πρώτο καιρό έλεγε ότι αφού λόγω απειρίας, πολλών ατομικών λαθών και έλλειψη χημείας το μηδέν δεν μπορούμε να το κρατήσουμε, βγαίνουμε μπροστά με Μπεργκ, Φιγκερόα, Πέτριτς, Κλωναρίδη, Καρέλη. Ο Στραματσόνι (αν και Ιταλός) έχει έρωτα με παίκτες που παίζουν επίθεση. Έχει μαζέψει ένα σωρό εξτρέμ, κοιτάζει κι άλλους (!) παρότι τόσο καιρό έπαιζε με «ρόμβο». Ελπίζουμε να έχει πάρει τα μέτρα του ενόψει προκριματικών…
