Το ποδόσφαιρο χωρίζεται σε δύο φάσεις: τη φάση κατοχής μπάλας κι αυτή που πρέπει να παίξεις χωρίς αυτή στα πόδια. Οι παίκτες μιας καλής ομάδας πρέπει να ξέρουν τι να κάνουν κι όταν έχουν το τόπι μα κι όταν κυνηγούν τον αντίπαλο. Στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, δεκαετίες τώρα, οι ομάδες μας είναι ημιτελείς, αφού ξέρουν μόνο να αμυνθούν. Ο Όττο Ρεχάγκελ το κατάλαβε και στην Πορτογαλία βασισμένος (εκτός από την τύχη) σε μια σπουδαία παναθηναϊκή φουρνιά που ήξερε να προστατεύει το τέρμα καλύτερα απ’ τον καθένα πέτυχε την μεγαλύτερη έκπληξη στα χρονικά των σπορ παγκοσμίως.
Βλέπουμε χρόνια πως όταν παίρνουν μπάλα οι ομάδες μας μπερδεύονται μιας και λείπουν οι παίκτες με το τεράστιο ταλέντο που τις τακτικές αδυναμίες μπορούν να τις μακιγιάρουν. Στην Ευρώπη ,πάντως, όταν υστερείς σε κίνηση χωρίς μπάλα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Στα παιχνίδια της ΟΥΕΦΑ η κατοχή που σου επιτρέπει ο αντίπαλος είναι μικρότερη και δυσκολότερη από αυτή που κάνεις στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Ο σύλλογος έκανε κάποια βήματα μπροστά αντέχοντας στους γρήγορους ρυθμούς Βέλγων, Ολλανδών, Ρώσων σε προκριματικά και ομίλους Γιουρόπα Καπ, μάλιστα την Μπριζ την κέρδισε με παίκτη λιγότερο για 50 λεπτά πραγματοποιώντας αξεγάδιαστο παιχνίδι τακτικά. Το κακό ήταν πως εμφανίστηκε απροετοίμαστος και παθητικός με το που δεχόταν γκολ, εκτός του περσινού 2-1 της Αθήνας. Επειδή το προπονητικό τιμ εξαγγέλει +5 μεταγραφές και μάλιστα αυτοί που θα έρθουν (αριστερό μπακ, αμυντικός μέσος) θα παίξουν βασικοί στα προκριματικά, οι επιλογές πρέπει να περάσουν από μικροσκόπιο. Ας μην ξεχνάμε και την «προίκα» του χειμώνα. Οι εννιά που ήρθαν δεν απέκτησαν το παραμικρό εφόδιο και σε λίγες μέρες άπαντες ξεκινούν από το μηδέν, μαζί μ’ όσους καινούργιους καταφτάσουν .
Ο Στραματσόνι θα διαταχθεί να περάσει τον ΠΑΟ στους ομίλους έχοντας στη διάθεσή του πάνω από 12-13 (!) ποδοσφαιριστές που θα έχουν ελάχιστη μυρωδιά από Παναθηναϊκό και τι σημαίνει για το σωματείο η ευρωπαϊκή εκπροσώπηση. Το τριφύλλι θα κληθούν να σηκώσουν στις πλάτες του οι «σειρές». Μπεργκ, Λέτο, Ζέκα είναι αναντικατάστατοι, όταν λείπουν η ομάδα είναι σαν να ξεχνά ακόμα κι αυτά που ξέρει να κάνει σωστά. Οι νεοαποκτηθέντες της τελευταίας μεταγραφικής περιόδου βοήθησαν ελάχιστα. Οπως μικρή ήταν κι η αξιοποίησή τους από τον κόουτς που χαμένος στις σκέψεις και τις δοκιμές που πραγματοποιούσε δεν πρόλαβε να δείξει το παραμικρό από την φιλοσοφία του αφήνοντας (ελάχιστα έστω) ψήγματα για το τι έπεται…
Aς ελπίσουμε να κατηχήσουν κατάλληλα τον κόουτς στο Κορωπί αφού σε λίγες εβδομάδες το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό είναι σφαιρικά οι προκρίσεις, αλλά γενικά διακυβεύεται η συνοχή της ομάδας, η εσωτερική της γαλήνη, η σύμπνοιά της, η πρόοδος. Πως το είχε πει πέρσι μετά την Καμπάλα ο Ζέκα; «Κουραστήκαμε ν’ αποτυγχάνουμε»! Ε, ας σκεφτούν όλοι τους οπαδούς που είναι 20 χρόνια στην πίεση κι ειδικά το καλοκαίρι άπαντες θα βρίσκονται «στα κάγκελα». Δύσκολη η διαχείριση σε παιδιά που κάθε άλλο παρά εγωϊσμό και καρδιά πρωταθλητή διαθέτουν μα αν το αντιστρέψουμε με την κατάλληλη ψυχολογική προετοιμασία οι παίκτες θα βγουν στο γήπεδο για ν’ αποδείξουν, αυτό σημαίνει ευθύνη, θέληση, προσφορά, πίστη. Οι δικαιολογίες και η πίστωση χρόνου τέλειωσαν οριστικά μετά τον γελοίο αποκλεισμό από τους Αζέρους. Ώρα να δούμε ποιών το λέει η καρδούλα τους…
