Το “κοιτάμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά” είναι μια πραγματικότητα. Υπάρχουν όμως, διάφορα “αλλά” στην περίπτωση του Παναθηναϊκού και της σειράς με τη Φενέρμπαχτσε. Όπως; Δεν υπάρχει ιεραρχία. Αν ο πιο ακριβοπληρωμένος, ο δυνητικός ηγέτης είναι στον πάγκο στην τέταρτη περίοδο σημαίνει Houston we gotta fix something.
Υπάρχουν παίκτες που σε αυτή τη σειρά δεν βοηθούν. Ο Φελντέιν, ο Νίκολς, ο Φώτσης και ναι, ο Καλάθης. Είναι “εκτός” της σειράς, υπό την έννοια ότι δεν δίνουν καν… τη βάση. Στη λίστα υπάρχει και ο Γκιστ, τον οποίον έσωσε εν μέρει η αμυντική προσέγγιση της Πέμπτης, στο φινάλε. Αλλά και πάλι δεν ήταν αρκετή.
Αν με ρωτάς, το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι πως δεν έχει λύση στην άμυνα της Φενέρ στο μισό γήπεδο. Δεν είναι ομάδα pick n roll. Έχουν μόνο ένα ντουετάκι που το εκτελεί, αλλά οι Καλάθης και Γκιστ ξεκάθαρα δεν είναι στην καλύτερη φάση τους. Γιατί δεν τους αφήνουν να βρουν τη φάση τους. Λογικό.
Όταν αντιμετωπίζεις ομάδα που παίζει πολύ αθλητικά και έχει μέγεθος, για να έχεις τύχη πρέπει να να κυκλοφορείς την μπάλα γρήγορα. Χρειάζεσαι λοιπόν, δημιουργούς. Αν οι καλύτεροι που έχεις δεν μπορούν να παίξουν (για παράδειγμα, οι Τούρκοι δίνουν στον Καλάθη το σουτ, αλλά εκείνος δεν σκοράρει και την ίδια ώρα δεν τον αφήνουν να δημιουργήσει), δεν έχεις λύσεις. Μοιραία, πας στα τρελά σουτ. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει 5-10 λεπτά. Όχι σε όλο το ματς. Και όπως θα είδες για μία ακόμη φορά, όταν δεν υπάρχει το τρίποντο στο παιχνίδι του “τριφυλλιού”, κυνηγά στο σκορ.
Ένα άλλο θέμα είναι πως ο Πασκουάλ προσπάθησε να πάει μέσα με Μπουρούση, αλλά ο Ούντο έριχνε τάπες… ακόμα και σε εσένα που έβλεπες από το σπίτι. Για να καταλήξω κάπου, θα σου πω ότι είναι πολύ δύσκολο να παίζεις στα playoffs της Euroleague με αμερικανική ομάδα, εναντίον ενός συνόλου που είναι “ποτισμένο” με ευρωπαϊκή νοοτροπία. Στην Ευρώπη, χρειάζονται καλές αποστάσεις, σωστό timing, να διαβάζεις καλά αυτό που έχεις μπροστά σου. Ξεκάθαρα, η Φενέρμπαχτσε είναι καλύτερη σε αυτό.
Πριν βιαστείς να βγάλεις “μάγειρα” τον Καταλανό, να σου θυμίσω πως φέτος κλήθηκε να διαχειριστεί ομάδα που δεν συνέθεσε ο ίδιος. Θα μου πεις, το ήξερε πριν υπογράψει. Θα σου απαντήσω ότι δεδομένων των συνθηκών και τηρουμένων των αναλογιών (ποιος είναι ως προπονητής, τις συνήθειες του, τα ατού του), έκανε ό,τι μπορούσε.
Για να μπορείς να τον κρίνεις με αυστηρότητα, θα χρειαστεί πρώτα να τον δεις να “στήνει” ένα σύνολο ο ίδιος. Να βάλει τη σφραγίδα του. Δηλαδή, το ζητούμενο σε αυτή τη φάση είναι να ‘χεις υπομονή -όπως όλοι όσοι είναι στην ομάδα. Άφησε τον πρώτα να κάνει τις επιλογές και μετά, “σταύρωσε” τον, αν δεις κάτι που δεν σου αρέσει. Αλλά πρώτα, άφησε τον να δημιουργήσει κάτι που να του αρέσει.
