Η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική επιτυχία της χώρας σε επίπεδο εθνικών ομάδων σημειώθηκε σχετικά πρόσφατα, το 2004, με την κατάκτηση του Euro της Πορτογαλίας. Σε συλλογικό επίπεδο όμως, εδώ και 49 χρόνια, ο Παναθηναϊκός κρατά στα «χέρια» του την πιο χρυσή στιγμή στην ιστορία της Ελλάδας, τη συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1971, στο Γουέμπλεϊ, κόντρα στον πανίσχυρο Άγιαξ.
Πριν καν μπουν οι σκέψεις για τη μετατροπή του αθλήματος από ερασιτεχνικό σε επαγγελματικό, σε μια εποχή που οι διαφορές με το εξωτερικό ήταν χαώδεις από πολλές απόψεις, η ομαδάρα του τριφυλλιού, με μπροστάρη τον μυθικό «καλπάζων συνταγματάρχη», Φέρεντς Πούσκας, στο τιμόνι, πραγματοποίησε μια σειρά από υπερβάσεις, φτάνοντας εκεί όπου καμία άλλη ελληνική ομάδα δεν έχει καταφέρει πάει μέχρι σήμερα.
Ακόμη κι αν στο μεγάλο ραντεβού, ο Άγιαξ των μυθικών ποδοσφαιριστών, με προεξάρχοντα τον Γιόχαν Κρόιφ, επικράτησε με 2-0, ο Παναθηναϊκός έδειξε τα «δόντια» του, πάλεψε όσο μπορούσε και έγραψε στο βιβλίο της πολύχρονης ιστορίας του μια από τις ωραιότερες ιστορίες που θα μπορούσαν ποτέ να αποτυπωθούν.
Όπως αναφέρει και το γνωστό κομμάτι της εποχής, που απεικονίζει πλήρως το κλίμα της «πράσινης» φρενίτιδας που επικρατούσε, η Ζενές Ες από το Λουξεμβούργο θυμάται ακόμα τον Παναθηναϊκό (1-2 στο Λουξεμβούργο με Αντωνιάδη και Ελευθεράκη σκόρερ και 5-0 στη ρεβάνς της Αθήνας με 4 γκολ του Αντωνιάδη και ένα του Ελευθεράκη).
Η Σλόβαν Μπρατισλάβας, η κάτοχος του τροπαίου του 1969 τον ξέρει καλά (3-0 στην Αθήνα με Δομάζο, Αντωνιάδη, Δεληγιάννη – ήττα με 2-1 στην Τσεχοσλοβακία με γκολ του Αντωνιάδη), ενώ η Έβερτον αν και ήταν το μεγάλο φαβορί, έμαθε ότι με τον Παναθηναϊκό δεν τα βάζει κανείς. Στο Γκούντισον Πάρκ, το γκολ του Αντωνιάδη στο 81ο λεπτό αποδείχθηκε χρυσό (1-1) και το 0-0 στη ρεβάνς της Λεωφόρου τσέκαρε την πρόκριση για τα ημιτελικά.
Εκεί, ο πανίσχυρος Ερυθρός Αστέρας έβαλε δύσκολα στον Παναθηναϊκό, με το τελικό 4-1 στο Βελιγράδι να φαντάζει ανυπέρβλητο εμπόδιο. Όχι όμως για τα παιδιά του Πούσκας, που είχαν φροντίσει να βάλουν το σημάδι τους από το πρώτο ματς με το γκολ του Καμάρα. Ο ίδιος άνθρωπος έμελλε να γράψει ιστορία στη Λεωφόρο. Στον επαναληπτικό, στην κατάμεστη Λεωφόρο, ο Αντωνιάδης σκοράρει στο 2ο και το 54ο λεπτό, με τον Αριστείδη Καμάρα να πετυχαίνει το γκολ του θριάμβου και της ανατροπής στο 64′ (3-0), στέλνοντας τον Παναθηναϊκό στο Γουέμπλεϊ και την Ελλάδα στους δρόμους! Του Αστέρα το κόκκινο χρώμα, πράσινη πήρε μπογιά.
Στο Γουέμπλεϊ, ο Άγιαξ κατάφερε να πάρει το τρόπαιο επικρατώντας με 2-0, χάρη στο γκολ του Στούι στο 5ο λεπτό και το αυτογκόλ του Καψή στο 85ο (2-0), αλλά ποιος μπορεί να τα βάλει με την ιστορία; Το μοναδικό και ανυπέρβλητο ως σήμερα, κατόρθωμα του Παναθηναϊκού, στέκει ως περήφανο σημείο έπειτα από 48 χρόνια. Κι αν υπήρξε κάποια ομάδα που προσπάθησε να ξεπεράσει το έπος του Γουέμπλεϊ, αυτή ήταν -μαντέψτε-… ο Παναθηναϊκός, το 1985 και το 1996, φτάνοντας ως τα ημιτελικά του θεσμού.
Άγιαξ: Στούι, Βάσοβιτς, Σουρμπίρ,Χουλσόφ, Κρολ, Χάαν, Μιούρεν, Μπλάνκεμπουργκ (46′), Νέεσκενς, Κάιζερ, Κρόιφ, Βαν Ντάικ.
Παναθηναϊκός: Οικονομόπουλος, Τομαράς, Σούρπης, Καμάρας, Βλάχος, Ελευθεράκης, Καψής, Δομάζος, Φυλακούρης, Γραμμός, Αντωνιάδης.
Φεύγω από το σπίτι μου το πατρικό,έχω στο Λονδίνο μια δουλειά Βρήκα σ΄ ένα σύντομο λογαριασμό, πως τα γκολ είναι γλυκά σαν τα φιλιά
Ένα γκολ, δύο γκολ… στον αέρα, Πάντσο η ομάδα πετά Ένα γκολ, δύο γκολ τέτοια μέρα, άνοιξη έχει η καρδιά
Όταν θα γυρίσω θα στο ξαναπώ, όσο μ΄ αγαπάς πως σ΄ αγαπώ Πράσινο μαντήλι δέσε στα μαλλιά, τώρα έχω στο Λονδίνο μια δουλειά
Ζενες Ες με θυμάσαι ακόμα. Σλόβαν με ξέρεις καλά Του Αστέρα το κόκκινο χρώμα, πράσινη πήρε μπογιά
Ζεστή καρδιά και ψυχή βαθιά, ξανά, δώσε τη μάχη άλλη μια φορά, Παναθηναϊκέ!
Πράσινο τον Τάμεση θέλω να δω, μέσα σ΄ ένα Κύπελλο χρυσό Κι έξω από το Μπάκιγχαμ έχω σκοπό, να κολλήσω το τριφύλλι θυρεό
Προχωρείτε του ΠΑΟ, λιοντάρια, στο Γουέμπλεϊ βάλτε φωτιά Σαν κι εσάς διαλεχτά παλικάρια, μόνο η Ελλάδα γεννά!
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
