Το λάθος στο τέλος, τα σφυρίγματα και η στήριξη που όλοι οφείλουν στον «εξάστερο»!
Ο Παναθηναϊκός κόντρα και στους διαιτητές κατάφερε να φέρει το ματς στα ίσα κόντρα στον Ερυθρό, αλλά το λάθος του Νέντοβιτς στο τέλος του κόστισε. Το «Στις χαρές και στις λύπες μαζί» που οφείλουν να ακολουθήσουν πιστά όλοι οι φίλοι του Παναθηναϊκού.
Ο Παναθηναϊκός στη χθεσινή αναμέτρηση με τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι παρουσίασε ένα πολύ κακό πρόσωπο κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου του αγώνα.
Οι πράσινοι δεν έπαιζαν καλή άμυνα με αποτέλεσμα να έχουν δεχτεί 48 πόντους στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα. Η άμυνα στο τρίτο δεκάλεπτο βελτιώθηκε αλλά επιθετικά το τριφύλλι δεν μπορούσε να πληγώσει τον Ερυθρό, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα η περίοδος αυτή να λήξει με σκορ 9-9.
Το τριφύλλι στο τελευταίο μέρος του αγώνα ανέβασε την απόδοση του και παρότι οι διαιτητές για ακόμη μία φορά έβλεπαν ότι ήθελαν κατάφερε να ρίξει τη διαφορά αρκετά και να μπει στο τελευταίο λεπτό στην διεκδίκηση του αγώνα με συνεχόμενους πόντους του Ιωάννη Παπαπέτρου.
Αυτό θα μπορούσε να γίνει νωρίτερα αν οι διαιτητές έβλεπαν τα οφθαλμοφανή. Έχει καταντήσει κουραστικό, έχει καταντήσει αηδία όλο αυτό που γίνεται στην Ευρωλίγκα με τους διαιτητές. Κανένας σεβασμός προς τον σύλλογο που αποτελεί ένα από τους κύριους υπαίτιους, που η διοργάνωση αυτή έχει γίνει τόσο γνωστή.
Κανένας σεβασμός προς τον σύλλογο των 6 ευρωπαϊκών. Το χειρότερο απ΄ όλα είναι ότι πλέον τέτοιες διαιτησίες τις έχουν συνηθίσει άπαντες και ακόμα και στο συνδρομητικό κανάλι βλέπεις σπάνια να γίνεται αναφορά, ακόμα και αν γίνονται συνεχώς εγκλήματα.
Παρά λοιπόν την εχθρική διαιτησία το τριφύλλι είχε την τελευταία επίθεση στα χέρια του ενώ βρισκόταν πίσω στο σκορ με 73-71. Ο Νέντοβιτς που βγήκε μπροστά σε πολλά σημεία του αγώνα και κράτησε το τριφύλλι ζωντανό έκανε τη λάθος πάσα και έτσι χάθηκε η ευκαιρία να πάει το ματς στην παράταση είτε ο Παναθηναϊκός να πάρει τη νίκη.
Φυσικά και η ομάδα χρειάζεται βελτίωση αλλά την ίδια στιγμή είναι δεδομένο και όλοι γνωρίζουν πως οι απαιτήσεις είναι αρκετά λιγότερες φέτος. Παρά ταύτα οι φίλοι του εξάστερου πρέπει να σταθούν δίπλα του, καθώς δεν πρέπει να ξεχνούν ότι για πολλά χρόνια η ομάδα των Γιαννακόπουλων ήταν αυτό που κρατούσε ζωντανό το σύλλογο, όταν τα άλλα τμήματα της ομάδας παρέπαιαν.
Όπως είχε πει και ο Αλβέρτης όταν είχε κρεμάσει τα μπασκετικά του παπούτσια: «Και να θυμάστε. Και στις χαρές και στις λύπες μαζί».
