Ο Παναθηναϊκός έκανε πάρα πολλά σε δύο χρόνια, αλλά τα καλύτερα έρχονται!
Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει για την επιστροφή του Παναθηναϊκού σε ευρωπαϊκούς ομίλους μετά από επτά χρόνια, τα όσα έχουν γίνει στα δύο χρόνια επί Γιοβάνοβιτς και τα καλύτερα, που έρχονται.
Είναι καλοκαίρι του 2021. Σαν Παναθηναϊκός είσαι στο πουθενά και το 95% των παικτών, που έχεις στο ρόστερ δεν κάνουν για την ομάδα. Και λες τότε, ότι μέχρι το 2023 αυτή η ομάδα θα έχει πάρει το κύπελλο την πρώτη σεζόν, θα φθάσει μία ανάσα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, οδηγώντας την κούρσα στο μεγαλύτερο διάστημα την δεύτερη χρονιά και θα παίξεις προκριματικά τσάμπιονς λιγκ και θα παίξεις ευρωπαϊκούς ομίλους την τρίτη χρονιά. Αν αυτά τα έπαιζες στο στοίχημα θα έβγαζες έναν σκασμό λεφτά. Αν τότε τα υποστήριζες, ότι θα γίνουν θα σε έκραζαν όλοι και θα σε πέρναγαν για τρελό.
Και όμως όλα αυτά έγιναν. Με υπομονή, δουλειά από όλους και τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο τιμόνι. Δεν θυμάμαι πολλούς προπονητές στο παρελθόν να έχουν έρθει στον Παναθηναϊκό και να έχουν τηρήσει κατά γράμμα τους στόχους, που έχουν βάλει.
Ο Παναθηναϊκός από την Τρίτη το βράδυ είναι και πάλι σε ευρωπαϊκούς ομίλους και πάει χωρίς άγχος να πετύχει κάτι, που για την εποχή θεωρείται υπέρβαση να προκριθεί σε βάρος της Μαρσέιγ και να παίξει play off τσάμπιονς λιγκ. Η πρόκριση δεν ήρθε εύκολα με βάση την εικόνα του αγώνα, αλλά ήρθε.
Με τον Παναθηναϊκό να έχει ασυνήθιστα αμυντικά προβλήματα, που άρχιζαν από την μεσαία γραμμή και κατέληγαν στην άμυνα, αλλά να βάζει δύο γκολ και να χάνει άλλα τόσα, για να σκοράρει. Σίγουρα και σε σχέση με την εικόνα της ομάδας στο πρώτο παιχνίδι με την Ντνίπρο, τώρα ήταν χειρότερη.
Είναι απόλυτα λογικό, όταν παίζεις με δύο νέα χαφ και ένα νέο στόπερ, που ακόμα δεν έχει συμπληρώσει ούτε δέκα προπονήσεις. Παίζεις χωρίς βασικούς χαφ, όπως ο Τσέριν, που σου προσφέρουν ισορροπία σε άμυνα και επίθεση, με τον ανέτοιμο Βιλένα, που τώρα είναι βαριά τα πόδια του, χωρίς τον Σένκεφελντ στην άμυνα και κυρίως παίζεις προκριματικά τσάμπιονς λιγκ. Επειδή μάλλον κάποιοι το έχουν ξεχάσει δεν θυμάμαι πολλές ομάδες του Παναθηναϊκού στο παρελθόν να έχουν κάνει περίπατο σε προκριματικά του τσάμπιονς λιγκ. Πάντα δυσκολευόταν η ομάδα, πάντα της έβγαινε η ψυχή, αλλά στο τέλος πανηγύριζε την πρόκριση.
Το ίδιο έγινε και το βράδυ της Τρίτης στην Λεωφόρο, όπου είδαμε έναν εκπληκτικό Τζούρισιτς, να συνδυάζει ουσία και θέαμα και τον Σπόραρ να σημειώνει άλλα δύο γκολ και συνολικά με τρία γκολ να βάζει την ομάδα σίγουρα στους ομίλους του Europa League.
Tην κακή ανασταλτική λειτουργία την είδε και ο Γιοβάνοβιτς και στόχος είναι στο επόμενο παιχνίδι με την Μαρσέιγ η ομάδα να είναι πολύ καλύτερη, να είναι πιο compact και να της βγάλει την ψυχή της Μαρσέιγ. Ο πρώτος βασικός στόχος της χρονιάς επιτεύχθηκε με μία νίκη και μία ισοπαλία κόντρα σε μία Ντνίπρο, που ειδικά την Τρίτη έδειξε, πόσο καλή ομάδα είναι.
Το επίσης σίγουρο είναι μετά τις βάσεις, που έβαλε ο Παναθηναϊκός αυτή τη διετία τα καλύτερα έρχονται για τον κόσμο, που τόσο υπομονή έχει κάνει τόσα χρόνια, τόσο έχει στηρίξει και τώρα θα δει και πάλι την ομάδα, όπως της αξίζει να είναι.
