Τον υποστήριξε τέλεια

Το πρώτο πράγμα που κάναμε με το που κληρωθήκαμε με τους Δανούς (γνωρίζοντας ότι δεν θα είχαμε ευκαιρία να χαζέψουμε παιχνίδια τους στην τηλεόραση) ήταν να τσεκάρουμε στατιστικά, μ.ο ύψους  αλλά και…δελτίο μετεωρολογίας. Με τη θερμοκρασία στην Κοπεγχάγη να φτάνει (μάξιμουμ) τους 22 βαθμούς Κελσίου αυτή την εποχή, δεν ήθελε και πολύ σκέψη να φανταστείς πως στα «35άρια» της Αθήνας οι «βίκινγκς» θα υπέφεραν. Τους έβλεπες στο ξεκίνημα (νέα παιδιά) ν’ αγχομαχούν, να ιδρωκοπούν και τους συμπονούσες!

Κατά τ΄ άλλα ούτε στις χειρότερες ελληνικές ομάδες δεν συνάντησε ο Παναθηναϊκός κεντρικό αμυντικό δίδυμο που να του χαρίσει τόσες φορές άκοπα τη μπάλα για να μπουν οι δικοί μας στα δίχτυα. Η αστοχία στις κλασσικές ευκαιρίες ήταν για μια ακόμα φορά πρωτοφανής (λέτε γι αυτό ο κόουτς να έχει λυσσάξει να μπει κι άλλος επιθετικός στο ρόστερ, παρότι θεωρητικά με Μπεργκ, «Κλώνα», Καρέλη, Πέτριτς είσαι μια χαρά) αλλά με τέσσερα γκολ υπέρ, θ’ ανέβεις στον Βορρά ήρεμος…

Στα «συν» το ότι οι οικοδεσπότες «δεν μάσησαν» από το 0-1 (προ ημερών είδαμε πως και στο φιλικό με τον ποιοτικό Ατρόμητο έχαναν αλλά στο τέλος «το γύρισαν», καλό να επισημαίνονται αυτά γιατί πέρσι η μοναδική ανατροπή που έγινε ήταν στο 2-1 με την Ξάνθη), φάνηκε ξεκάθαρα ότι δεν ήταν λόγια του αέρα όσα υποστήριζε ο Αναστασίου στην συνέντευξη Τύπου, αναφερόμενος σε φουλ επίθεση. Αν ο Πράνιτς δεν περιφερόταν ασκόπως στο χορτάρι κι ο Καρέλης δεν τραυματιζόταν (είδαμε στο α΄ μέρος να μορφάζει από πόνο, κρατώντας το πόδι του) υπήρχε σοβαρή πιθανότητα ν’ ανέβαινες Δανία με την Κ20!

Το μυαλό των κυπελλούχων δεν «κόλλησε» όπως στο 1-1 της Σταντάρ, αλλά εδώ που τα λέμε αυτή τη φορά δεν υπήρχαν απέναντι Ντε Καμάργκο, Μπιά, Εζεκίελ, Καρσελά που με δύο  πάσες σου έβγαζαν κόντρες. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι κυπελλούχοι ήταν να πιέσουν ασφυκτικά, τα γκολ δεν υπήρχε περίπτωση να μην έρθουν. Παίζοντας μ’ ένα κόφτη (δύο είναι όλοι κι όλοι, πρέπει να το τσεκάρουν στο Κορωπί μιας και το ρόστερ αριθμεί τρία δεξιά μπακ και πέντε κυνηγούς) δεν υπήρχε λογική προσεκτικής διαχείρισης, αν μπεις στο τρυπάκι ν’ ασφαλίσεις τα νώτα σου ποντάροντας μονάχα σ’ ένα αμυντικό μέσο παίζεις με την τύχη σου ακόμα κι αν οι Δανοί δεν έχουν έφεση στο παιχνίδι με μπάλα στο έδαφος.

Ο Αναστασίου δεν είχε λόγο να τους αφήσει το τόπι (το αναφέρουμε γιατί στο Βέλγιο οι αντίπαλοι είχαν 60% κατοχή και στην Αθήνα μετά την ισοφάριση ο γηπεδούχος δεν κάνει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ μέχρι να μπουν Ντίνας-Καρέλης, «χάνοντας» κατ΄ αυτό τον τρόπο 30 υπερπολύτιμα λεπτά), ζητώντας απ’ τα παιδιά του να σημαδέψουν τα δυσκίνητα σώματα των αντιπάλων.  Με τους ταχυδυναμικούς Ζέκα, Ντίνα, Καρέλη να καλύπτουν την ραθυμία του Πράνιτς ο νικητής απέκτησε πλάτος, ποντάροντας στο ότι οι φιλοξενούμενοι θα τα έβρισκαν σκούρα με αθλητές χαμηλού κέντρου βάρους που μπορούν να σπριντάρουν με τη μπάλα κολλημένη στα πόδια.

Επιπλέον η αναγκαστική αλλαγή του Ντάνκαν (του πιο ποιτικού φορ του αντιπάλου) αλλά κι η απουσία του αρχηγού Νίλσεν που καλύπτει τη δεξιά πλευρά (ο συγκεκριμένος έδωσε τη νίκη στη Μίντιλαντ στην έδρα της Κοπεγχάγης, σκοράροντας αλλά και κερδίζοντας το πέναλτι) διευκόλυναν τα ελληνικά πλάνα, στο ξεκίνημα Ντίνας/Καρέλης χώνονται διαρκώς αριστερά, βγάζοντας φάσεις και παίρνοντας γρήγορα τον ρυθμό του αγώνα!

Με «εξάρι» τον Λαγό και τον βαρύ Μέντες στο πλευρό του Σίφο, το τριφύλλι όχι μόνο είχε καλύτερο παιχνίδι χωρίς μπάλα, αλλά πήρε το ΑΠΟΛΥΤΟ από τον σταρ του, γιατί ακριβώς ο Μπεργκ είδε τους συμπαίκτες του να του πετάνε τη μπάλα εκεί που ήθελε, υποστηρίζοντάς τον ιδανικά. Με τον (μέγα μπαλαδόρο αλλά ανέτοιμο για «πόλεμο», αυτή την εποχή) Πέτριτς, ο Σουηδός ψάχνει ακόμα χημεία και η συνολική εικόνα αδικεί τους δύο προικισμένους άσους που αφενός «τρακάρουν», αφετέρου ο Μλάντεν είναι στην περσινή κατάσταση του Μάρκους, ο 33χρονος προσπαθεί να βγάλει από πάνω του  συνέπειες πολύμηνου παρκαρίσματος σε πάγκο-εξέδρα ελέω τραυματισμών.

Ο ΠΑΟ πλήρωσε ακριβά το ρίσκο της συνύπαρξής τους με την Λιέγη, όπου οι «πράσινοι» ακόμα κι αν είχαν ουκ ολίγους «πιασμένους» απ’ την προετοιμασία στο βασικό τους σχήμα (Νάνο, Πέτριτς, «30», Πράνιτς, Μέντες) θα μπορούσαν να περάσουν αν στη θέση του Κροάτη έπαιζαν λίγα λεπτά παραπάνω Κλωναρίδης ή Καρέλης.

Δεν …δαγκώνει η μπάλα

Το είδαμε χθες στο 1ο ημίχρονο, το παρατηρήσαμε και στα ματς με τη Σταντάρ, ο Στέφανος Κοτσόλης σε εκτελέσεις κόρνερ που μπορεί να «καπακώσει» τη μπάλα, ανοίγοντας την κόντρα επίθεση, αντ΄ αυτού απομακρύνει με γροθιές, κάτι που συνιστά ρίσκο αφού ο αντίπαλος μπορεί να δημιουργήσει εκ νέου φάση έπειτα από «ριμπάουντ». Η φάση του 0-1 είναι κωμική, θύμισε την απίστευτη γκάφα του πέρσι στη Ριζούπολη (1-1) σε σημείο ν’ αναρωτιέσαι αν και φέτος είμαστε αναγκασμένοι να ζήσουμε τα ίδια, με κάθε στημένο να θυμίζει πέναλτι! Την περασμένη σεζόν ο Στέφανος Καπίνο παραμπήκε «μαγκωμένος» στο πρωτάθλημα, σε σημείο ν’ απορείς πως πορτιέρο ύψους 1.97, με άνοιγμα χεριών πάνω από δύο μέτρα «επέτρεπε» η μικρή του περιοχή να μεταβάλλεται σε κρανίου τόπο σε κάθε εκτέλεση φάουλ ή κόρνερ. Πέρσι ο 35χρονος ήταν άψογος στο κύπελλο (έπιασε κι ένα πεναλτάκι στο πρωτάθλημα με τον Άρη), αλλά επειδή όλα αυτά τα χρόνια ποτέ του δεν έδειξε ότι είναι τοπ κλάση, λογικά «περιμένουμε» τον Λουκ Στιλ!

Νουθεσίες γρήγορα

Γουστάρει ο κόσμος τον δυναμισμό του «30», αν λάβουμε υπόψη ότι για χρόνια έφαγε στη μάπα τεράστιους λαπάδες που με το περιβραχιόνιο στο μπράτσο «καταδέχονταν» να τους πηγαίνουν «καροτσάκι» μέσα στο ΟΑΚΑ, Σηφάκηδες (ΟΦΗ) και Γεώργιοι Παπαδόπουλοι (ΟΣΦΠ). Ωστόσο ο μικρός έχει …ξεφύγει, αρχής γενομένης από το περσινό ντέρμπι στο Φάληρο όπου αναλαμβάνοντας ρόλο υπασπιστή των οσίων κι ιερών της πράσινης φυλής πήρε στο κυνήγι τον Τζόελ Κάμπελ. Τότε είχε γλιτώσει την καρτούλα χάρις την επέμβαση του Κάρλος Ζέκα, αλλά ήταν τέτοιο το ματς κι ο αντίπαλος που οι περισσότεροι ενδόμυχα του είπαμε και συγχαρητήρια! Ο Κώστας παίζοντας σε θέση που δεν του ταιριάζει, την καλύπτει διεκπαιρεωτικά, κάνοντας όμως λάθη, μεγαλώνοντας το θόλωμά του. Μα δύο κάρτες σε πέντε λεπτά επειδή δεν θέλησε ν’ αφήσει αναπάντητη την αγκωνιά του αντιπάλου του, λες κι ήταν σε αλάνα; Σκεφτείτε τι θα συμβεί αν κάποια στιγμή «ματσάρει» με τον Σίφο (άλλος καυγατζής αυτός), αν και θεωρούμε βέβαιο ότι ο νεαρός θα διαβεί σύντομα το γραφείο του προπονητή για συμβουλές. Μικρός είναι, βράζει το αίμα, θα μάθει…

Δημήτρης Στρατής Για τον Δημήτρη Στρατή το panathinaikos24 αποτελεί το τρίτο πράσινο μετερίζι στο οποίο θ' ασχολείται με το ομορφότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή του.
Η διαδρομή ξεκίνησε από το balla.gr, συνεχίστηκε στο leoforos.gr, τώρα όντας ο 13ος (προφανώς σημαδιακό μιας κι ο αριθμός -για προφανείς λόγους- είναι ο αγαπημένος του) συνεργάτης του site θ' ασχολείται (σχεδόν) καθημερινά με τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο! Θεωρεί τη γενιά του προνομιακή αφού έζησε live τα σπουδαιότερα επιτεύγματα των τμημάτων του κλαμπ, πλην Γουέμπλεϊ. Μια ζωή θα τον στοιχειώνει ο χαμένος προημιτελικός με την Πόρτο του Μουρίνιο το 2003 , όταν χάθηκε τελικός-φαντασίωση για όλους τους πράσινους πιστούς απανταχού Γης! Φαντάζεστε τι θα γινόταν σε συναπάντημα ΠΑΟ και...Σέλτικ;