Υπάρχει «χημεία»
Νταμπίζας και Αναστασίου δεν έχουν δώσει την παραμικρή αφορμή να σχολιαστεί αρνητικά η συνεργασία τους σε αντίθεση μ' ότι γινόταν με τους προκατόχους τους τα προηγούμενα έτη.
Έκανε «γκελ» στον κόσμο η παραδοχή του Νίκου Νταμπίζα για την διαφωνία του με τον προπονητή στο θέμα Αλφάρο, δεν είναι συνηθισμένο ο τεχνικός διευθυντής να βγάζει πράγματα στη δημοσιότητα χωρίς «κρυφτούλι» και μάλιστα σε ζητήματα που πονάνε, αφού η ομάδα… κράζει ότι έχει ανάγκη δημιουργικό μέσο.
Η χημεία μεταξύ των ανθρώπων που «τρέχουν» τον Παναθηναϊκό είναι εξαιρετική, άλλωστε δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που διαβάζαμε ιστορίες που έβριθαν από «μαλλιοτραβήγματα» συνεργατών.
Ιστορία είχαν γράψει οι κόντρες του Σπύρου Λιβαθηνού με τον Βέλιμιρ Ζάετς, η ασυμφωνία χαρακτήρων Κάρλος Φρέιτας και Νίκου Νιόπλια, οι αιχμές Τεν Κάτε για τον Κώστα Αντωνίου (ειδικά η ατάκα του Ολλανδού για τις πιέσεις που δεχόταν να μην βάζει βασικό τον Λουκά Βύντρα είχε «μείνει»), με την μοναδική «αθόρυβη» συνεργασία να έχει καταγραφεί ανάμεσα σε Γιάσμιγκο Βέλιτς-Ζοζέ Πεσέιρο. Μιλούσαν την ίδια γλώσσα, συμφωνούσαν στο πλάνο μιας «σφιχτής ομάδας», αλλά τα αποτελέσματα δεν τους δικαίωσαν, όταν μπήκε στις ζωές μας η πολυμετοχικότητα αμφότεροι απομακρύνθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.
