Μπορεί (;) και χωρίς τον αρχηγό
Ο προημιτελικός με τον Ολυμπιακό απέδειξε ότι ο μόνιμος πρωταθλητής μπορεί να κάνει ανατροπές ακόμα κι όταν ο ηγέτης του κάθεται στον πάγκο.
Αθλητής που ακουμπά τα 35 δεν είναι ότι καλύτερο να επιβαρύνεται με 30λεπτες συμμετοχές, ενώ μεσολαβούν ελάχιστες ώρες ανάμεσα στα παιχνίδια.
Ο κόουτς Ιβάνοβιτς αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα τον Δημήτρη Διαμαντίδη απόντων Νέλσον, Παππά, κάτι που δεν νομίζουμε να επαναληφθεί μόλις «μαζευτεί» όλο το ρόστερ κάτω από τις οδηγίες του.
Ο αειθαλής αρχηγός θα είναι πάντα εκεί όταν το παιχνίδι πηγαίνει στην κόψη του ξυραφιού, πλην όμως σήμερα φαντάζει ως ο μόνος αργός παίκτης στην μπακόρτ, εκεί που η ταχύτητα Σλότερ, Νέλσον, Παππά «βγάζει μάτια», απαραίτητο στοιχείο για να παίξει ο Εξάστερος το μπάσκετ που γουστάρει ο προπονητής του.
Καμιά σχέση με πέρσι όταν ο Καστοριανός, ο Κάρι κι ο Ούκιτς (με τους διαλυμένους αχιλλείους) ήταν η πιο αργή περιφερειακή γραμμή της Ευρώπης. Γι αυτό άλλωστε η ομάδα προχώρησε στην απόκτηση του Ζακ Ράιτ την άνοιξη, με τον Αμερικανό να φαντάζει σπρίντερ μπροστά στους συμπαίκτες του.
Τώρα τα πράγματα άλλαξαν! Τα γρήγορα πόδια των …συντρόφων του κάπτεν στην περιφέρεια είναι το καλύτερο τονωτικό γι αυτόν αφού όταν η μπάλα «ζεματάει» αυτός θα πατά παρκέ, έτοιμος να προσφέρει λύσεις με το τεράστιο μπασκετικό iq που κουβαλά.
Στον προημιτελικό π.χ έβλεπε Παππά, Σλότερ να «τρέχουν» τους αντιπάλους στο 4ο δεκάλεπτο κι ο ίδιος φρόντισε να «τελειώσει» τον συγχυσμένο Ολυμπιακό μ’ ένα τρίποντο-μαχαιριά και την ασίστ πάρε-βάλε στον Μπατίστα! Απόδειξη ότι ο Εξάστερος μπορεί να είναι ανταγωνιστικός και χωρίς ο κορυφαίος παίκτης της σύγχρονης ιστορίας του ν’ αφήνει τα… κόκκαλά του στο παρκέ.