Παρά τα προβλήματα και τις αδυναμίες του, ο Παναθηναϊκός είναι εδώ και το παλεύει. Τώρα είναι που χρειάζεται το κάτι παραπάνω απ' όλους και στο τέλος θα γίνει το ταμείο. Γράφει στο panathinaikos24.gr ο Διονύσης Δεσύλλας.
Κάτι λιγότερο από 1/3 έχει μείνει για το φετινό πρωτάθλημα και ο Παναθηναϊκός δεν δείχνει διατεθειμένος να παραδώσει εύκολα τα όπλα. Το -6, άλλωστε, από την κορυφή, στην οποία βρίσκεται ο πανάκριβος Ολυμπιακός, είναι μια διαφορά που δεν επιτρέπει σε κανέναν στην ομάδα να παραδοθεί. Τώρα, αρχίζει το… καλό, αλλά και το δύσκολο.
Ναι, ο Παναθηναϊκός των προβλημάτων, των στενών οικονομικών δεδομένων, των αδυναμιών, των λαθών του καλοκαιριού, το παλεύει. Εχοντας βγάλει το, θεωρητικά, δύσκολο πρόγραμμα και έχοντας γευτεί την πικρία του αποκλεισμού στο Κύπελλο από την Ξάνθη, στέκεται στα πόδια του, όπως πρέπει να κάνει μια τόσο μεγάλη ομάδα, όπως αυτή με τα πράσινα. Δεν τα παρατάει, κοιτάζει μπροστά και αποδεικνύει ότι οι μεγάλοι δεν σβήνουν τόσο εύκολα. Περνούν δυσκολίες, μα είναι εκεί…
Ακολουθεί ένας δρόμος, τον οποίο οι “πράσινοι” πρέπει να τραβήξουν, αρχής γενομένης από το εκτός έδρας παιχνίδι με τον ΟΦΗ και στη συνέχεια με το μεγάλο ντέρμπι κόντρα στον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο. Τώρα, δυο στοιχεία είναι επιτακτικά. Το ένα αφορά την ομάδα και το άλλο τον κόσμο.
Πειθαρχία! Απόλυτη! Οι ποδοσφαιριστές θα πρέπει είναι προσηλωμένοι, κολλημένοι αν θέλετε, σε κάθε ματς ξεχωριστά. Θα πρέπει σε κάθε αναμέτρηση να δίνουν ό, τι έχουν και δεν έχουν, κάτι που ο Γιάννης Αναστασίου θα πρέπει να τους το… περάσει στο πετσί τους. Το απόλυτο κλισέ των παικτών και των προπονητών “κάθε ματς και τελικός”, τώρα είναι που πρέπει να βρει εφαρμογή. Με τέτοια νοοτροπία, ο Παναθηναϊκός μπορεί να βγει κερδισμένος. Η πορεία θα δείξει, αν θα το κάνει…
Στήριξη! Αυτό το κομμάτι αφορά την κερκίδα, η οποία τα τελευταία χρόνια, με κάποιες μικροεξαιρέσεις, έχει δείξει μια απίστευτη “υγεία”. Ο κόσμος είναι υποχρεωμένος, τούτη τη στιγμή, να σταθεί δίπλα στην ομάδα, όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία έτη. Να δείξει σε παίκτες και τεχνικό τιμ ότι πιστεύει στην υπέρβαση και κάνει το καθήκον του. Η Λεωφόρος πρέπει να γεμίζει και οι ποδοσφαιριστές να αισθανθούν ότι, πλέον, κατεβαίνουν στον αγωνιστικό χώρο με έναν και μόνο σκοπό. Την κατάκτηση των τριών βαθμών. Κι όπου βγει… Αρχίζει, λοιπόν η πιο κρίσιμη καμπή. Ας δούμε ποιο θα είναι το τέλος.
Υ.Γ.: Το πανό της βλακείας και της απόλυτης καφρίλας, που ανέβηκε χθες στη Λεωφόρο, αποδεικνύει ότι σε κάθε κερκίδα, σε κάθε ομάδα, σε κάθε πέταλο, υπάρχει και μια μειοψηφία, αποτελούμενη από ηλίθιους. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο. Ας προβληματιστεί το υγιές κομμάτι των φιλάθλων…
Υ.Γ 2: Αλλη μια εξαιρετική εμφάνιση από τον Μλάντεν Πέτριτς, ο οποίος το τελευταίο διάστημα βγάζει στο γήπεδο την ποιότητά του. Ο Παναθηναϊκός, σ’ αυτό το κρίσιμο διάστημα, χρειάζεται τον καλό Κροάτη, ο οποίος φαίνεται πως ταιριάζει περισσότερο σε ρόλο επιτελικού. Πολύ καλός, επίσης, και ο Ζέκα, που μπορεί να δώσει λύσεις ΚΑΙ στην “πονεμένη” θέση του δεξιού οπισθοφύλακα. Κάτι μου λέει ότι θα τον δούμε εκεί στα επόμενα ματς…
