Συμπληρώνονται σήμερα 51 χρόνια, από το θάνατο του εμπνευστή, του ανθρώπου που δημιούργησε τον Παναθηναϊκό, του Γιώργου Καλαφάτη. Ο άνθρωπος που οραματίστηκε και ίδρυσε τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο στη χώρα, υπέστη ανακοπή καρδιάς και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών.
Ο Υποναύαρχος Γιώργος Καλαφάτης γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου 1890 στην Αθήνα και είχε καταγωγή από τα Διλινάτα Κεφαλληνίας.
Υπήρξε ο ιδρυτής του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου. Από μικρός διακρίθηκε στον κλασσικό αθλητισμό. Ήταν αθλητής στίβου και ποδοσφαίρου. Σε ηλικία 15 ετών μυήθηκε στο ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε την καριέρα από τον Εθνικό Αθηνών και στη συνέχεια αγωνίστηκε στον Πανελλήνιο Γ.Σ.. Το 1908 αποφάσισε να ιδρύσει ένα νέο ποδοσφαιρικό σύλλογο.
Στις 3 Φεβρουαρίου εκείνου του έτους, πραγματοποιήθηκε στο Πεδίον του Άρεως η ιδρυτική συγκέντρωση του Ποδοσφαιρικού Ομίλου Αθηνών που το 1924 μετονομάστηκε σε Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο. Παράλληλα με την ποδοσφαιρική του δραστηριότητα στον ΠΟΑ, υπήρξε και αθλητής στίβου του Πανελληνίου ως το 1918 οπότε και ο Παναθηναϊκός δημιούργησε δικό του τμήμα στίβου.
Εκπροσώπησε την Ελλάδα στους Διασυμμαχικούς Αγώνες του 1919 στο Παρίσι και στη συνέχεια αφοσιώθηκε στην ανάπτυξη όλων των αθλημάτων του Παναθηναϊκού. Η συμμετοχή του στους Αγώνες είχε μεγάλη σημασία για την καλλιέργεια νέων τμημάτων στην ομάδα του ΠΑΟ, καθώς εκεί εξασφάλισε την προμήθεια του αναγκαίου αθλητικού υλικού. Ο Γιώργος Καλαφάτης ήταν από τους πρωτοπόρους του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Διακρίθηκε ως αθλητής μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’20, ενώ στη συνέχεια διατέλεσε διοικητικός παράγοντας του Παναθηναϊκού.
Αθλητής του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου
Από τη νεαρή του ηλικία υπήρξε αθλητής του Εθνικού Γυμναστκού Συλλόγου. Δεν ήταν ψηλός αλλά διέθετε δύναμη και ταχύτητα και θεωρούνταν ένας από τους ανερχόμενους νέους αθλητές.
Το Μάιο του 1905 σε ηλικία 15 ετών συμμετείχε στους αγώνες παίδων και εφήβων που διοργάνωσε ο Εθνικός Γυμναστικός Σύλλογος και αναδείχθηκε πρώτος στο άλμα απλούν, στη σφυροβολία, στο δρόμο 400 μέτρων και στο μονόζυγο. Το 1905 στο γυμναστήριο του Εθνικού ΓΣ επιχειρήθηκε η σύσταση ποδοσφαιρικού τμήματος με υπεύθυνο και αρχηγό τον Παναγή Βρυώνη ο οποίος επέλεξε τον Καλαφάτη για την ποδοσφαιρική ομάδα.
Το 1906 αγωνίστηκε με τον Εθνικό Γυμναστικό Σύλλογο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα μαζί με το αδερφό του Αλέξανδρο Καλαφάτη. Στη συνέχεια αγωνίστηκε στους αγώνες στίβου που ακολούθησαν συμμετέχοντας στον τελικό των 100 μέτρων και του άλματος μήκους μετά φοράς. Το ίδιο έτος υπήρξε μέλος της ομάδας του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου που συμμετείχε στη Μεσολυμπιάδα της Αθήνας εκπροσωπώντας τα εθνικά χρώματα και είχε δηλωθεί στις λίστες με το νούμερο 357.
Οι πληροφορίες δεν αποσαφηνίζουν εάν τελικά αγωνίστηκε ή αποτέλεσε αναπληρωματικό μέλος της ομάδας. Μετά την τιμωρία της ομάδας του Εθνικού κατά την ποδοσφαιρική διοργάνωση της Μεσολυμπιαδας ακολούθησαν αποχωρήσεις αθλητών από το σύλλογο με κυριότερη εκείνη του Παναγή Βρυώνη ο οποίος ίδρυσε τον Σ.Π. Γουδί που εξελίχθηκε σε έναν από τους ισχυρότερους συλλόγους της χώρας. Δεν τον ακολούθησαν ο Γιώργος Καλαφάτης και ο αδερφός του Αλέξανδρος που αποχώρησαν στις 3 Σεπτεμβρίου του 1906 με σκοπό να αγωνιστούν στον Πανελλήνιο ΓΣ καθώς το τμήμα στίβου του παρείχε στο Γιώργο Καλαφάτη τα εχέγγυα για μελλοντικές διακρίσεις.
Αθλητής του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου
Οι αδερφοί Καλαφάτη εγγράφηκαν στα μητρώα του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου στις 18 Σεπτεμβρίου του 1906. Ο Γιώργος Καλαφάτης πρότεινε στη διοίκηση του Πανελληνίου ΓΣ την ίδρυση ποδοσφαιρικού τμήματος και ενώ αρχικά υπήρξαν αντιδράσεις στη συνέχεια του δόθηκε η άδεια να πρωτοστατήσει στην οργάνωση του τμήματος. Συνάντησε πολλά εσωτερικά εμπόδια στο έργο του με συνέπεια να απέχει από τον αγώνα ενάντια στο Γουδί για το πρωτάθλημα Ελλάδας κατά τον οποίον ο Πανελλήνιος ΓΣ υπέστη πανωλεθρία. Νωρίτερα ο Πανελλήνιος με τη συμμετοχή του Καλαφάτη είχε επικρατήσει επί του ΣΠ Γουδί σε φιλικό αγώνα.
Οι αντιδράσεις από τα μέλη του Πανελληνίου ΓΣ που δεν επιθυμούσαν τη διατήρηση του ποδοσφαιρικού τμήματος υπήρξαν σφοδρές με συνέπεια να καταργηθεί και ο Καλαφάτης να προχωρήσει στην ίδρυση δικού του αμιγώς ποδοσφαιρικού συλλόγου. Παρέμεινε όμως αθλητής του Πανελληνίου ΓΣ ως το 1918 καθώς ο νεοσύστατος σύλλογός του δεν διέθετε δικό του τμήμα στίβου.
Ιδρυτής του Ποδοσφαιρικού Ομίλου Αθηνών
Ο Γιώργος και ο Αλέξανδρος Καλαφάτης οραματίστηκαν ένα σύλλογο που να ξεχωρίζει από τους ήδη υπάρχοντες. Ήθελαν ο Σύλλογός τους να μην είναι σαν όλους τους άλλους, αλλ’ ένας ομάδα για την Αθήνα, ολόκληρη την πρωτεύουσα… που όπως το είχε φαντασθή, έγινε αργότερα ο μεγαλύτερος αθλητικός οργανισμός της Ελλάδας μας. (Λ.Πανουργιάς, 1955). Στις 3 Φεβρουαρίου του 1908 ιδρύθηκε ο Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών με πρωτοβουλία του Γιώργου και του Αλέξανδρου Καλαφάτη. Ήταν τόση μάλιστα η προσωπικότητα των δυο αυτών ηγετών, ώστε για πολλά χρόνια οι Αθηναίοι ονόμαζαν το Σύλλογο… «η ομάδα των Καλαφάτηδων».
Ο Γιώργος Καλαφάτης έδωσε την γενική αρχηγία της ομάδας στο Τζον Σίριλ Κάμπελ που κατείχε άρτια γνώση του αθλήματος ενώ ο ίδιος ανέλαβε το ρόλο του υπαρχηγού.[10] Συμμετείχε και αγωνίστηκε στον αγώνα για τα εγκαίνια του συλλόγου στις 11 Μαΐου του 1908. Στις 9 Αυγούστου του 1908 αγωνίστηκε ως τερματοφύλακας με τον Πανελλήνιο Όμιλο Αθηνών ενάντια στην ομάδα των Άγγλων αξιωματικών του πολεμικού πλοίου Διάνα με ισόπαλο σκορ 2-2, αποτέλεσμα που υπήρξε μη αναμενώμενο καθώς η διαφορά κλάσης των αγγλικών ομάδων ήταν πολύ μεγαλύτερη.
Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1908 ο Ποδοσφαρικός Όμιλος Αθηνών με κορυφαίο το Γιώργο Καλαφάτη κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο. Στην τελική αναμέτρηση για το Κύπελλο ποδοσφαιρίσεως Αγώνων Τρικάλων σημείωσε 3 γκολ. Ο Π.Ο.Α. αναδείχθηκε για την ίδια σεζόν (1908-1909) και πρωταθλητής Ελλάδας στις 30 Νοεμβρίου του 1908 με το Γιώργο Καλαφάτη αρχηγό στη σύνθεσή του. Επίσης στους Πανθεσσαλικούς – Πανελλήνιους Αγώνες Τρικάλων του 1908 ο Καλαφάτης κατέκτησε την πρώτη θέση στο μήκος και την τρίτη στα 100 μέτρα και τη λιθοβολία. Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στίβου του 1909 ο Καλαφάτης αγωνιζόμενος με τον Πανελλήνιο ΓΣ κατέκτησε την 1η θέση στα 192μ (δρόμος σταδίου), την 2η θέση στα 100μ. και την 3η θέση στο μήκος ενώ κατέκτησε και την 1η θέση στη σκυταλοδρομία.
Στα τέλη του 1909 υπήρξε διοικητική αστάθεια στον ΠΟΑ. Ο πρόεδρος Μαρίνος Μαρινάκης συμπεριφερόταν απολυταρχικά όντας ο κύριος χρηματοδότης της ομάδας και τελικά ήρθε σε ρήξη με τον ιδρυτή του ΠΟΑ Γιώργο Καλαφάτη. Η μη συμμετοχή στο ετήσιο πρωτάθλημα και η δυσαρέσκεια στο πρόσωπο του Μαρίνου Μαρινάκη από την πλειονότητα των μελών του ΠΟΑ οδήγησαν στη διάσπαση καθώς ο συχνά κατάρτιζε την ενδεκάδα με παίκτες που προέρχονταν από τον Εθνικό ΓΣ τους οποίους είχε φέρει ο ίδιος, ενώ επιχείρησε να αλλοιώσει υπέρ του τη σύνθεσή του ΔΣ.
Η δημιουργία του Πανελληνίου Ποδοσφαιρικού Ομίλου
Στις αρχές του 1910 ο Καλαφάτης αποχωρεί από τον ΠΟΑ μαζί με μεγάλη μερίδα των αθλητών της ομάδας, όμως ο ΣΕΓΑΣ δεν θα επιτρέψει την άμεση δημιουργία νέας ομάδας παρά μόνο μετά την πάροδο 14 μηνών. Ο ΠΟΑ κατακτά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του ΣΕΓΑΣ το φθινόπωρο του 1910, ενώ η νέα ομάδα του Καλαφάτη εθεωρείτο παρακλάδι του ΠΟΑ. Το 1911, μετά τη λήξη της τιμωρίας του ΣΕΓΑΣ, υπό το όνομα Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος, η ομάδα του Καλαφάτη μπορούσε να συνεχίσει αυτόνομα την πορεία της και να αποκοπεί και επισήμως από τον ΠΟΑ, ο οποίος στη συνέχεια απορροφήθηκε από το Γουδί και προέκυψε ο Αθηναϊκός Σύλλογος Ποδοσφαιρίσεως ή Νέο Γουδί.
Με την αρωγή του Καλαφάτη ο ΠΠΟ ενισχύεται με μεταγραφές, κορυφαίες εκ των οποίων ήταν οι Κωνσταντινουπολίτες Μιχάλης Ρόκκος και Μιχάλης Παπάζογλου. Το Φεβρουάριο του 1911, ενώ βρισκόταν ακόμα σε τιμωρία, διοργανώνει τουρνουά ποδοσφαίρου και το κατακτά.
Στις 4 Δεκεμβρίου του 1911 ο Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος, αναδεικνύεται πρωταθλητής Ελλάδας σημειώνοντας μια εμφατική νίκη απέναντι στην ισχυρή ομάδα του Πειραϊκού Συνδέσμου με σκορ 10-2. Ο Καλαφάτης είχε καταφέρει για μια ακόμη φορά να οδηγήσει το σύλλογό του στην κορυφή. Μετά την αποχώρηση του Τζον Σίριλ Κάμπελ ο Καλαφάτης ανέλαβε και την προπόνηση της ομάδας για τα επόμενα έτη.
Ο Καλαφάτης συνέχισε να διακρίνεται και ως αθλητής του στίβου ανήκοντας στους κορυφαίους της χώρας. Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου του 1911 αναδείχθηκε 2ος στα 192μ (δρόμος σταδίου), 3ος στα 100μ. και 3ος στο μήκος. Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου του 1912 αναδείχθηκε 2ος στα 100μ., 3ος 192μ (δρόμος σταδίου) και 3ος στα 110μ. με εμπόδια. Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου του 1914 κατέκτησε τη 2η θέση στο Αθλητικό πένταθλο.
Το 1914 ο Γιώργος Καλαφάτης θα εντάξει στην ομάδα τον Απόστολο Νικολαΐδη, που αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες μορφές του συλλόγου και το Ντέιβιντ Μπέιρνς έναν από τους καλύτερους αθλητές της εποχής. Στις 17 Μαΐου του 1915 ο Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος επικράτησε με σκορ 2-1 επί της Πειραϊκής Ένωσης και κατέκτησε το πρωτάθλημα.
Ο Καλαφάτης με τα εθνικά χρώματα
Το 1919 διοργανώνονται οι Διασυμμαχικοί Αγώνες στο Παρίσι, σημαντικό αθλητικό γεγονός της εποχής. Ο ΣΕΓΑΣ αρνήθηκε να αποστείλει ποδοσφαιρική ομάδα και περιορίστηκε στο στίβο. Ο Γιώργος Καλαφάτης συστήνει μικτή εθνική ομάδα ποδοσφαίρου 18 αθλητών με 6 ποδοσφαιριστές του ΠΠΑΟ.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920 στην Αμβέρσα, ο Καλαφάτης ήταν ο εκλέκτορας, προπονητής και αρχηγός της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου η οποία συμπεριλάμβανε και τρεις ακόμα ποδοσφαιριστές του ΠΠΑΟ.
Η δημιουργία νέων τμημάτων στον Παναθηναϊκό
Κατά τη διεξαγωγή των Διασυμμαχικών Αγώνων ο Καλαφάτης συγκεντρώνει αθλητικό υλικό αλλά και τεχνογνωσία από τα άλλα αθλήματα που διεξάγονταν και επιστρέφοντας στην Ελλάδα υποστηρίζει έτσι τα νέα τμήματα του ΠΠΑΟ. Η κίνηση αυτή ήταν πολύ σημαντική για τον ΠΠΑΟ, καθώς ήταν πλέον σε θέση να καλλιεργήσει το τμήμα στίβου και το τμήμα βόλεϊ την ίδια χρονιά, από το 1922 το τμήμα μπάσκετ και από το 1924 το τμήμα πινγκ πονγκ.
Ο Καλαφάτης υπήρξε αθλητής των νεοσύστατων ομάδων μπάσκετ και βόλεϊ του ΠΠΑΟ. Ο Καλαφάτης έφερε στην Ελλάδα βιβλία με κανονισμούς για το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και το βόλεϊ και έτσι άρχισε μια γόνιμη περίοδος για τον ομαδικό αθλητισμό. Το 1922 στο Παναθηναϊκό Στάδιο δόθηκε ο πρώτος αγώνας μπάσκετ ελληνικών ομάδων ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τη ΧΑΝΘ. Μέλη της πρώτης ομάδας μπάσκετ υπήρξαν οι μεγάλες μορφές του συλλόγου Καλαφάτης, Νικολαΐδης και Πανουργιάς.
Πρωταθλητής ΕΠΣ Ελλάδος
Το 1921 και το 1922 ο ΠΠΑΟ κατακτά τα δύο πρώτα πρωταθλήματα που διοργάνωσε η ΕΠΣΕ με τον Καλαφάτη στη σύνθεσή του. Αποχώρησε από την ενεργό δράση ένα χρόνο αργότερα το 1923. Στις 8 Μαρτίου 1922 μετά από ενέργειες ετών του Καλαφάτη παραχωρείται στον ΠΠΑΟ ο χώρος της Περιβόλας για την ανέγερση γηπέδου, αλλά η υπόθεση δεν ξεκαθάρισε έως τις 7 Ιουλίου 1924 οπότε και έγινε η οριστική παραχώρηση του χώρου, όπου σήμερα στεγάζεται το Γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης.
Το 1932 ο Γιώργος Καλαφάτης υπήρξε θύμα της εμφύλιας διαμάχης που διεξήχθη στον Παναθηναϊκό. Κατά τις εκλογές του συλλόγου υποστήριξε για την προεδρία την παράταξη του Σταμάτη Μερκούρη η οποία ήταν αντίπαλη εκείνης του Νικόλαου Ξηρού, η οποία αναδείχθηκε νικήτρια και είχε τη στήριξη και του Απόστολου Νικολαΐδη. Έτσι, διαγράφηκαν όλα τα αντιπολιτευόμενα μέλη και μαζί τους και ο Καλαφάτης.
Το 1950 το ιστορικό λάθος αποκαταστάθηκε και ο Γιώργος Καλαφάτης επανεγγράφηκε στα μητρώα του συλλόγου. Στις 19 Φεβρουαρίου του 1964 άφησε την τελευταία του πνοή στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών σε ηλικία 74 ετών. Την ίδια χρονιά ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το μοναδικό αήττητο πρωτάθλημα από την καθιέρωση της Α΄ εθνικής κατηγορίας και οι αθλητές του συλλόγου το αφιέρωσαν στη μνήμη του.
