Είναι στιγμές που ο αθλητισμός σου προσφέρει πολύ μεγαλύτερες στιγμές και συγκινήσεις από οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Και αυτό φρόντισαν να μας δείξουν ο τεράστιος Διαμαντίδης και ο πιτσιρικάς του Ολυμπιακού την Κυριακή στο ΣΕΦ. Γράφει η Ρούλα Στεφανάκη.
Μία ημέρα μετά τον πρώτο τελικό των πλέι οφ, αυτό που συνεχίζει να βρίσκεται καρφωμένο στο μυαλό μου, δεν είναι ο αγώνας αυτός καθαυτός και το 1-0 που έκαναν οι «ερυθρόλευκοι» στη σειρά. Άλλωστε πρώτο ματς ήταν, στο ΣΕΦ γινόταν, σε κάθε περίπτωση ήταν μια αναμενόμενη εξέλιξη αν και ο Παναθηναϊκός έδειξε ότι μπορεί να κάνει το μπρέικ.
Το αγωνιστικό κομμάτι θα ήταν και το πρωτεύον, όμως στα δικά μου μάτια, το γεγονός της βραδιάς ήταν το… σκηνικό που εκτυλίχθηκε με τον πιτσιρικά του Ολυμπιακού και τον Δημήτρη Διαμαντίδη και σε αυτό θέλω να σταθώ.
Όλοι θα διαβάσατε, το συμβάν που σας μετέφερε πρώτο το Panathinaikos24.gr (διότι αν δεν παινέψεις και το σπίτι σου…) με τον μικρό φίλαθλο του Ολυμπιακού να ζητάει από τον τεράστιο αρχηγό του Παναθηναϊκού να του υπογράψει τη φανέλα του Στολτίδη που κρατούσε στα χέρια του και τον Διαμαντίδη να του κάνει το χατίρι χωρίς δεύτερη σκέψη.
Θα ήθελα πάρα πολύ να ήμουν παρούσα στο σκηνικό και να σφίξω όχι μόνο το χέρι του μεγάλου αυτού αθλητή που μπροστά στα μάτια του μικρού ξέχασε τα γαλλικά που τον στόλισαν καθ όλη τη διάρκεια του αγώνα οι «φίλαθλοι» του Ολυμπιακού, αλλά και του πατέρα που μεγαλώνει το παιδί του διδάσκοντάς του τις πραγματικές αξίες του αθλητισμού.
Πόσοι γονείς πραγματικά θα παρότρυναν το παιδί τους να ζητήσει «αυτόγραφο» από τον «εχθρό»; Διότι κακά τα ψέματα όλοι μας «ποτίζουμε» τα παιδιά μας με φανατισμό και καφρίλα και ξεχνάμε το μεγαλείο του αθλητισμού.
Τι πιο φυσιολογικό να αναγνωρίσεις την προσφορά ενός μεγάλου αθλητή και να του ζητήσεις αυτόγραφο; Δυστυχώς στην Ελλάδα, αυτές οι εικόνες δεν είναι συνηθισμένες και μοιραία γίνονται είδηση. Η πρώτη φορά όμως θα είναι που στη χώρα μας χρειάζεται να προβάλουμε τα αυτονόητα;
Πιστεύω ότι αν όλοι αλλάξουμε μυαλά μπορεί να ελπίζουμε σε έναν καλύτερο αθλητισμό μακριά από αρρωστημένες καταστάσεις που όλοι μας καταδικάζουμε και όλοι όμως βάζουμε το χεράκι μας για να συντηρούνται.
Μακάρι να συνεχίσουμε να βλέπουμε ανάλογες εικόνες και στο μέλλον διότι αυτό είναι ο πραγματικός αθλητισμός. Αυτό είναι το φυσιολογικό και το υγιές και αυτό οφείλουμε να προβάλουμε. Και όχι να φοβόμαστε να εκφράσουμε τη χαρά μας και να πανηγυρίσουμε μέσα στο γήπεδο του αντιπάλου τη νίκη της ομάδας μας. Όποια κι αν είναι αυτή.
Και επειδή από μικρό και από τρελό λένε μαθαίνεις την αλήθεια, ας παραδειγματιστείτε από τη συμπεριφορά του πιτσιρικά και όχι από ορισμένων μεγάλων που θέλησαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους «τρομοκρατώντας» δημοσιογράφους στο ΣΕΦ.
Διαλέγετε και παίρνετε…
