Μεγαλύτερος από την ηλικία του

Εβδομάδες τώρα ο Νίκος Καρέλης δείχνει πόσο γουστάρει που αποτελεί μέλος του Παναθηναϊκού, φροντίζοντας ταυτόχρονα να εκφράζει την αδιαφορία του για την προοπτική μεταγραφής στο εξωτερικό, ακόμα κι αν μέσα στους μνηστήρες φέρεται να βρίσκεται ο θρυλικός Άγιαξ!

Η περίπτωση του Κρητικού μπορεί ν’ αποτελέσει παράδειγμα για όποιο φέρελπι ποδοσφαιριστή αποφασίσει να προβάρει στο μέλλον την πράσινη φανέλα. Ο «παλαιστής» έγινε βασικός πριν καλά-καλά γίνει 23 χρονών. Όταν υπέγραψε ουδείς του έδωσε σημασία έχοντας αποτύχει προηγουμένως σε Εργοτέλη, Άμκαρ, ελάχιστοι θεωρούσαν ότι είχε μέλλον στο Κορωπί: Οι περισσότεροι περίμεναν να «βγει» ο Ατζαγκούν που είχε λάμψει στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα νέων της Τουρκίας, ο Αμπέντ που προερχόταν από σπουδαία σχολή (Γαλλία) κι άνηκε στη Νιουκάστλ, ο Κλωναρίδης που είχε δοκιμαστεί σε μεγάλη ομάδα (ΑΕΚ), πριν ανοίξει τα φτερά του για το Σαμπιονά.

Ωστόσο, δείχνοντας προσωπικότητα στο εντός έδρας ματς με τον ΠΑΣ σκοράροντας δύο τέρματα σε 10 λεπτά (το ένα ΓΚΟΛΑΡΑ) «κέρδισε» τον Αναστασίου που του έδωσε  ευκαιρίες παρά τα λάθη του και τα τραγικά (σε πολλές περιπτώσεις) τελειώματα του. Ο μικρός αποτιμάται απ’ την ΠΑΕ 4.000.000 ευρώ και η περίπτωσή του είναι ενδεικτική πως σεβαστό το ταλέντο μα αυτό που πραγματικά σε εξυψώνει είναι η δουλειά. Ο Κλωναρίδης π.χ με προσόντα μεγαλύτερα από τα δικά του αυτή την στιγμή θεωρείται αναπληρωματικός του!

Για τον κόουτς η όρεξη για προπόνηση είναι σημαντικότερο από το πόση μπάλα ξέρεις! Πέρσι με τον Μεχντί Αμπέιντ να ξεκινά μουδιασμένα και σε πολλές περιπτώσεις να κάνει επίδειξη ατομισμού, ο κόουτς όχι μόνο δεν τον έβαλε στο περιθώριο αλλά δούλεψε μαζί του, δίνοντάς του την ευκαιρία να επιστρέψει στην Πρέμιερ Λιγκ με αυτοπεποίθηση στα ύψη. Ο Ατζαγκούν τρέχει για τρεις και παρότι είναι τσακωμένος με την τεχνική παίρνει πολλά λεπτά συμμετοχής. Ο Νίνης έπρεπε να μάθει να παίζει (και) άμυνα για να γίνει βασικός, με το που προπονήθηκε εντατικότερα ο κόσμος δεν χόρταινε να τον βλέπει στα πλέι οφ!

Κανείς όμως δεν παρουσίασε τόσο θεαματική βελτίωση όσο ο Καρέλης, που ενσαρκώνει τον τύπο του ποδοσφαιριστή που θέλουν να κοουτσάρουν ΟΛΟΙ οι προπονητές: το πάθος του για δουλειά αποτυπώνεται στο κορμί του που είναι «χτιστό». Στο γήπεδο «σκοτώνεται», αγωνίζεται σε 2-3 θέσεις, έχει σβέλτες αντιδράσεις, καλή αίσθηση του γκολ ασχέτως αν τον θυμόμαστε πιο πολύ για τα τέρματα που έχει…χάσει! Μικρός είναι ακόμα θα βελτιωθεί, στο κάτω-κάτω χειρότερος του Χάρα, του Διαμαντάκου, του Μανιά και του Καραμάνου δεν είναι.

Του λείπει ακόμα η αυτοπεποίθηση, δεν τον βοηθά το ύψος του για παιχνίδι στον αέρα, πρέπει να μάθει να παίζει πιο πολύ με πλάτη αφού έτσι κι αλλιώς δύσκολα πέφτει κάτω! Το καλύτερο για τον σύλλογο είναι πως ο Καρέλης νιώθει ευλογημένος που βρίσκεται στον Παναθηναϊκό κι αντιμετωπίζει την καθημερινότητά του στο Κορωπί μ’ ενθουσιασμό: Από τον Δεκέμβρη πρέπει να διαβάσαμε πάνω από δέκα φορές την θέλησή του να ολοκληρώσει το συμβόλαιό του με τους «πράσινους», να βελτιωθεί κι άλλο και μετά να κοιτάξει για κάτι καλύτερο.

Ποδοσφαιριστές που παίζουν διαρκώς στο μάξιμουμ (κι ας μην «μιλούν» στο τόπι) και βγάζουν συναίσθημα για το κλαμπ που τους πληρώνει σκορπούν ενθουσιασμό: σε διοικούντες, προπονητές, εξέδρα!  Μπορούμε να θυμηθούμε κάμποσους συνομίληκους του Καρέλη που παρότι είναι πιο καταρτισμένοι τεχνικά έχουν καταδικαστεί στην αφάνεια: ο Κολοβός, ο Βλαχοδήμος, ο Φετφατζίδης κουβάλησαν πάνω τους ταμπέλες «ηγετών» πριν καλά-καλά αποδείξουν ότι είναι ποδοσφαιριστές ικανοί να σηκώσουν το βάρος φανέλας μεγάλης ομάδας: Καλές οι «ποδιές», η «σπάτουλα» από τον Τύπο (ο ΟΣΦΠ έγινε η μοναδική ομάδα παγκοσμίως που ευτύχησε να διατηρεί στο ρόστερ της ταυτόχρονα «Ρονάλντο»-Παναγιώτη και «Μέσι»-Γιαννάκη) μα ως νέος οφείλεις καταρχάς να μάθεις τα βασικά: να καλύπτεις, να πασάρεις, να βλέπεις την κίνηση των συμπαικτών σου.

Ο Καρέλης ήδη φαντάζει μεγαλύτερος από την ηλικία του, τον θυμόμαστε πέρσι να μπαίνει αλλαγή στο Καραϊσκάκη και στο τέλος να παίρνει παραμάζωμα τον Αβραάμ (στη φάση του 0-3), ξεκινώντας να σπριντάρει στο πλάγιο πιο πάνω από τη σέντρα ως το «μυτάκι» της περιοχής του Ρομπέρτο.

Με το που χτύπησε ο Μπεργκ ο Κρητικός (μπασμένος από πέρσι στα δύσκολα) φώναξε παρών, τελειώνοντας τη σεζόν ως πρώτος σκόρερ του συλλόγου. Μέχρι στιγμής «πιάνει» τα λεφτά του Γιούρκα όταν πουλήθηκε στην Πόρτο, αν και μετά το έπος της Πορτογαλίας άξιζε τα διπλάσια! Το ωραίο είναι πως ούτε καν «νιώθει» τον ντόρο που δημιουργείται γύρω από το όνομά του, επιθυμώντας σφόδρα να συνεχίσει να εργάζεται στο «Καλαφάτης». Πώς να μην αποκτήσει έρεισμα στην εξέδρα;

Δημήτρης Στρατής Για τον Δημήτρη Στρατή το panathinaikos24 αποτελεί το τρίτο πράσινο μετερίζι στο οποίο θ' ασχολείται με το ομορφότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή του.
Η διαδρομή ξεκίνησε από το balla.gr, συνεχίστηκε στο leoforos.gr, τώρα όντας ο 13ος (προφανώς σημαδιακό μιας κι ο αριθμός -για προφανείς λόγους- είναι ο αγαπημένος του) συνεργάτης του site θ' ασχολείται (σχεδόν) καθημερινά με τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο! Θεωρεί τη γενιά του προνομιακή αφού έζησε live τα σπουδαιότερα επιτεύγματα των τμημάτων του κλαμπ, πλην Γουέμπλεϊ. Μια ζωή θα τον στοιχειώνει ο χαμένος προημιτελικός με την Πόρτο του Μουρίνιο το 2003 , όταν χάθηκε τελικός-φαντασίωση για όλους τους πράσινους πιστούς απανταχού Γης! Φαντάζεστε τι θα γινόταν σε συναπάντημα ΠΑΟ και...Σέλτικ;