Χωρίς αμφιβολία, χθες το απόγευμα παρακολουθήσαμε τον καλύτερο Παναθηναϊκό επί των ημερών Στραματσόνι. Το θετικότερο δείγμα. Τέσσερα γκολ, ευκαιρίες, ορθολογική ανάπτυξη και καλή κυκλοφορία της μπάλας. Κέρδος η αφύπνιση Αμπέντ και Πέτριτς, η «γεμάτη» εμφάνιση του Κλωναρίδη αλλά και η συνολική εικόνα της ομάδας όταν χρειάστηκε να αντιδράσει στο κακό ξεκίνημα.
Στα αρνητικά φυσικά, η προβληματική αμυντική λειτουργία και τα δύο γκολ παθητικό. Ναι μεν, οι Αγρινιώτες διαθέτουν ποιοτική επιθετικά ομάδα, αλλά αν θες να έχεις αξιώσεις και υψηλές προσδοκίες, τα λάθη από τα οποία προήλθαν τα γκολ, απαγορεύονται.
Πολύ εύκολα το χθεσινό 4-2 θα μπορούσε να γίνει 3-3 ακόμα και «διπλό». Ο Παναιτωλικός είχε τις ευκαιρίες του, το «τριφύλλι» είχε σημαντικά προβλήματα από τη μέση και πίσω και το τελικό αποτέλεσμα μάλλον δεν αντικατοπτρίζει την ακριβή εικόνα του ματς. Αυτό όμως είναι το ποδόσφαιρο.
Το στοίχημα για την ομάδα τώρα είναι να βρει τον βηματισμό της και να αποκτήσει ρυθμό. Ο Ιταλός κόουτς φαίνεται να βάζει τη δική του σφραγίδα παιχνίδι με παιχνίδι και με τις προσθήκες που σιγά σιγά θα ενσωματωθούν στην ομάδα, οι πράσινοι μπορούν να αποκτήσουν αγωνιστική ταυτότητα που να ικανοποιεί τον κόσμο τους. Το στοίχημα αυτό πρέπει να κερδηθεί.
ΥΓ. Το να κλείσεις τη θύρα 13 διότι εκεί συγκεντρώνονται «κακοποιά» στοιχεία είναι σαν να κλείνεις τις κάβες επειδή υπάρχουν αλκοολικοί. Αστεία αντιμετώπιση ενός εξαιρετικά σοβαρού θέματος. Λες και οι «ταραξίες» δεν μπορούν να πάνε στην 6, στην 7, στην οποιαδήποτε θύρα και να συνεχίσουν τη δράση τους. Ας δοκιμάσουμε να απαντήσουμε στο «γιατί υπάρχουν ταραξίες», λέω εγώ…
ΥΓ1. Καλή χρονιά. Υγεία, χαρές και κούπες σε όλα τα σπορ.
