Από το ζενίθ στο ναδίρ λόγω…δηλώσεων!

Διαβάσαμε τη συνέντευξη του Δήμου Ντικούδη στο SDNAαναφορικά με την επέτειο της κατάκτησης του 4^ου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, στο ΟΑΚΑ (2007) και θυμηθήκαμε πως ο Θεσσαλός φόργουοντ σ’ εκείνο το τουρνουά πήγε την διαδρομή «παράδεισος-κόλαση» μέσα σ’ ελάχιστες ώρες.

Ο διεθνής άσος ήταν κομβικός στον ημιτελικό με την Ταουγκρές (καλύπτοντας ιδανικά το κενό του λαβωμένου Κώστα Τσαρτσαρή απέναντι σε αντίπαλο που τρόμαζε έχοντας στη φροντ-λάιν Σπλίτερ, Σκόλα) και θετικός στον τελικό με τους Μοσχοβίτες, πανηγυρίζοντας έξαλλα στο τέλος το πρώτο του ευρωπαϊκό συλλογικό πρωτάθλημα.

Η μέθη απ’ την πρωτιά και πιθανότατα η άγνοιά  (;) του τον οδήγησαν την ίδια ώρα που ο καμπανίτης έρρεε άφθονος στα αποδυτήρια του πρωταθλητή Ελλάδας να εκστομίσει συγχαρητήριες ατάκες και για την ποδοσφαιρική ομάδα της ΑΕΛ που 24 ώρες νωρίτερα είχε κατακτήσει το κύπελλο Ελλάδας απέναντι στον…Παναθηναϊκό, βάναυσο χτύπημα για το πρεστίζ του συλλόγου και την ψυχική υγεία των οπαδών του που τουλάχιστον γλυκάθηκαν από τα παιδιά του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Πάντως εκείνες οι δηλώσεις (που στηλιτεύτηκαν στα φόρα οπαδών και τον πράσινο Τύπο) ουσιαστικά αποτέλεσαν την αρχή του τέλος του Λαρισαίου από το τριφύλλι.