Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει για τη χρονιά που έφυγε, αυτή που θα έρθει, στέκεται στη δικαίωση του Γιώργου Δώνη και αναφέρεται στις κινήσεις που πρέπει να γίνουν από εδώ και πέρα.
Δεν θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό. Ηρθε ένα 4-0, που κλείνει θετικά μία χρονιά, που ήταν πολύ δύσκολη σε όλη την διάρκειά της. Ο Μακέντα έφθασε τα 10 γκολ και σε αρκετά ματς έκανε καλά την δουλειά του, ενώ σήμερα ο Παναθηναϊκός τελείωσε με 6 παίκτες από την Ακαδημία του στην ενδεκάδα.
Ο Παναιτωλικός φαινόταν να σκέφτεται τις διακοπές και το 4-0 ήρθε εύκολα, άνετα με τον Παναθηναϊκό να είναι και εύστοχος, όπως στον πολύ καλό του πρώτο γύρο με 4 γκολ σε οκτώ τελικές. Με βάση το ότι η σεζόν άρχισε στο -6 και με περιορισμό μεταγραφών οι 47 βαθμοί στο γήπεδο είναι μία δικαίωση του Δώνη. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού, όχι απλά γέλαγε, αλλά θύμωνε, όταν άκουγε το καλοκαίρι, ότι ο Παναθηναϊκός θα κινδυνεύσει. Στο μυαλό του ήταν μέχρι και η πεντάδα (για να σβήσει η ευρωπαϊκή ποινή) και αν δεν υπήρχε αυτό το -11 ίσως τώρα να το είχε πετύχει, διότι στα τελευταία ματς θα έβαζε την καλύτερη δυνατή ενδεκάδα, ώστε να πετύχει τον στόχο.
Το γεγονός, ότι ο Παναθηναϊκός στο γήπεδο πήρε τόσους βαθμούς, που τον φέρνουν κοντά στην πεντάδα είναι μία δικαίωση για τον προπονητή του, που δεν συζήταγε καν, ότι μπορεί κινδυνεύσει η ομάδα και φυσικά, ποτέ δεν υπήρξε τέτοιος κίνδυνος. Ακόμα και στις τελευταίες εβδομάδες με το -5 μετά τα όσα έγιναν στο ντέρμπι, περισσότερο στο… μάτι ήταν ο κίνδυνος ( η μικρή απόσταση από την ουρά), παρά στη ουσία. Αρα τα όσα πίστευε ο Δώνης πριν αρχίσει η σεζόν έγιναν και η πεντάδα χάθηκε οριστικά για εξωαγωνιστικούς λόγους.
Προσοχή, για να μην παρεξηγηθώ. Δεν λέμε ότι είναι θετικό πρόσημο οι 47 βαθμοί στο γήπεδο για έναν κανονικό Παναθηναϊκό. Για έναν κανονικό Παναθηναϊκό επιτυχία είναι μόνο το πρωτάθλημα. Αλλά για τον φετινό Παναθηναϊκό, που έμοιαζε με αποστολή αυτοκτονίας ναι οι 47 βαθμοί στο γήπεδο είναι κάτι, που πρέπει να το πιστώσουμε στον Δώνη και το τεχνικό τιμ.
Πάμε τώρα στις δηλώσεις του Δώνη μετά το τέλος του αγώνα με τον Παναιτωλικό. Είπε ότι «πρωταθλητισμό δεν κάνεις με τις Ακαδημίες» και ακόμα, ότι «τον πρωταθλητισμό τον αγοράζεις». Εφερε και το παράδειγμα του Αγιαξ, που ναι μεν έχει παίκτες από τις Ακαδημίες στην ενδεκάδα, αλλά και παίκτες με μεταγραφές 10 και 20 εκατομμυρίων ευρώ. Ο Δώνης έχει έρθει στον Παναθηναϊκό, όχι για να τον βλέπει να είναι μεταξύ 5ης και 6ης θέσης. Εχει έρθει, για να καταφέρει στην διάρκεια της παρουσίας του να κάνει πρωταθλητισμό. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να μπουν λεφτά στην ομάδα και να έρθουν τέσσερις-πέντε ξένοι παίκτες, που θα κάνουν την διαφορά. Και φυσικά αυτό δεν μπορεί να γίνει άμεσα την επόμενη σεζόν. Την ερχόμενη σεζόν, όμως, για να μπορέσει να είναι πιο ανταγωνιστικός ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να έρθουν καλοί ξένοι παίκτες, να πλαισιώσουν αυτούς που θα μείνουν και να βοηθήσουν τους νέους παίκτες να εξελιχθούν. Και αυτό, για να συμβεί πρέπει να ανέβει το μπάτζετ. Με το ίδιο μπάτζετ δουλειά δεν γίνεται ούτε μπορεί να υπάρξει θεαματική βελτίωση…
*Με το ιδιοκτησιακό μην περιμένετε κάτι. Δεν υπάρχει κάποιος ενδιαφερόμενος και συνεχίζει ο Αλαφούζος . Μακάρι να γίνει ξαφνικά κάτι, αλλά αυτή την στιγμή δεν υπάρχει τίποτα.
