Κρίμα για τον Ζαχίντ…

Ο Γκίας Ζαχίντ ξεκίνησε άσχημα στον Παναθηναϊκό, επηρεάστηκε από το κακό ξεκίνημα της ομάδας, είχε κάνει ένα τραγικό λάθος απέναντι στον Άρη στη Θεσσαλονίκη σε μια δύσκολη βραδιά. Στηρίχτηκε όμως. Κυρίως από τον Δώνη, που ήταν ο άνθρωπος που πίεσε για να τον φέρει στο τριφύλλι. Και κατά τη διάρκεια της σεζόν έδειξε πως πρόκειται για ένα αληθινά καλό ποδοσφαιριστή.

Είχε βραδιές, όπως στην Τούμπα, που ήταν καταπληκτικός. Είχε μέρες, όπως στη Νέα Σμύρνη, που… καθάριζε παιχνίδια. Είχε πολλά πάνω, λίγα κάτω. Και είναι αλήθεια πως ο Παναθηναϊκός, που από ατομική ποιότητα… πάσχει, δε θα έλεγε όχι στο να τον έχει και τα επόμενα χρόνια. Όμως ο ίδιος φρόντισε να φύγει με τις χειρότερες αναμνήσεις.

Η πρώτη και η τελευταία εικόνα είναι συνήθως αυτές που χαράσσονται στο μυαλό. Σχεδόν σε όλες τις δουλειές. Το ποδόσφαιρο δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.

Ο Ζαχίντ πήρε αρνητικό βαθμό και στην πρώτη και στην τελευταία του εικόνα. Η ανάμνηση από τον Νορβηγό θα είναι η εικόνα του στα ματς με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό στα πλέι οφ. Ένας παίκτης αδιάφορος, ράθυμος, που δεν έκανε τίποτα στο γήπεδο για να βοηθήσει την ομάδα του.

Κρίμα για τον ίδιο και για την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο προπονητής του από την αρχή μέχρι το τέλος.

Για να γίνεις σπουδαίος ποδοσφαιριστής, οφείλεις να βγάζεις προσωπικότητα κυρίως στα δύσκολα. Όταν οι γύρω σου πέφτουν, εσύ να τους σηκώνεις. Ο Ζαχίντ… έπεσε πρώτος.