Ο Παναθηναϊκός αλλάζει λογική και ρισκάρει

Πριν από περίπου 2 χρόνια ο Παναθηναϊκός με τον Γιώργο Δώνη ξεκίνησε να χτίζει από… ανάγκη βέβαια μια ομάδα, η οποία στηριζόταν σε πολλά παιδιά από τις ακαδημίες. Τα παιδιά αυτά με εμπνευστή τον Γιώργο Δώνη και με μεγαλύτερο τους όπλο τον ενθουσιασμό τους από τους πρώτους αγώνες έδειχναν πολύ καλά δείγματα. Ωραία μπάλα, στρωτό ποδόσφαιρο και το σημαντικότερο νίκες.

Το πείραμα αυτό έμοιαζε να πιάνει και την δεύτερη χρονιά, με το τριφύλλι να δείχνει εκ νέου πολύ καλό πρόσωπο. Από το περασμένο καλοκαίρι άρχισαν πάλι να γίνονται κάποια ανεξήγητα πράγματα στο στρατόπεδο του Παναθηναϊκού, με τον πρώην τεχνικό διεθυντή Νίκο Νταμπίζα να φέρνει παίκτες όπως οι Μολό, Νούνες και Μπεκ, οι οποίοι πραγματικά πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Την ίδια στιγμή δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είχε δοθεί δανεικός στον Πανιώνιο ο Εμανουηλίδης, ο οποίος ήταν σαφώς καλύτερος από τους Μολό και Μπεκ.

Πάμε παρακάτω… Φεύγει ο Νταμπίζας, έρχεται ο Τσάβι Ρόκα με την… φρενίτιδα για τους ξένους να μεγαλώνει. Ανουάρ, Νάγκι για το υπόλοιπο της σεζόν και Καρλίτος  – Βέλεθ από τώρα για του… χρόνου.  Το ζήτημα όμως είναι ότι βλέπουμε ο Παναθηναϊκός να χάνει παιδιά από τις ακαδημίες του και είναι ακόμα η… αρχή. Χρήστος Δώνης, Κώστας Αποστολάκης και η λογική αποχώρηση του Γιώργου Βαγιαννίδη ελέω Ίντερ.

Μέσα σε όλα έχουμε το οριστικό τέλος του Γιώργου Δώνη και την έλευση του προπονητή της κ-19 της Ρεάλ Μαδρίτης, του Ντάνι Πογιάτος. Αυτό σε συνδυασμό με την… ξενομανία στις μεταγραφές, μας οδηγούν σε ένα συμπέρασμα και μόνο: ότι ο Παναθηναϊκός αρχίζει… πάλι να γεμίζει το ρόστερ του με πολλούς ξένους και να αλλάζει τον τρόπο που δουλεύει.

Κάτι τέτοιο λοιπόν είχε συμβεί επί Στραματσόνι, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια τρύπα 20 εκατ. ευρώ. Ας ελπίσουμε ότι ο Ρόκα δεν είναι… Στραματσόνι. Βέβαια, όπως όλα δείχνουν ο Παναθηναϊκός φαίνεται να… πέφτει στις ίδιες λούπες. Ας ελπίσουμε να μην επιβεβαιωθούν οι… εκτιμήσεις και όλα να πάνε κάλα, αλλά σίγουρα αυτή η αλλαγή… πλεύσης κρύβει κινδύνους.