Με περισσή ηρεμία κάθισα τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής να παρακολουθήσω ξανά το ματς στο ΣΕΦ. Ήθελα να έχω καθαρό μυαλό να δω τι συνέβη, τι δεν έγινε σωστά και γιατί αντικρίσαμε το βράδυ της Πέμπτης αυτήν την εικόνα.
Στο φινάλε και της κονσέρβας του αγώνα μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι «πάλι καλά, που δεν έγινε μεγαλύτερη ζημιά» και εξηγούμαι.
Η εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν το λιγότερο για σαράντα πόντους. Ούτε πιο πάνω, αλλά ούτε και πιο κάτω. Ακριβώς 40. Ευτυχώς έγινε και αυτό το ξέσπασμα στην αρχή του β’ ημιχρόνου και δεν ξέφυγε ακόμη περισσότερο η κατάσταση. Κάποιοι θα μπορούσαν να το βαφτίσουν και ως φρενάρισμα του Ολυμπιακού.
Ο Παναθηναϊκός είναι στο πάτωμα αγωνιστικά, οι φίλοι του μια απ’ τα ίδια, η ψυχολογία στο ναδίρ και απ’ όπου και να το πιάσεις το όλο θέμα πονάει. Αφήνει τομές, βαθιά τραύματα. Στο γόητρο, στην ιστορία, στο brand name του.
Με παίκτες λίγους – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – και με προπονητή να αδυνατεί να τους επικοινωνήσει τα βασικά. Δυστυχώς, η άμμος στην κλεψύδρα για τον Δημήτρη Πρίφτη έχει αρχίσει να λιγοστεύει και είναι κρίμα, γιατί έχει ικανότητες. Τον κατατρώει όμως, η ζοφερή πραγματικότητα.
Μαζί με τον Πρίφτη έχουν αρχίσει μα λιγοστεύουν και οι ημέρες για αρκετούς παίκτες του ρόστερ, γιατί παρόλο που είναι άψογοι επαγγελματίες, δεν έδειξαν ουδέποτε μέσα στη σεζόν να καταλάβουν που ήρθαν, τις αξίες που πρεσβεύει το club που κλήθηκαν -με το αζημίωτο φυσικά- να υπηρετήσουν και τους «έπνιξε» η ίδια η φανέλα που φόρεσαν, καθότι ζυγίζει έναν τόνο.
Δεν έχει μείνει τίποτα άλλο να περιμένουμε. Το μαρτύριο της σταγόνας ζούμε και φέτος με τον μπασκετικό Παναθηναϊκό που έχει χάσει πρώτα απ’ όλα εκείνο το στοιχείο του χαρακτήρα που πρέσβευε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο τρόπος που διαχειρίζεται μια ήττα πλέον είναι απόδειξη του τι συμβαίνει στο DNA της ομάδας.
Και άλλες χρονιές έχανε, και άλλες χρονιές έβλεπε τον αιώνιο αντίπαλο να είναι ανώτερος αγωνιστικά, αλλά έβγαζε αντίδραση, τσαμπουκά, τσαγανό, ένα… γαμώτο βρε, αδερφέ. Φέτος δεν βγάζει ούτε αυτά. Χάνει με λίγους (βλ. κύπελλο) δεν τρέχει τίποτα, χάνει με πολλούς πάλι δεν τρέχει τίποτα… Εδώ είναι το σημείο που πρέπει να μπει μια τελεία και να γίνουν παρεμβάσεις στην ομάδα ή και τομές.
Βαθιές όπως είναι οι πληγές της. Όποιος δεν κάνει ή δε νιώθει να αποχωρήσει. Μη χαλάμε και τις καρδιές μας. Ούτε με τους παίκτες, ούτε με τους προπονητές, αλλά πολύ περισσότερο ούτε με τους ανθρώπους που έχουν προσφέρει ως αθλητές και πλέον φορούν σακάκια και γραβάτες.
Γιατί στο φινάλε θα αποδομηθούν και αυτοί. Οι ευθύνες αυτούς θα βαραίνουν και τα βέλη -έστω και αναίτια- αυτούς θα σημαδέψουν, καθώς ο μεγαλομέτοχος – είτε δέχεται κριτική είτε όχι – δεν έχει ενεργή συμμετοχή.
🏀 Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ
