* Έγιναν σοβαρά λάθη και ο Παναθηναϊκός ήρθε ισόπαλος 0-0 με τον Βόλο στη Λεωφόρο. Τέτοιου τύπου «γκέλες» με ομάδες που δε διεκδικούν το πρωτάθλημα και κατά κάποιον τρόπο παίζουν τον ρόλο του ρυθμιστή στα πλέι οφ, είναι οι χειρότερες. Οι «πράσινοι» την πάτησαν, όπως την πάτησε και ο Ολυμπιακός με τον Άρη. Πέταξαν στα σκουπίδια δυο πολύτιμους βαθμούς και δεν κατάφεραν να διατηρηθούν μόνοι πρώτοι στη βαθμολογία.
* H ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει συγκεκριμένες πληγές τις οποίες πρέπει να κλείσει σε αυτή την κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος. Πέρα από την πίεση του πρωταθλητισμού, η οποία είναι δεδομένη και αυτονόητη, ο Παναθηναϊκός παρουσίασε και στο ματς με τον Βόλο δυο αδυναμίες. Η πρώτη αφορά τη νευρικότητα όσο περνάει η ώρα και το γκολ δεν έρχεται. Φάνηκε ξεκάθαρα στην αναμέτρηση της Λεωφόρου ότι οι «πράσινοι» είχαν ένα τρομερό άγχος, βλέποντας να μην μπορούν να βρουν δίχτυα και να μην καταφέρνουν να διασπάσουν τη μαζική άμυνα του Βόλου, ο οποίος από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτά βρισκόταν στο 1/3 του γηπέδου και περίμενε «ταμπουρωμένος».
* Η δεύτερη έχει να κάνει με τη μη αποτελεσματικότητα. Είναι μεγάλο πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό να χρειάζεται πολλές φάσεις για να σκοράρει και να χάνει τόσες σημαντικές ευκαιρίες. Στο χθεσινό ματς το «τριφύλλι» είχε 20 τελικές προσπάθειες (!) και δεν κατάφερε να βάλει γκολ. Οι τέσσερις ήταν στον στόχο. Το ακόμη πιο εντυπωσιακό έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι «πράσινοι» είχαν 2,56 xgoals, τη στιγμή που ο μέσος όρος τους είναι στο 1,5! Σε αυτό παίζει ρόλο και το χαμένο πέναλτι του Σπόραρ. Με τέτοια νούμερα σε τελικές και ευκαιρίες, η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς «κατάφερε» να μη σκοράρει και να βγάλει τα μάτια της με αυτό το πολύ «σκληρό» 0-0.
* Υπάρχουν κι άλλα «θέματα». Αναμφίβολα, η ομάδα περιμένει περισσότερα από τον Μπερνάρ και από τους εξτρέμ, ειδικά σε παιχνίδια με ομάδες που παίζουν κλειστά. Θέλει το «κάτι παραπάνω», την ενέργεια που θα απορυθμίσει την αντίπαλη άμυνα, που θα δημιουργήσει υπεραριθμία και καταστάσεις ανάμεσα στις γραμμές. Με τον Βόλο δεν το είδαμε αυτό αν εξαιρέσουμε ελάχιστες στιγμές. Μια απ’ αυτές ήταν η ωραία ενέργεια του Μπερνάρ στο πρώτο ημίχρονο, όταν «άδειασε» αντιπάλους, έδωσε στον Μαντσίνι και η σέντρα του τελευταίου είχε αποδέκτη τον Παλάσιος, ο οποίος δεν μπόρεσε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα από πολύ κοντά. Λεπτομέρειες που καθορίζουν τις τύχες ενός αγώνα…
* Θα μπορούσε και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς να διαχειριστεί καλύτερα την κατάσταση στο δεύτερο μέρος. Είτε με τη συνύπαρξη Ιωαννίδη – Σπόραρ στην επίθεση, είτε με τη μη έξοδο του Μαντσίνι, είτε παίρνοντας περισσότερα ρίσκα. Ολα αυτά, πλέον, είναι θεωρητικά και υποθετικά. Ωστόσο, τα πάντα κίνονται εκ του αποτελέσματος και οι κινήσεις που έγιναν δε βοήθησαν.
* Απαιτείται ψυχραιμία και σε καμία περίπτωση ισοπέδωση των πάντων. Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στην κορυφή, παλεύει με όλες του τις δυνάμεις για το πρωτάθλημα και θα το κάνει μέχρι το τέλος. Προφανώς και πρέπει να γίνεται καθημερινά αυτοκριτική και διόρθωση των λαθών απ’ όλους, αλλά με ηρεμία και με καθαρό μυαλό και όχι με τάσεις αυτοκαταστροφής. Υπάρχει συνέχεια και μάλιστα δύσκολη. Όλοι θα χάσουν βαθμούς. Το ζητούμενο είναι η άμεση ανάκαμψη για το «τριφύλλι», αρχής γενομένης από το εκτός έδρας παιχνίδι με τον Άρη. Το έχει ξανακάνει η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Στα δύσκολα του β΄ γύρου ανέτρεψε την εις βάρος της κατάσταση και προχώρησε με ένα νικηφόρο σερί, περνώντας, μάλιστα, και από το «Κλεάνθης Βικελίδης». Προσήλωση στον στόχο, σκληρή δουλειά, προβληματισμός για όσα δεν πάνε καλά, άμεση διόρθωση ή «σβήσιμο» των λαθών και το βλέμμα στη συνέχεια…
