Το ρίσκο που τον πρόδωσε
Ο Αργύρης Πεδουλάκης έπεσε στην παγίδα που του έστησε το… ίδιο του το ρόστερ, συν την ατυχία που είχε με τους διαδοχικούς τραυματισμούς.
Ο Παναθηναϊκός απο την Δεύτερα μπαίνει στην μετα Πεδουλάκη εποχή. Μπορεί άραγε κανείς να δώσει αυτό το χαρακτηρισμό; Να οριοθετήσει δηλαδή ένα νταμπλ, μία καλή πορεία μέχρι τους «8» και άλλο ένα Κύπελλο, ως εποχή ενός προπονητή;
Αν μιλάμε για αυτόν τον Παναθηναϊκό, ναι… μπορεί. Ο Αργύρης Πεδουλάκης είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για αυτό που βλέπαμε μέσα στο γήπεδο και φεύγει έχοντας κατακτήσει τρεις τίτλους, έχοντας χάσει λίγες και ανούσιες φορές από τον μεγάλο αντίπαλο του Ολυμπιακό, αλλά επίσης, έχοντας φτιάξει ένα σύνολο που έχανε πολύ δύσκολα από τον κάθε αντίπαλο, αλλά δεν έπαιξε σχεδόν ποτέ επιθετικά ελκυστικό μπάσκετ. Ο Παναθηναϊκός του Αργύρη Πεδουλάκη έφερνε νίκες, αλλά δεν έφερνε… θέαμα και αυτό ήταν κάτι που ήθελε να κάνει από την αρχή ο τεχνικός του Παναθηναϊκού.
Για να εξηγούμαστε, μιας και αρκετές φορές στο παρελθόν έχω κατακρίνει την επιθετική συμπεριφορά του Παναθηναϊκού και τον τρόπο που προσπαθούσε να βάλει την μπάλα στο καλάθι, ο Αργύρης Πεδουλάκης επέλεξε έναν τρόπο, μία φιλοσοφία, ένα ιδεολογία. Και δεν την άλλαξε από τον πρώτο του ως το τελευταίο του παιχνίδι.
Τι είχε επιλέξει ο «Άρτζι»; Να έχει περιφερειακούς που θα μπορούν να κυνηγάνε σε όλο το γήπεδο, να μαρκάρουν πιο ψηλούς αντιπάλους τους στο post, να εκτελούν στατικά μετά από περιστροφή της μπάλας. Να έχει ψηλούς που θα μπορούν να αλλάζουν στα σκριν με κάθε αμυντικό και να παίζει ένα ιδιόμορφο στυλ άμυνας, με πολύ κυνηγητό και αλλαγές από το 1-5 και το μεγάλο τους προσόν να είναι τα αθλητικά τους προσόντα. Μία φιλοσοφία που την στήριξε στο δίδυμο Γκιστ-Λάσμε, στον Ματσιούλις σαν σμολ φόργουορντ, στους Ούκιτς και Μπράμος στα γκαρντ και φυσικά στον Δημήτρη Διαμαντίδη, που μεγάλωνε σε ηλικία κάτι που στο μπάσκετ φανερώνεται κυρίως από την μείωση της ψυχραιμίας, αλλά διογκωνόταν και ο χρόνος συμμετοχής του.
Τι έχασε ο Παναθηναϊκός από την φιλοσοφία του Αργύρη Πεδουλάκη; Έχασε δημιουργία από άλλα γκαρντ μετά από πικ, έχασε (κυρίως φέτος) σε παιχνίδι ένας εναντίον ενός στο post, έχασε την ευκαιρία να έχει αθλητικούς και θεαματικούς παίκτες στο «3» και παίκτες πλην του Διαμαντίδη που θα πάρουν ένα παιχνίδι στο τέλος.
Όσες φορές στην ομάδα βρέθηκε παίκτης που δεν μπορούσε να κάνει αυτά που ζητούσε από την ομάδα του, ο Πεδουλάκης, και κυρίως στο αμυντικό κομμάτι, παραγκωνιζόταν ή έφευγε. Θέλετε ο Πάνκο που ακόμα και τώρα στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης, την ACB έχει 18 πόντους μέσο όρο αλλά στον Παναθηναϊκό το ότι δεν μπορούσε να ακολουθήσει κοντύτερους σε αλλαγές στο «4» τον έβγαζε εκτός πλάνων. Θέλετε ο Καπόνο με το εκπληκτικό σουτ αλλά την μηδαμινή συνεισφορά στην άμυνα που δεν χωρούσε στα πλάνα του; Θέλετε ο Σχορτσιανίτης, που στην Μακάμπι και φέτος βγάζει μάτια, αλλά στον Παναθηναϊκό έπαιζε ένα 5λεπτο; Ή μήπως θέλετε τους Παππά, Μαυροκεφαλίδη και Μπατίστ φέτος για τους ίδιους πάνω κάτω λόγους;
Ο Αργύρης Πεδουλάκης πέρυσι δικαιώθηκε πανηγυρικά παίζοντας ένα μπάσκετ στο οποίο η ομάδα του έπαιρνε ενέργεια από την άμυνα και εκτελούσε από την περιφέρεια κυρίως, στην επίθεση, αλλά δεν έκανε τίποτα επιθετικά πλην του καθιερωμένου κεντρικού pick n’ roll.
Φέτος όμως έπεσε στην παγίδα που του έστησε το ίδιο του το ρόστερ. Για αυτό, όσο και αν ακούγεται παράξενο αυτό, θα έπρεπε να είχε φύγει νωρίτερα, ή να μην φύγει καθόλου. Οι παίκτες που ήρθαν προφανώς δεν ήταν αποκλειστική επιλογή του, ή αν ήταν, αποτέλεσαν το λάθος που τον οδηγούσε μαθηματικά στην έξοδο.
Μετά το Eurobasket, ο Ούκιτς γύρισε μισός και ο Παναθηναϊκός έχασε ένα πολύ σημαντικό εργαλείο του. Γκιστ και Λάσμε γινόντουσαν… αλλαγή μεταξύ τους στην λίστα των τραυματιών, με τον Γκαμπονέζο να χάνει όλη την προετοιμασία. Ο Διαμαντίδης, κλήθηκε να πάρει περισσότερα στους ώμους του, αντί να τον… ελαφρύνουν και καμία από τις μεταγραφές πλην του Φώτση (και του Κάρι από τον Μάιο) δεν ήταν ικανή να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων του μπάσκετ που ήθελε ο Πεδουλάκης.
Παππάς και Μαυροκεφαλίδης κάνουν άλλα πράγματα καλά και ο Πεδουλάκης ποτέ δεν έπαιζε με παίκτες που είναι καλύτεροι επιθετικοί παρά αμυντικοί. Ο Παππάς δεν είναι δημιουργός αλλά ούτε και στατικός εκτελεστής, ο Μαυροκεφαλίδης δεν θα έπαιζε ποτέ αλλαγές στα σκριν και dive στα δικά του pick n roll μιας και είναι σέντερ που παίζει μόνο με pop out μετά τα σκριν για να σουτάρει από τα έξι μέτρα. Και οι δύο ουσιαστικά συμπλήρωναν την δωδεκάδα. Μαζί τους και ο Γιάνκοβιτς που λόγω απειρίας κυρίως έμενε εκτός αλλά και ο Μπατίστ που στην ηλικία που είναι και μετά από μία χαμένη ουσιαστικά σεζόν, δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι περισσότερο και να αλλάξει τον τρόπο που έπαιζε τόσα χρόνια επί Ομπράντοβιτς.
Θα πείτε ότι και πέρυσι η ομάδα είχε τους Γιαννόπουλο, Ξανθόπουλος, Μπανκς και Σκορδίλη που απλά συμπλήρωναν την δωδεκάδα. Μόνο που είχε πολύ καλύτερο τον Ούκιτς, σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση τον Ματσιούλις, χωρίς πολλούς τραυματισμούς τους Λάσμε και Γκιστ και το σημαντικότερο… πιο ήρεμο τον Διαμαντίδη. Φέτος, πάλι με οκτώ παίκτες έφτανε να παίζει ο Παναθηναϊκός αλλά οι Κάρι και Φώτσης δεν θα μπορούσαν να καλύψουν όλα τα κενά.
Ο Αργύρης Πεδουλάκης προσπάθησε να παίξει το ίδιο μπάσκετ που τους έδωσε μία εκπληκτική χρονιά πέρυσι, σε μία ομάδα που χτίστηκε από το μηδέν, αλλά αρχικά οι παίκτες που είχε δεν ήταν αυτοί που θα το στήριζαν, ύστερα τον χτύπησε η γκαντεμιά με τους τραυματισμούς, είχε πλέον να αντιμετωπίσει ομάδες που ήταν υποψιασμένες στο πως θα παίξει ο Παναθηναϊκός και ήξεραν ότι δεν δίνει τόσο βάρος στην επίθεση και επίσης… όταν θες μία ομάδα να βγάζει τόση ενέργεια, δεν μπορεί να στηρίζεις το παιχνίδι σου σε οκτώ παίκτες που τα 2/3 τους είναι πάνω από 30, όσος είναι και ο γενικός μέσος όρος της ηλικίας της δωδεκάδας. Τι γίνεται τώρα; Ένας προπονητής χαρακτηρίζεται από το τεχνικό και τα ψυχολογικό κομμάτι. Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης θα αναλάβει το δεύτερο μέρος. Δεν είναι προπονητής και δεν μπορεί να κριθεί έτσι, αλλά η ομάδα αυτή τη στιγμή χρειάζεται έναν άνθρωπο που θα ξέρει καλά τι πάει να πει… Παναθηναϊκός.
Η σεζόν δεν τελείωσε και οι πράσινοι έχουν δύο στόχους ανοικτούς που δεν θα κλείσουν επειδή έκλεισε ο κύκλος του Πεδουλάκη. Πάντα πρώτος την… πατάει ο προπονητής. Τώρα θα κληθούν να αποδείξουν και οι παίκτες ότι δεν θα πρέπει να ακολουθήσουν τον δρόμο του…
To Panathinaikos24.gr είναι δίπλα σε κάθε άθλημα και κάθε στιγμή του Παναθηναϊκού. Είτε πρόκειται για μπάλα ποδοσφαίρου είτε για μπάλα μπάσκετ, είτε για το παρκέ του βόλεϊ, αλλά και για κάθε άθλημα και κάθε είδηση του ερασιτέχνη.
Με καθημερινά blogs που καλύπτουν όλο το φάσμα του πράσινου οργανισμού, με ζωντανές εκπομπές που τις έχετε αγκαλιάσει από την πρώτη στιγμή και φυσικά με όλη την επικαιρότητα από τον αθλητισμό και όχι μόνο. Panathinaikos24.gr, το πρώτο «πράσινο» σάιτ που αγκαλιάσατε από την πρώτη στιγμή είναι εδώ, έτοιμο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εποχής και όπου χτυπάει η καρδιά του Παναθηναϊκού.
