Εντάξει με τους Έλληνες οπαδούς μπορείς να τρελαθείς εντελώς. Δυστυχώς μετά την μπόρα της συνέντευξης του Δημήτρη Γιαννακόπουλου άκουγες και διάβαζες ότι ήθελες. Αλλά δεν πειράζει. Το ότι ο Παναθηναϊκός θα συναγωνίζεται με τον Πανιώνιο για την δεύτερη θέση, ότι η ομάδα είναι για γέλια, ότι δεν παίζει μπάσκετ, ότι αυτός δεν είναι ο Παναθηναϊκός που ονειρευόμαστε, το έχουμε δει και το έχουμε διαβάσει πολλάκις τα τελευταία δύο χρόνια.
Αλλά τώρα που ο Παναθηναϊκός αλλάζει, ο Έλληνας οπαδός (και δεν φταίει μόνο αυτός έτσι) ξαφνικά αναθεωρεί τα πάντα και λέει ότι η ομάδα δεν μπορεί να διώξει όλους τους παίκτες, που σύμφωνα με αυτόν πριν από λίγο καιρό, έπαιζαν οικτρό και βαρετό μπάσκετ.
Θέλει ο Έλληνας οπαδός να μείνει στην ομάδα ο Ματσιούλις αλλά θέλει να δει και τους Γιάνκοβιτς και Χαραλαμπόπουλο. Θέλει να έρθουν Έλληνες παίκτες με περγαμηνές αλλά να μείνουν και 30άρηδες ξένοι. Ε δεν γίνονται όλα.
Και στο κάτω κάτω ρε μάγκες, αν σας άρεσε τόσο πολύ το ρόστερ που διαλύεται τώρα για να χτιστεί κάτι, γιατί φέτος το ΟΑΚΑ γέμισε μόνο στον πέμπτο τελικό; Γιατί ο Παναθηναϊκός πλην των τεσσάρων αγώνων με τον Ολυμπιακό, είχε μέσο όρο εισιτηρίων κοντά στις 2.000 (και ίσως να λέω και πολλά). Γιατί θεωρήθηκε αποτυχία το ότι και φέτος δεν πήγαμε Final Four; Ο Παναθηναϊκός δεν διαλύεται… Ανασυγκροτείται. Και αυτό θα γίνει με προσεχτικά βήματα. Πρώτο βήμα ήταν ο προπονητής. Ήρθε ένας άνθρωπος που δεν λες άσχετο. Τον λες παράξενο αλλά αυτό δεν πάει να πει πως δεν ξέρει μπάσκετ. Και ήρθε με προσωπικό κίνητρο τεράστιο. Γιατί στον πάγκο που κάθισε ο Ομπράντοβιτς, κάθε προπονητής που κάθεται μοιραία μπαίνει σε σύγκριση μαζί του. Και ο Ιβάνοβιτς δεν είναι προπονητής που θέλει να χάνει.
Τι κάνεις μετά τον προπονητή λοιπόν; Επενδύεις και σαφώς ενισχύεις την ομάδα με παίκτες που μπορούν να βοηθήσουν. Το να φέρεις για παράδειγμα τον Νικ Καλάθη, με 5 πόντους μέσο και 3 ασίστ σε 16’ στο ΝΒΑ (τα οποία παρεμπιπτόντως, τον Φλεβάρη που έπαιξε 28’ μέσο όρο σε 12 ματς έγιναν 11 πόντοι και 4,6 ασίστ, νούμερα που δεν έχουν ΝΒΑερ που έρχονται στην Ευρώπη), δεν είναι ρίσκο. Είναι επένδυση και τεράστια επιτυχία. Το να πλαισιώσεις τους Διαμαντίδη και Καλάθη με ένα ακόμα δυνατό Έλληνα γκαρντ και να δώσεις χρόνο συμμετοχής και σε νεότερους, δεν είναι ρίσκο. Είναι επένδυση και επιτυχία. Το να τους έχεις συνεχώς πίσω από ξένους που δεν σου βγαίνουν στο τέλος και χάνεις και αυτούς αλλά και τους Έλληνες που δεν έχουν αγώνες, είναι ουσιαστικά ένα βήμα αυτοκαταστροφής. Για σημειώνετε… Διαμαντίδης, Καλάθης, Παππάς και ένας ακόμα ξένος γκαρντ, μαζί με ίσως έναν ακόμα πρωτοκλασάτο Έλληνα (ναι τον Μάντζαρη εννοώ). Ε γιατί να μην είναι από τις καλύτερες πεντάδες γκαρντ στην Ευρώπη;
Πάμε στους φόργουορντ; Εκεί που θα βοηθάει και ο Διαμαντίδης και επιτέλους θα παίξει ο Γιάνκοβιτς. Υπάρχει και ο Χαραλαμπόπουλος. Ναι μωρέ το 17χρονο που θα μας κάνει να μοιάζουμε με εφηβικό και το οποίο απλά καλούν συνέχεια από το ΝΒΑ ως ένα από τα κορυφαία ταλέντα στην Ευρώπη. Αλλά είναι άσχετοι στον Παναθηναϊκό που θα του δώσουν χρόνο συμμετοχής, σε αντίθεση με όλες τις άλλες μεγάλες ομάδες στην Ευρώπη που κάθε νέο τους ταλέντο το έχουν μόνιμα εντός δωδεκάδας. Αν το πρόβλημα μας εδώ είναι γιατί φεύγει ο Ματσιούλις, η απάντηση είναι μία και μοναδική. Για να δούμε τι μπορούν να κάνουν οι νέοι Έλληνες παίκτες που θα έρθουν. Και αν δεν μπορούν, η σεζόν είναι αρκετά μεγάλη για να γίνουν αλλαγές και να έχουμε μεταγραφές που θα ενισχύσουν τις θέσεις.
Πάμε και στους ψηλούς που ο παροπλισμός των Γκιστ και Λάσμε έγινε ουσιαστικά το μεγαλύτερο αίτιο για να αρχίσει αυτή η άθλια απαξίωση. Πείτε μου λοιπόν φέτος, ποιο ζευγάρι ψηλών στην Ευρώπη κέρδισαν κατά κράτος οι δυο τους; Προσέξτε. Δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι δεν είναι καλοί παίκτες. Αντιθέτως, ακόμα και όταν ο Γκιστ ήταν στα πολύ χάλια του, ή ο Λάσμε δεν έπαιζε γιατί δεν είχε κάνει προετοιμασία, ήμουν από τους λίγους που υποστήριζα ότι πρέπει να ενεργοποιηθούν.
Αλλά υπάρχει και η άλλη άποψη. Δύο χρόνια το συγκεκριμένο δίδυμο ψηλών, τα έβαλε με όλους τους σέντερ στην Ευρώπη και η ουσιαστικά μεγάλη τους επιτυχία ήταν να κερδίσουν κατά κράτος τους ψηλούς του Ολυμπιακού. Πιστεύω ότι ίσως ένας από τους δύο θα μείνει, και ίσως αποκτηθεί και κάποιος ακόμα ξένος ψηλός. Μαζί με τους Διαμαντάκο, Παπαγιάννη (μεταγραφάρα), Μαυροκεφαλίδη, Φώτση και Βεζένκοφ. Κανένας προπονητής δεν ξεκινάει σεζόν με πέντε μόνο ψηλούς. Θες τουλάχιστον 7. Και για αυτό ακόμα και αν πούμε ότι ο Χαραλαμπόπουλος είναι τεσσάρι (που δεν είναι) θες ακόμα έναν.
Οπότε μία δωδεκάδα πιθανή, με Διαμαντίδη, Φώτση, Καλάθη, Παππά, Γιάνκοβιτς, δύο ξένους, Μαυροκεφαλίδη, έναν ακόμα πρωτοκλασάτο Έλληνα γκαρντ και τρεις από τους Βεζένκοφ, Παπαγιάννη, Χαραλαμπόπουλο, Διαμαντάκο ή Μποχωρίδη με συγχωρείτε αλλά δεν είναι ούτε εφηβικό, ούτε ομάδα δεύτερης επιλογής, ούτε για κλάματα που διάβασα. Είναι ένα ρόστερ με πολύ έντονο το Ελληνικό στοιχείο, λίγους ξένους και πολλές θέσεις κενές για προσθήκες αν κάτι πάει στραβά, με παίκτες διψασμένους για τίτλους και διακρίσεις, με μέσο όρο επιτέλους κάτω από τα 30 και ευκαιρίες στο νέο αίμα του Ελληνικού μπάσκετ να αποδείξει ότι αξίζει.
Δεν μπορούν οι 20άρηδες να κάνουν την διαφορά; Ε θέλετε να τα ακούσετε έτσι. Ολυμπιακός. Πρωταθλητής Ευρώπης το 2012. Σλούκας, Μάντζαρης, Κατσίβελης, Παπανικολάου. Ψάξτε και δείτε τι ηλικία είχαν και τι εμπειρία μέχρι τότε από μεγάλες διοργανώσεις.
Ξέρω τώρα ότι θα αρχίσετε την γκρίνια. Και που πάμε με αυτούς. Και τι είναι αυτά. Και ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλο σωματείο έπρεπε να φέρει παικταράδες. Και ένα σωρό σχετικά.
Ε όχι. Προτιμώ να πηγαίνω στο γήπεδο και να βλέπω ταλέντο, ζωντάνια και κίνητρο, παρά αυτή την μπασκετική παρωδία που βλέπαμε φέτος.
Δεν είναι κακοί παίκτες οι Ματσιούλις, Γκιστ και Λάσμε, αλλά ήταν μέλη μίας ομάδας που δεν κατάφερε δύο χρόνια να μπει σε Final Four. Θα μπει με τους μικρούς; (θα πείτε). Όχι. Πολύ πιθανόν όχι. Αλλά τουλάχιστον θα ξέρουμε ότι αυτά τα πιτσιρίκια είναι το μέλλον μας.
Στο κάτω κάτω ρε παιδιά, αν θέλατε ο Παναθηναϊκός να φέρει τον Λε Μπρον και τον Ουέιντ, ή τους άλλους Αμερικανούς που γράφονται από την Ευρώπη και να πάει σε ένα μπάτζετ 20 εκατομμυρίων, που ήσασταν όλο το χρόνο για να στηρίξετε την ομάδα και να έχει πλεόνασμα στα οικονομικά της; Ή μήπως αν φέρει τον Ουίμς και τον Ράις θα γεμίζετε το γήπεδο κάθε Κυριακή;
ΥΓ. Είναι πρώτη φορά (και τελευταία) που είμαι τόσο επιθετικός. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε πως αν θέλουμε ο Παναθηναϊκός να μπει στο επόμενο στάδιο που δυστυχώς για όλους μας είναι η μετά-Διαμαντίδη εποχή που πλησιάζει, θα πρέπει να γίνουν θυσίες. Θυσίες όμως. Και να στηρίξουμε την ομάδα. Στο κάτω κάτω είμαστε μπασκετικοί οπαδοί και το αντίστοιχο τμήμα του ποδοσφαίρου φέτος, μας δείχνει ότι με πολύ δουλειά και νέα παιδιά… όλα γίνονται.
ΥΓ2. Επαναλαμβάνω για όλους. Το παραπάνω κείμενο είναι με την προϋπόθεση ότι θα αποκτηθούν δύο ξένοι, ένας στην περιφέρεια και ένα στην front line που θα μπορούν να προσφέρουν, μαζί με όλους τους Έλληνες που είπαμε…