Σε ένα ακόμη παιχνίδι ο Παναθηναϊκός δεν έπεισε με την εμφάνισή του και μοιραία ήρθε η ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα, κάτι που είχε αποφύγει προηγούμενες φορές, που επίσης προβλημάτισε με την απόδοσή του. Αυτή τη φορά δεν ήταν του Αϊ Γιαννιού και η ομάδα του Σάσα Τζόρτζεβιτς γνώρισε την πρώτη εντός έδρας ήττα της στη φάση του Top16 καθώς δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του αγώνα να αντιδράσει απέναντι στον πολύ καλά διαβασμένο αντίπαλό της που έπαιζε σαν στο… σπίτι του.
Όπως σας τα λέω. Σαν στο… σπίτι του. Δυστυχώς πολλές φορές ο Παναθηναϊκός δίνει το δικαίωμα στον αντίπαλό του να νιώθει έτσι μέσα στο Ο.Α.Κ.Α. Είπαμε να είναι «φιλόξενος», αλλά όχι και έτσι βρε αδελφάκι μου. Δε γίνεται να έρχεται στο ΟΑΚΑ η Μάλαγα και να βρίσκεται δευτερόλεπτα πριν από το φινάλε αγκαλιά με το «διπλό» και να βλέπει τον Φελντέιν να της στερεί τη νίκη στο φινάλε, ή η Κηφισιά και να διεκδικεί με αξιώσεις τη νίκη, ή ο ΠΑΟΚ παλιότερα.
Σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ τον οποιοδήποτε αντίπαλο και φυσικά σε κανένα «νόμο» δεν είναι γραμμένο ότι θα κερδίζει κάθε ομάδα στο… ρελαντί. Προς Θεού. Όμως, η δυναμική που είχε το τριφύλλι στην έδρα του και ο «φόβος» που προκαλούσε σε κάθε αντίπαλο όταν ερχόταν φιλοξενούμενος στο ΟΑΚΑ δεν υπάρχει πια, τουλάχιστον στο βαθμό που υπήρχε. Και αυτό ενδεχομένως να του δημιουργήσει πρόβλημα όσον αφορά την ευρωπαϊκή του πορεία, δεδομένου ότι και μακριά από το… σπίτι του «ματώνει» για να μαζέψει βαθμούς τα τελευταία χρόνια. Φέτος στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκας μέτρησε δύο εκτός έδρας νίκες κόντρα στην Καρσίγιακα και την Ζαλγκίρις (βελτιωμένο σε σχέση με πέρυσι, όπου είχε μόλις μία εκτός έδρας νίκη, όμως στην έδρα του ήταν αήττητος, οπότε μία η άλλη). Με άλλα λόγια, «απόρθητο κάστρο» το Ο.Α.Κ.Α. δεν το λες πια.
Ο Παναθηναϊκός εμφανίζεται «φιλόξενος» υπέρ του δέοντος με αποτέλεσμα οι αντίπαλοί του να διατηρούν βάσιμες ελπίδες να φύγουν με το «διπλό» από την έδρα του. Η ήττα αλλά κυρίως η κακή εμφάνιση προκάλεσε την έντονη δυσαρέσκεια της διοίκησης η οποία «μεταφράστηκε» σε πρόστιμο για δεύτερη φορά φέτος στους παίκτες και για πρώτη στο τεχνικό τιμ. Εγώ θα πω, καλά είναι τα πρόστιμα. Είναι και αυτά ένας τρόπος αντίδρασης στην προσπάθεια των διοικούντων την ΚΑΕ να αφυπνίσουν τους «πράσινους» και να τους κρούσουν ξανά τον κώδωνα, ότι ουδείς μπορεί να παίζει με την ιστορία του Παναθηναϊκού. Δεν διαφωνώ. Ωστόσο, η αίσθησή μου είναι ότι δεν είναι αρκετό για να λύσει τα προβλήματα της ομάδας που όσο περνάει ο καιρός κάνουν όλο και πιο αισθητή την παρουσία τους.
Η ομάδα εκτός από τα κακώς κείμενα που οφείλει να διορθώσει, χθες, χρειάζεται ενίσχυση. Δυστυχώς με το υπάρχον έμψυχο δυναμικό δεν μπορεί να έχει βλέψεις για μακριά. Δεν είναι δυνατόν να αντέξει σε αυτό το επίπεδο. Η προσθήκη στα γκαρντ είναι απαραίτητη, όμως το πρόβλημα υπάρχει και στους ψηλούς. Η ταυτόχρονη παρουσία των Διαμαντίδη και Καλάθη στο παρκέ βελτιώνει την αγωνιστική εικόνα της ομάδας, όμως όταν ένας εκ των δύο απουσιάζει, τις περισσότερες φορές υπάρχει πρόβλημα στη δημιουργία. Και αυτό φάνηκε και στο ματς με τον Ερυθρό Αστέρα. Ωστόσο αδυναμίες έχει ο εξάστερος και στη ρακέτα. Ο Ραντούλιτσα προσπάθησε να αλλάξει τη ροή του αγώνα και να βάλει τον Παναθηναϊκό στο ματς, όμως δεν είχε τις απαιτούμενες βοήθειες από τον Κούζμιτς και το κυριότερο, στερείτο διάρκειας στο παιχνίδι του. Διότι είδαμε και καλές φάσεις από τον Παναθηναϊκό στο ματς με τον Ερυθρό. Είδαμε ωραίες συνεργασίες μεταξύ κοντών και ψηλών, όμως ήταν μετρημένες στα δάχτυλα τους ενός χεριού.
Η δυσκολία του Παναθηναϊκού να σκοράρει ιδίως στην περιφέρεια (10% στα τρίποντα) και η κακή αμυντική λειτουργία του κυρίως στο πικ εν ρολ σε συνδυασμό με τα αργά πόδια των ψηλών του, επιδείνωσαν την κατάσταση στο ματς με τον Ερυθρό Αστέρα. Επίσης η έλλειψη συγκέντρωσης ήταν εμφανής (χαμένα λέι απ, λανθασμένες θέσεις στην άμυνα) αλλά και η μαχητικότητα απουσίαζε σε ένα ακόμη ματς, κάτι που φάνηκε από τα πολλά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ. Όλα αυτά, διευκόλυναν τον Ερυθρό Αστέρα που ήξερε πού να χτυπήσει και πώς προκειμένου να περάσει ένα εύκολο απόγευμα στο ΟΑΚΑ. Γενικώς η ομάδα του Τζόρτζεβιτς δείχνει ακόμη να ψάχνεται. Δεν έχει βρει την αγωνιστική της ταυτότητα και αρκείται σε ξεσπάσματα. Έτσι, όμως δεν πάει πουθενά. Και δυστυχώς φαίνεται ότι δεν αρκεί μόνο «να παίξουν σαν άντρες», χρειάζονται και άλλα πράγματα (ενίσχυση, αλλαγή νοοτροπίας…) για να ελπίζει σε κάτι καλό στην Ευρώπη. Διαφορετικά θα μείνει για μια ακόμη χρονιά στα ρηχά…
