Αν κάποιος μου έλεγε ότι ο Παναθηναϊκός θα παρουσίαζε το πρόσωπο που παρουσίασε στην πρεμιέρα των πλέι οφ κόντρα στην Λαμποράλ Κούτσα, θα τον χαρακτήριζα τρελό να μην πω άσχετο. Εντάξει, όλοι περιμέναμε ότι θα ήταν δύσκολο παιχνίδι, ότι οι Ισπανοί και ειδικά μέσα στην έδρα τους, θα ήταν σκληρό καρύδι και θα έκαναν δύσκολη τη ζωή των «πρασίνων», αλλά όχι ότι θα έκαναν και… περίπατο.
Διότι όσο και να ακούγεται σκληρό, η Κούτσα την Τετάρτη το βράδυ έκανε πλάκα στον «εξάστερο». Τον εξαφάνισε. Έβγαλε απίστευτη ενέργεια, έπαιξε με μυαλό, συγκεντρωμένα, επέβαλε με χαρακτηριστική άνεση το ρυθμό της, παρά την απουσία του Γάλλου Κοζέρ και το βασικότερο… έτρωγε σίδερα. Ότι, ακριβώς δηλαδή έπρεπε να κάνει ο Παναθηναϊκός για να έχει ελπίδες να κοντράρει την αντίπαλό του και να πάρει το «διπλό» και δεν το έκανε.
Ο Παναθηναϊκός δεν μπήκε ποτέ στο πνεύμα του αγώνα, φάνηκε ανέτοιμος, αδιάβαστος, δεν βρήκε λύσεις, ούτε στην επίθεση ούτε στην άμυνα, τα περίμενε όλα από τον Ραντούλιτσα και μοιραία γνώρισε βαριά ήττα.
Το χειρότερο όμως όλων ήταν η έλλειψη πάθους, πράγμα ανεξήγητο. Ανεξήγητο, διότι το κίνητρο αλλά και το στοίχημα όλων, συμπεριλαμβανομένου και του Σάσα Τζόρτζεβιτς είναι τόσο μεγάλο, που δεν δικαιολογεί αυτή την εικόνα. Έπαιζαν λες και ήταν φιλικό προετοιμασίας και όχι ματς πλέι οφ που κρίνεται η πρόκρισή τους στο φάιναλ φορ του Βερολίνου μετά από τέσσερα χρόνια.
Πάντως, ότι και να λέμε τώρα δεν έχει τόση σημασία, όσο η ανασύνταξή του και μάλιστα χθες, προκειμένου να αντιμετωπίσει το επόμενο ματς, με τελείως διαφορετική νοοτροπία και να διατηρήσει τις ελπίδες του για την πρόκριση.
Θα σταθώ στη δήλωση του Γιάννη Μπουρούση ότι «ο Παναθηναϊκός δύσκολα θα εμφανιστεί και πάλι τόσο κακός» με την οποία συμφωνώ και επαυξάνω. Πραγματικά πρέπει να προσπαθήσει πολύ για να παρουσιάσει αυτό το αγωνιστικό πρόσωπο για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι. Ας ελπίσουμε ότι το ηχηρό χαστούκι της πρεμιέρας θα αποδειχθεί ευεργετικό για τη συνέχεια.
