Στη (νέα) Λεωφόρο θα είναι αλλιώς...

“Λεωφόρος, πάνω απ’ όλα”, ήταν ο τίτλος κειμένου σ’ αυτήν εδώ τη γωνιά, στις 27 Απριλίου. Μέσω εκείνου του άρθρου, προσπαθήσαμε να κάνουμε σαφές ότι η είδηση της ανακατασκευής του πλέον ιστορικού γηπέδου της Ελλάδας είναι σπουδαία, για πολλούς και διάφορους λόγους, για τον Παναθηναϊκό.

Οχι, δεν είναι αρκετό ένα τέτοιο γήπεδο για μια τόσο τεράστια ομάδα, που έχει ταλαιπωρηθεί όσο καμία, στο συγκεκριμένο θέμα. Από τη στιγμή, όμως, που το χτίσιμο μιας νέας έδρας στην παρούσα φάση είναι… όνειρο θερινής νυκτός, η ανακατασκευή της Λεωφόρου, η αύξηση της χωρητικότητας και τα έργα που θα την κάνουν ένα σύγχρονο γήπεδο, είναι ό, τι καλύτερο για τον Παναθηναϊκό, την ιστορία του, την ιστορία του ίδιου του γηπέδου, αλλά και τον κόσμο.

Η Λεωφόρος αλλάζει σελίδα και επί της ουσίας μπαίνει στην 3η της φάση. Μετά το χτίσιμό της το 1922, την πρώτη… μεταμόρφωσή της το 2000 επί προεδρίας Αγγελου Φιλιππίδη, φτάνουμε στο 2016 και τα έργα ανακατασκευής και εκσυγχρονισμού της. Πλέον, το… απαρχαιωμένο γήπεδο θα γίνει μοντέρνο, μεγαλύτερο, πιο λειτουργικό, πιο όμορφο εσωτερικά και εξωτερικά και θα ανεβάσει το ηθικό και την ψυχολογία όλων στην ομάδα. Από τους ποδοσφαιριστές, μέχρι τον κόσμο που θα πηγαίνει τις Κυριακές και μεσοβδόμαδα στο… δεύτερό του σπίτι. Που, πλέον, θα είναι καινούριο και εντυπωσιακό. Θα είναι ένας ιερός χώρος (έτσι είναι η Λεωφόρος για τον κάθε Παναθηναϊκό), που εκτός από συναίσθημα, θα προσφέρει κι άλλα περισσότερα, που μέχρι σήμερα δεν μπορούσε.

Ο παλιός θα ξαναπάει στο γήπεδο με άλλη διάθεση. Με άλλη ψυχολογία. Ο νέος θα ζήσει τη Λεωφόρο ακόμη καλύτερη, ακόμη πιο.. καυτή (ελέω αύξησης χωρητικότητας) και μοντέρνα. Και ο ποδοσφαιριστής, από τη στιγμή που θα πατήσει το πόδι του στα αποδυτήρια της ομάδας και στη συνέχεια στον αγωνιστικό χώρο, θα νιώσει ένα διαφορετικό συναίσθημα. Διότι είναι αλλιώς να παίζεις στη σημερινή Λεωφόρο και αλλιώς σ’ αυτήν την οποία είδαμε σε βίντεο και φωτογραφίες.