Η προπονητική πανδαισία του Φάιναλ Φορ στο Βερολίνο ολοκληρώθηκε, η μιζέρια, όμως, που προκαλεί η επιστροφή στα πάτρια μετά το πενθήμερο του απόλυτου ευρωπαϊκού μπασκετικού φεστιβάλ, εξισορροπείται από την ισχυρή δόση βερολινιάδας που θα μπήξουμε στον οργανισμό μας ως συνέχεια της επισημοποίησης της κυριαρχίας των Ελλήνων προπονητών ανά την Ευρώπη.
Οι τελικοί του ελληνικού πρωταθλήματος έρχονται για να επιβεβαιώσουν ότι ακόμα κι αυτό το ανίσχυρο, φτωχικό, ανοργάνωτο πρωτάθλημα, είναι, ίσως, το πιο στριφνό της Ευρώπης. Είναι ο κολεγιακός κόσμος της Ευρώπης, όπου –στις περισσότερες των περιπτώσεων- ο προπονητής αποτελεί σημαντικότερο asset για το κλαμπ, παρά οι παίκτες. Αυτό μας δίδαξε ο γκοσπόντιν Ομπράντοβιτς και ο koumbaros, Ντούντα, αυτό μας δίδαξαν οι στρατιές των πρώην γιουγκοσλάβων προπονητών-δασκάλων, που βρήκαν ασφαλές και ιδανικό λημέρι στα μέρη μας ως αποκούμπι της δριμείας μεταπολεμικής κατάστασης που επικράτησε στη διαλυμένη χώρα τους. Τους παρείχαμε τις προϋποθέσεις και τα ανοιχτά αυτιά των μαθητών μας, μας πρόσφεραν τίτλους, γνώση και την εμπειρία διαχείρισης, ή διεκδίκησης της κορυφής. Και μόνο αυτής.
Διαβάστε περισσότερα στο SDNA.gr
🏀 Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ
