Ως γνωστόν ο ΠΑΟ ψάχνει «εξάρι» και «οκτάρι» ποιότητας που θα του επιτρέψει να δέσει αρμονικά τις γραμμές του. Φέτος ο προπονητής αφού είδε ότι δεν πρόκειται να δει προκοπή με τον Εσιέν δοκίμασε μεσοβέζικες λύσεις που δεν έφεραν αποτέλεσμα. Χρησιμοποιώντας π.χ τον Ζέκα στο «6» και στα πλευρά του Κουτρουμπή, Αμπέιντ η ομάδα είχε δύο βαριά κορμιά που δεν μπορούσαν με ευκολία να κόψουν φάσεις στα πλάγια κάτι που έφερνε έξτρα πίεση στα ακραία μπακ.
Όταν παίζεις χωρίς εξτρέμ θες ποδοσφαιριστές που θα καλύπτουν μεγάλα μήκη και ει δυνατόν να είναι ταχείς για να βοηθούν στην ανάπτυξη ώστε να γεμίζεις παίκτες τα αντίπαλα καρέ. Την πρώτη χρονιά του Αναστασίου αυτοί οι ρόλοι καλύφτηκαν μ’ επιτυχία από Ατζαγκούν, Πράνιτς. Όταν στο κέντρο έχεις παιδιά δίχως έκρηξη αναγκάζεις την ομάδα να επιτίθεται με λιγότερους.
Επειδή η σεζόν που τέλειωσε προσφέρει φρέσκιες μνήμες η εξαιρετική παρουσία Σιμόες, Γιόχανσον στην «καρδιά» της ΑΕΚ αποδεικνύει ότι πολλές φορές τα μπάτζετ δεν μετράνε. Φέτος στην Ελλάδα ήρθαν Εσιέν, Καμπιάσο κι οι κομβικότεροι ανασταλτικοί χαφ ήταν εκείνοι της «Ένωσης» που κόστισαν «ψίχουλα», δείγμα ότι το νούμερα του παίκτη πολλές φορές δεν υπαγορεύουν και τα προσόντα του.
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
