ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Blog

Το… «τρίγωνο των βερμούδων» κι οι ρολίστες

Το ΟΑΚΑ καλόμαθε στους σταρ τα προηγούμενα χρόνια, τώρα καλείται να σπρώξει ένα σύνολο που θα κάνει καιρό (;) να συνηθίσει στην ιδέα αποχώρησης του λαμπρότερου ηγέτη του. Γράφει ο Δημήτρης Στρατής.

Το… «τρίγωνο των βερμούδων» κι οι ρολίστες

Νέα «φόρμα» στην Ευρωλίγκα, φρέσκια ομάδα, άγχος κι αβεβαιότητα για τ’ «απόνερα» που αφήνει η αποχώρηση του αρχηγού. Ο Αντώνης Φώτσης κι η αύρα του ΟΑΚΑ έμειναν για να γαλουχηθούν οι καινούργιοι στο τι πρεσβεύει αυτή η ομάδα (που απ’ το 1996 αποτελεί στην Ευρώπη ότι για το ποδόσφαιρο Ρεάλ, Γιούβε, Μάντσεστερ και Μπάγερν μαζί!), πόση τιμή περικλείει να φέρεις το έμβλημά της στο στήθος. Η πρώτη σεζόν με τον Διαμαντίδη εκτός παρκέ αποκτά ιστορική σημασία για το πόσο θα επηρεάσει τους αντιπάλους αλλά και την εξέδρα που πάντα είχε τρόπο να δημιουργεί ένα «τρίγωνο των Βερμούδων» στο οποίο «πνίγηκαν» παικταράδες κι ομαδάρες κατά καιρούς.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης σίγουρα θα εύχεται να μην έχει τραυματισμούς στο ξεκίνημα (επί Ιβάνοβιτς με το καλημέρα όλοι άρχισαν να σωριάζονται από θλάσεις, επί Τζόρτζεβιτς ήταν νοκ άουτ Παππάς-Μποχωρίδης) ώστε το ροτέισον ν’ αποκτήσει κανονική μορφή, να μοιραστούν ρόλοι και σιγά σιγά η ομάδα να ρολάρει. Μέχρι πρότινος λίγο ο αέρας ανωτερότητας που απέπνεε ο κάπτεν, κάτι το δέος που μοίραζαν τα έξι αστέρια στη φανέλα, η ασύγκριτη “σύνδεση” της εξέδρας με τους αθλητές έκαναν το ΟΑΚΑ άβατο, ακόμα και τα τελευταία χρόνια που το μπάτζετ έπεσε μονάχα η ΤΣΣΚΑ έβγαινε στο παρκέ με την σιγουριά ότι το παιχνίδι εξαρτιόταν κυρίως από τα κέφια των δικών της καλοθοσφαιριστών.

Τα αμέτρητα χρήματα των Γιαννακόπουλων έχτισαν καταπληκτικές ομάδες που είχαν τρόπο να στέλνουν όλο και πιο αυξημένα ντεσιμπέλ ενθουσιασμού στην κερκίδα που ηδονιζόταν όποτε οι σολίστες έλαμπαν. Θυμόμαστε αμέτρητα παιχνίδια που ο κόσμος “τραβούσε” τους αθλητές με τους αντιπάλους να παίρνουν ζαλισμένοι τάιμ άουτ μετά από πεντάλεπτα πράσινα ξεσπάσματα ώστε να τσεκάρουν εκ νέου τη… μάρκα της μπάλας. Σήμερα οι πιο πολλοί εκτιμούν ότι οι πρώτοι μήνες (ή μήπως χρόνια;) θα είναι δύσκολα χωρίς τον Καστοριανό στο γήπεδο, του μοναδικού που βρέξει-χιονίσει έκανε πράγματα να συμβαίνουν στην επίθεση ακόμα κι αν ο ίδιος εκτελεστικά δεν τραβούσε. Με αυτόν στο κουμάντο ο ΠΑΟ παρουσιαζόταν πάντα διαβασμένος αμυντικά, πίεζε στη μπάλα, έκλεινε γωνίες πάσας αλλοιώνοντας συνεργασίες, με δυο λόγια απέδιδε σκεπτόμενο μπάσκετ, υπέρμαχος του οποίου είναι ο Πεδουλάκης που σε λίγες εβδομάδες θα κληθεί να καλουπώσει παιδιά που γουστάρουν πιότερο το street basketball (Παππάς, Τζέημς, Φελντέιν). Ο πρώτος Παναθηναϊκός του «Αρτζι» έχτισε την επίθεση του σε αγωνιστικές αρχές-Ευαγγέλιο, με Διαμαντίδη κορυφή και Σοφοκλή-Λάσμε να εναλλάσονται στο p n’r, «κόπια» των συνεργασιών του Δημήτρη με τον Μπατίστ που δημιούργησε σχολή. Κουμπώνοντας στους παραπάνω την δύναμη Μπράμου, Γκιστ, Ματσιούλις και το i.q Τσαρτσαρή, Κάρι ο κόουτς παρουσίασε ένα σύνολο με σωστές αποστάσεις, αμεσότητα στη κυκλοφορία της μπάλας, σίγουρο ριμπάουντ και διαρκή παραγωγή χώρων χάρις τα σβέλτα πόδια των ψηλών. Υπήρχαν στιγμές που το κλειστό έμοιαζε …μεγαλύτερο αφού η κίνηση χωρίς μπάλα έφερνε καταστάσεις για σουτ σε όλους. Αν υπήρχε καλύτερος εκτελεστής στο «2» συγκριτικά με τον Ρόκο Λένι Ούκιτς σίγουρα ο κόουτς δεν θα κατηγορούνταν ως αμυντικογενής κάτι που τον οδήγησε στο ταμείο ανεργίας.

Πολύ σκληρός για να λυγίσει
Πολύ σκληρός για να λυγίσει 1.444 ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Για να πιέσει τον αντίπαλο έχει παίκτες (Νικ, Σίνγκλετον, Γκιστ), περιμένουμε τις επιλογές στον έξτρα γκαρντ, στο «τρία» (αν φύγει ο Βλάντο) και στο δίλλημα Μπουρούση/Βουγιούκα, όλες τους αφορούν παίκτες που νιώθουν καλύτερα στο να εκτελούν παρά να «κυνηγάνε», απαραίτητο συστατικό για να βρεθεί ισορροπία και να μην πουν πάλι οι ανυπόμονοι ότι το τριφύλλι παίζει…κατενάτσιο. Όπως και να χει του χρόνου όλα τα μάτια θα είναι στραμμένα στον Καλάθη. Αμυντικά ουδείς τον κάνει να αισθάνεται άβολα όμως πρέπει να κρατά και τους συμπαίκτες του «ζεστούς» στην επίθεση χωρίς να υπολογίζει στην «ασφάλεια» Διαμαντίδη. Είναι μείζονος σημασίας η στελέχωση των θέσεων δίπλα στον Ελληνοαμερικάνο, άλλωστε πίσω από τους ηγέτες που κάνουν πολλά πράγματα σωστά υπάρχουν παιδιά που δίχως σε κάποιο τομέα ν’ ακουμπούν το άριστα ολοκληρώνουν κάμποσα ικανοποιητικά, ξεκουράζουν τις βεντέτες, κρατούν το τέμπο της ομάδας. Στους ρολίστες είναι που τα χαλάμε τα τελευταία χρόνια την ώρα που απέναντι έχουν βρεθεί κάμποσοι (Παπαπέτρου, Αγράβανης) οι οποίοι δείχνουν τάση να εξελιχθούν σε λύσεις πρώτης γραμμής.

Δημήτρης Στρατής
Δημήτρης Στρατής Για τον Δημήτρη Στρατή το panathinaikos24 αποτελεί το τρίτο πράσινο μετερίζι στο οποίο θ' ασχολείται με το ομορφότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή του.
Η διαδρομή ξεκίνησε από το balla.gr, συνεχίστηκε στο leoforos.gr, τώρα όντας ο 13ος (προφανώς σημαδιακό μιας κι ο αριθμός -για προφανείς λόγους- είναι ο αγαπημένος του) συνεργάτης του site θ' ασχολείται (σχεδόν) καθημερινά με τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο! Θεωρεί τη γενιά του προνομιακή αφού έζησε live τα σπουδαιότερα επιτεύγματα των τμημάτων του κλαμπ, πλην Γουέμπλεϊ. Μια ζωή θα τον στοιχειώνει ο χαμένος προημιτελικός με την Πόρτο του Μουρίνιο το 2003 , όταν χάθηκε τελικός-φαντασίωση για όλους τους πράσινους πιστούς απανταχού Γης! Φαντάζεστε τι θα γινόταν σε συναπάντημα ΠΑΟ και...Σέλτικ;

To Panathinaikos24.gr είναι δίπλα σε κάθε άθλημα και κάθε στιγμή του Παναθηναϊκού. Είτε πρόκειται για μπάλα ποδοσφαίρου είτε για μπάλα μπάσκετ, είτε για το παρκέ του βόλεϊ, αλλά και για κάθε άθλημα και κάθε είδηση του ερασιτέχνη.

Με καθημερινά blogs που καλύπτουν όλο το φάσμα του πράσινου οργανισμού, με ζωντανές εκπομπές που τις έχετε αγκαλιάσει από την πρώτη στιγμή και φυσικά με όλη την επικαιρότητα από τον αθλητισμό και όχι μόνο. Panathinaikos24.gr, το πρώτο «πράσινο» σάιτ που αγκαλιάσατε από την πρώτη στιγμή είναι εδώ, έτοιμο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εποχής και όπου χτυπάει η καρδιά του Παναθηναϊκού.