Το παθαίνεις αυτό κάθε φορά που ξεκινά μια σεζόν. Που έχεις την ευκαιρία να δεις την αγαπημένη σου ομάδα για πρώτη φορά μετά από καιρό σε επίσημο ματς. Σε πλημμυρίζει η ανυπομονησία και φαντάζεσαι ότι θα δεις πολλά περισσότερα απ’ όσα τελικά βλέπεις. Πόσο μάλλον αν η ομάδα αυτή διέπρεψε κατά τη διάρκεια του μεταγραφικού καλοκαιριού.
Κι επειδή ακριβώς βλέπεις λιγότερα απ’ όσα φανταζόσουν αρχίζεις την γκρίνια. Και θα υπήρχε πολλή (περισσότερη) γκρίνια αν στο φινάλε του αγώνα με τον άριστα διαβασμένο ΠΑΟΚ οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν άνοιγαν την ψαλίδα της διαφοράς μέχρι το +19.
Κι όμως… Για όσους άκουσαν τον Αργύρη Πεδουλάκη στον ΣΠΟΡ FM την Τρίτη το πρωϊ ο Παναθηναϊκός στο πρώτο του επίσημο ματς έδειξε πολλά. Και ελαττώματα και στοιχεία που θέλει να βάλει ο κόουτς στο παιχνίδι της ομάδας.
Ας αρχίσουμε από τα αρνητικά… Θα ήταν τουλάχιστον ανησυχητικό να δουλεύει από Οκτώβρη μήνα κάθε ολοκαίνουργια ομάδα σαν ρολόι. Λογικό κι επόμενο λοιπόν να θυμίσει το «τριφύλλι» ξεκούρδιστη μπάντα στα πρώτα 30+ λεπτά του ματς με τον ΠΑΟΚ. Εικόνα που έγινε πιο έντονη επειδή απέναντι έστεκε ένας αντίπαλος απίστευτα διαβασμένος που ξέρει πώς να χτυπά κάθε αδυναμία του αντιπάλου του.
Αυτό είναι και το Νο1 ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό, όπως άλλωστε τόνισε και ο «Άρτζι»: οι «πράσινοι» πρέπει να γίνουν το συντομότερο δυνατό ομάδα και να καταλάβουν κάθε ένας ατομικά ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του μέσα σε αυτή. Είναι άλλο πράγμα να έχεις καλούς και ακριβούς παίκτες και άλλο πράγμα να κάνεις τους παίκτες αυτούς να παίζουν σαν μια γροθιά.
Για να γίνει αυτό πρέπει να προχωρήσει η σεζόν. Ίσως και να καβαλήσουμε την κορυφή του λόφου και να αρχίσουμε να κατηφορίζουμε από τις γιορτές των Χριστουγέννων προς τους σημαντικούς ανοιξιάτικους μήνες. Όπως είχε συμβεί και το 2012… Στο ξεκίνημα της σεζόν ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να νικήσει τον Ολυμπιακό, στα μισά της είχε τη δυνατότητα να τον βάλει από κάτω σ’ ένα ματς – όπως ήταν ο τελικός του Κυπέλλου – και στο φινάλε σου έδινε την εντύπωση ότι για να χάσει από τον Ολυμπιακό έπρεπε να κατέβει ο Θεός στη γη – εξ ου και το 3-0 με τους περίφημους «ηλεκτρολόγους»…
Λογικό κι επόμενο να μοιάζει και ο «Λάσμε του 2016» πολύ έξω από τα νερά του στο πρώτο του ματς. Για τον Σίνγκλετον η αποστολή είναι πολύ πιο σύνθετη από αυτή που έχουν οι υπόλοιποι ξένοι της ομάδας. Κι αυτό γιατί ο συγκεκριμένος είναι ο παίκτης – κλειδί στην άμυνα αλλά και στην επίθεση. Το θετικό είναι ότι προέρχεται από μια χρονιά υπό τις οδηγίες του Γιώργου Μπαρτζώκα και άρα έχει μάθει να παίζει μπάσκετ με αρχές και σαφή τεχνική καθοδήγηση. Το κακό είναι ότι η Κινέζικη παρένθεση τον έφερε ξανά σε επαφή με το άναρχο μπάσκετ που μοιάζει περισσότερο με εκείνο που παίζουν στην Αμερική και καθόλου με αυτό της Ευρώπης. Ο Σίνγκλετον, όμως, μπορεί να αποδειχθεί όντως Λάσμε του 2016, ένας παίκτης, δηλαδή που θα παίξει κομβικό ρόλο στις επιτυχίες της ομάδας. Και στη μάχη αυτή της επιβεβαίωσης ο Αμερικανός μπαίνει μ’ ένα όπλο έξτρα σε σχέση με τον Γκαμπονέζο: το εξαιρετικό μακρινό του σουτ…
Πάμε και στα θετικά που κρύφτηκαν στο ματς. Και όχι τόσο στα τελευταία λεπτά που εκτόξευσαν (αδίκως για την εικόνα του ΠΑΟΚ) τη διαφορά στο +19 αλλά στα πρώτα προβληματικά 33 λεπτά…
Σ’ αυτά τα προβληματικά για τον Παναθηναϊκό λεπτά είδαμε τον Νίκο Παππά να σηκώνει το γάντι και να παίζει σαν το βασικό σημείο αναφοράς στην περιφέρεια του Παναθηναϊκού στην επίθεση. Ο Πεδουλάκης θέλει τον Νικόλα να πάρει πολλά και σημαντικά σουτ. Κόντρα στον ΠΑΟΚ τα πήρε. Κι ακόμα καλύτερα τα έβαλε κιόλας…
Σ’ αυτά τα προβληματικά λεπτά διαπίστωσε και ο πιο δύσπιστος ότι το πακέτο «Μπουρούσης» είναι από τα σπανιότερα που κυκλοφορούν στην Ευρώπη. Ο ψηλός μπούκαρε στο ματς με τον ΠΑΟΚ να πηγαίνει αφρενάριστος και αμέσως συμμάζεψε την κατάσταση σκοράροντας και μοιράζοντας την μπάλα σαν κλασικό πλέι μέικερ στο 5 εναντίον 5. Ο Πεδουλάκης ξέρει ότι στον Μπουρούση και τον Φώτση μπορεί και πρέπει να υπολογίζει για να καλύψει το κενό που άφησε στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού η απόσυρση του Διαμαντίδη. Και, για να τα λέμε όλα, αν δεν δείξεις πράγματα μέσα στο παρκέ δύσκολα βγαίνεις «κυβέρνηση» στα αποδυτήρια. Όσο για τον Αντώνη; Μπορεί να μη κούφανε σύρματα με την απόδοσή του αλλά… Δείτε τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόταν απέναντι σε κοντύτερους αντιπάλους στην άμυνα για να δείτε σε τι mood είναι ο batman…
Σ’ αυτά τα προβληματικά λεπτά είδαμε, διαπιστώσαμε και το ορθόν της επιλογής του Πεδουλάκη να αφήσει προσωρινά εκτός ελληνικού ρόστερ τον Φελντέιν για να βάλει τον Ρίβερς. Ο Αμερικανός είναι δεινός σκόρερ και συνάμα διατεθειμένος να τρέχει και να μαρκάρει όπως έκανε ο Μακελελέ στην εθνική Γαλλίας και τη Ρεάλ Μαδρίτης.
