Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει για τον ερχομό τον Λουτσιάνο, σε συνδυασμό με τις άλλες μεταγραφές που προχωρούν και που θα μας «δείξουν» τι μπορούμε να περιμένουμε φέτος από την ομάδα.
Σαφώς και η δουλειά που γίνεται εδώ στην Ολλανδία είναι σε φουλ ρυθμό, υπάρχει όμως η εξής ιδιαιτερότητα: Δεν μπορούμε μέσα από αυτά που βλέπουμε να ξέρουμε ποιες θα είναι οι πραγματικές δυνατότητες της ομάδας. Για τον απλούστατο λόγο ότι ελλείψει πλήρους ρόστερ το διάστημα αυτό λειτουργεί και ως παραμορφωτικός φακός και δεν μας λέει σε καμία περίπτωση την αλήθεια.
Το λέω αυτό διότι είναι ηλίου φαεινότερου ότι με την ενσωμάτωση του Λουτσιάνο αλλά και την άμεση προσθήκη ενός ή δύο ακόμη εξτρέμ ο Παναθηναϊκός θα είναι μια εντελώς διαφορετική ομάδα σε σχέση με ότι βλέπουμε έως τώρα και με ότι θα δούμε και στο φιλικό της Παρασκευής κόντρα στους Τούρκους. Δεδομένα καλύτερη, δεν μπορεί να πει κανείς κάτι διαφορετικό, αλλά και πάλι δίχως να μπορούμε να προβλέψουμε ποιο θα είναι το ταβάνι της.
Προσθέστε επίσης και την επιστροφή του Βιγιαφάνες ο οποίος δεν έχει συμμετάσχει καθόλου στις προπονήσεις επί Ολλανδικού εδάφους και θα τον δούμε για πρώτη φορά στο φιλικό με την Αλκμάαρ στη Λεωφόρο στις 20 του μήνα. Ο Αργεντίνος είναι από τους ποιοτικότερους παίκτες της ομάδας και η παρουσία του θα «γλυκάνει» πολύ το παιχνίδι της ομάδας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον Λουτσιάνο, ο οποίος έχει χαρακτηριστικά που λείπουν από τον τρόπο που παίζει ο Παναθηναϊκός και η παρουσία του είναι απαραίτητη. Το κακό με τον Βραζιλιάνο είναι ότι όλο αυτόν τον καιρό έκανε μόνος του προπονήσεις και βρίσκεται πίσω σε σχέση με τους νέους του συμπαίκτες. Αν λοιπόν δεν έχουμε καμιά θεαματική και συγχρόνως ευχάριστη έκπληξη τότε στην καλύτερη ο «Λούτσι» θα μπορεί να υπολογιστεί για ένα ημίχρονο στον πρώτο προκριματικό.
Όλα αυτά τα γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ο Μαρίνος Ουζουνίδης και αυτός είναι και ο λόγος που στο διάστημα της παραμονής της ομάδας στην Ολλανδία αποφεύγει τα πολλά λόγια. Ποτέ του δεν έκρυψε ότι, κόντρα στο ρεύμα, είναι αισιόδοξος για τη χρονιά που έρχεται από την άλλη ωστόσο δεν είναι έτοιμος να μιλήσει και να πει αυτά που θέλει καθώς ακόμη δεν ξέρει ακριβώς με ποια «υλικά» θα μπορέσει να δουλέψει. Μόλις πάρει στα χέρια του τις απαντήσεις που αναμένει θα μπορεί να πει αυτά που έχει στο μυαλό του και που περιμένει να ακούσει και ο κόσμος της ομάδας.
Μιας και αναφέρθηκα στον κόσμο της ομάδας, νομίζω ότι είναι και η ιδανική πάσα για να πάμε στο θέμα με τα διαρκείας. Ο Παναθηναϊκός τα έβγαλε προς διάθεση και από την πολιτική που ακολουθεί αν μη τι άλλο δείχνει ότι αφουγκράζεται την πραγματικότητα και τα σημεία των καιρών. Μέσα από τις ιδιαίτερα χαμηλές τιμές επιχειρεί να ζεστάνει ξανά τον κόσμο του, να του δώσει αν θέλετε ένα «κίνητρο» καθώς η καθημερινότητα της ομάδας δεν προσφέρεται για πολλά λόγια και αυξημένη αισιοδοξία.
Κακά τα ψέματα ο κόσμος του Παναθηναϊκού είναι στην… καλύτερη αποστασιοποιημένος αυτή τη στιγμή. Και ετοιμάζεται να ξεκινήσει μια χρονιά στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Οπου ελπίδα βάλτε το όνομα του Μαρίνου Ουζουνίδη. Ξέρω πάρα πολλούς οπαδούς του Παναθηναϊκού που είχαν επιλέξει, με βαριά καρδιά, να καθίσουν στην άκρη και να περιμένουν, μέχρι να δουν «κάτι». Ε αυτό το κάτι το είδαν πέρσι μέσα από τη δουλειά του Μαρίνου και αυτός είναι και ο βασικός στόχος που έχουν επιλέξει να στηρίξουν την αγαπημένη τους ομάδα. Τα υπόλοιπα σύντομα στο… γήπεδο. Εκεί όπου σύντομα θα δούμε τον ΚΑΝΟΝΙΚΟ Παναθηναϊκό. Δεν μπορώ να ξέρω πόσο καλύτερος θα είναι και που θα φτάσει, θα είναι ένα δείγμα με τις πραγματικές δυνατότητες της ομάδας και σε αντίθεση με αυτό που βλέπουμε τώρα και που είναι μια προετοιμασία «ειδικών συνθηκών».