Συμμορία υπάρχει και στο ελληνικό μπάσκετ. Και μάλιστα… σεσημασμένη

Έχω ακούσει πολλές ιστορίες φίλους μου ΠΑΟΚτσήδες για το περιβόητο «Πότε; Ποτέ». Είχε «γεννηθεί» σε ένα ματς με αντίπαλο τον Άρη του Γκάλη, τότε που οι κίτρινοι κέρδιζαν με κάθε τρόπο τους συμπολίτες τους και είχε γίνει ο… εφιάλτης τους, αφού ό,τι κι αν έκανε η ομάδα τους, στο τέλος έχανε μονίμως από τον Άρη. Ακόμα και σε ματς που έμοιαζε βέβαιο πως ο ΠΑΟΚ θα επικρατήσει.

Χρόνια μετά, ο φίλος που μου το έλεγε, το αντιμετώπιζε με χιούμορ. Κι ας μεγάλωσε ακούγοντάς κι ας ένιωθε όλο και χειρότερα κάθε φορά που η κίτρινη εξέδρα το τραγουδούσε. Άλλωστε τα χρόνια πέρασαν, ο ΠΑΟΚ με τον Άρη είναι πια σε ένα άλλο επίπεδο από εκείνο, μιας και το μπάσκετ έχει… κατηφορίσει προς Αθήνα εδώ και δεκαετίες, οι νίκες μοιράζονται, αλλά δεν είναι ούτε η μία, ούτε η άλλη ομάδα διεκδικήτρια τίτλου (κάτι που ευχόμαστε να αλλάξει).

Αυτή η ιστορία μου ήρθε στο μυαλό το βράδυ της Παρασκευής, όταν ο Παναθηναϊκός κέρδιζε και πάλι στο ΣΕΦ. Για τρίτη συνεχόμενη φορά και για πολλοστή συνολικά, οι «πράσινοι» κατέβηκαν στο Φάληρο με δύο χαρακτηριστικά που εκ πρώτης μπορεί να μην ταιριάζουν μεταξύ τους, αλλά ο συνδυασμός τους είναι εκρηκτικός: απ’ τη μία πλήρης άγνοια κινδύνου, να σου δίνουν την εντύπωση πως πρόκειται για ματς στο… σπίτι τους και να αισθάνονται άνετα και από την άλλη με το μαχαίρι στα δόντια, αποφασισμένοι να δώσουν απαντήσεις σε όσους τους αμφισβήτησαν μετά την ήττα – αποκλεισμό από την ΑΕΚ. Με νέο πρωταγωνιστή αυτή τη φορά τον Λεκαβίτσιους, που όσο μπόι του λείπει, τόσο το λέει η καρδιά του (έβαλε παλικαρίσια καλάθια), με τον Ρίβερς να νιώθει στο ΣΕΦ λες και παίζει στην αυλή του σπιτιού του και να πετυχαίνει κρίσιμα τρίποντα, με τον Γκιστ να κάνει ακόμα ένα σπουδαία ματς με τον συγκεκριμένο αντίπαλο και με τον Πασκουάλ να κερδίζει με χαρακτηριστική ευκολία ξανά τον Σφαιρόπουλο. Ο Πασκουάλ έχει τέσσερις σερί νίκες στο ΣΕΦ, εκ των οποίων οι τρεις (ο πέμπτος τελικός, το ματς Κυπέλλου πέρσι και το ματς της Παρασκευής) είναι με χαρακτηριστική ευκολία. Και γενικά, ο Παναθηναϊκός επί Πασκουάλ έχει πετύχει πολλές εύκολες νίκες απέναντι στον Ολυμπιακό, ενώ κάθε νίκη των «ερυθρολεύκων» ήρθε με μεγάλη δυσκολία.

Φυσικά και δεν αρκεί για τους πράσινους να μείνουν στη νίκη επί του Ολυμπιακού. Είναι φυσιολογικό αυτές οι νίκες να σκορπίζουν επιπλέον χαρά σε κόσμο και ομάδα, όμως θα πρέπει να δει τι γίνεται και στα εκτός Ελλάδας παιχνίδια του. Είναι πολύ νωρίς ακόμα στην Ευρωλίγκα, θυμίζω πως πέρσι οι «πράσινοι» με καταπληκτικό δεύτερο γύρο πήραν πλεονέκτημα έδρας, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ήδη είναι στο… συν. Και το συν δεν είναι άλλο απ’ το γεγονός πως πέρσι στην κανονική περίοδο έχασε 2 φορές απ’ τον Ολυμπιακό και φέτος έχει ήδη μία νίκη και θα τον περιμένει και στο ΟΑΚΑ.

Όσο για τη… συμμορία που είναι και της μόδας, πράγματι ο Παναθηναϊκός κάθε φορά που κατεβαίνει στο Φάληρο μοιάζει με μια σεσημασμένη συμμορία. Μια μπασκετική συμμορία που πηγαίνει μπασκετικά, πεντακάθαρα και (ε)ξάστερα, τρομάζει τον κόσμο, παίρνει αυτό που θέλει και φεύγει…