Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για το ατόφιο ταλέντο του Τάσου Χατζηγιοβάνη, ο οποίος έχει όλα τα φόντα να κάνει μια σπουδαία ποδοσφαιρική καριέρα. Αρκεί να προσέξει πρώτα ο ίδιος τον εαυτό του.
Αν θέλουμε κάτι να κρατήσουμε από το ματς του Παναθηναϊκού στην Πάτρα αυτό είναι η παρουσία του Τάσου Χατζηγιοβάνη. Ο μικρός έδειξε στοιχεία του πλούσιου ταλέντου του. Δεν είναι η πρώτη φορά: καθόλου τυχαία ο Ουζουνίδης τον εμπιστεύτηκε στο ξεκίνημα της σεζόν, θέλοντας να «ανοίξει» το ρόστερ του και να ψάξει να βρει λύσεις από νεαρά παιδιά.
Επίσης καθόλου τυχαία δεν ήταν η επιλογή του Αντρέα Στραματσόνι, που ήταν ο πρώτος προπονητής που τον είχε καλέσει σε προετοιμασία με την πρώτη ομάδα το καλοκαίρι του 2016. Τον είχε παρακολουθήσει στενά και τον πίστευε. Κι όσοι είχαμε βρεθεί σε εκείνη την προετοιμασία, καταλαβαίναμε πως ο «Χάτζη» έχει περίσσιο ταλέντο, που αν προσεχθεί και δουλευτεί, μπορεί να δώσει πολλά. Στην «μετά – Νίνη» εποχή, που ο Παναθηναϊκός αναζητούσε τον επόμενο μικρό του που θα κάνει μια αξιόλογη καριέρα, ο Χατζηγιοβάνης είχε – και έχει – όλα τα φόντα για να πάρει το συγκεκριμένο ρόλο.
Είναι ταχύς, έχει καλή τεχνική κατάρτιση, ντριπλάρει υπέροχα. Αξέχαστες θα μας μείνουν οι δύο ντρίπλες πάνω στον Τζιαντομένικο Μέστο σε μια προπόνηση στην Ολλανδία, σε μία από τις πρώτες προπονήσεις του νεαρού με την πρώτη ομάδα. Ήταν τόσο εντυπωσιακές, που ο Ιταλός εκνευρίστηκε επειδή ένα μικρό παιδί τον «άδειασε» με ευκολία, με αποτέλεσμα στην επόμενη φάση να τον σηκώσει στον αέρα με μια μεγαλοπρεπέστατη κλωτσιά. Σαν να του έλεγε «μικρέ, πρέπει να αρχίσεις να μαθαίνεις».
Ο Χατζηγιοβάνης έχει ακόμα πολλά να μάθει. Κυρίως το πώς να διαχειρίζεται τις δυνάμεις του μέσα στον αγώνα, πώς να συγκρατεί τον ενθουσιασμό του και να μην παρασύρεται. Ακόμα περισσότερα έχει να μάθει έξω από το γήπεδο. Όταν εμφανίστηκε με βαμμένο ξανθό μαλλί πέρσι τον Δεκέμβρη, μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων, ο Μαρίνος Ουζουνίδης του έστειλε το μήνυμα. Τον άφησε εκτός αποστολής για δύο σερί ματς. Του έβαλαν χέρι οι Κόλα και Μαραγκός. Το άλλαξε γρήγορα και έπαιξε πάλι.
Θα πείτε, έκανε κάτι κακό; Όχι. Όμως η εδώ νοοτροπία δεν τα σηκώνει εύκολα αυτά. Στην Ελλάδα πρέπει πρώτα να αποδείξεις και μετά να σηκώσεις κεφάλι. Πρώτα να παίξεις μέσα στο γήπεδο και μετά έξω απ’ αυτό. Όπως έκανε ο Νίνης, που μετά τα πρώτα του παιχνίδια ντρεπόταν να αντικρίσει τους δημοσιογράφους στα μάτια.
Δεν κρίνω πιο είναι σωστό και ποιο όχι. Λέω απλώς τι ισχύει στη χώρα μας. Κι επειδή ο Χατζηγιοβάνης προσπαθεί να χτίσει την καριέρα του στην Ελλάδα, θα πρέπει να παίξει με αυτούς τους όρους. Για να μην χαραμίσει το ταλέντο του. Ένα ταλέντο… ατόφιο. Γνήσιο. Που αν το προσέξουν και το δουλέψουν, θα φτάσει ψηλά. Αλλά πρώτα απ’ όλα πρέπει να το προσέξει και να το δουλέψει ο ίδιος. Και μετά θα έχει χρόνο να βάψει τα μαλλιά του έως και πράσινα. Κανείς δεν θα του πει το παραμικρό…
