Μπάσκετ

Κάποιοι δεν ξέρουν να διαχειρίζονται τη χαρά

Κάποιοι δεν ξέρουν να διαχειρίζονται τη χαρά

Η Νίκη Μπάκουλη γράφει στο Panathinaikos24.gr για το Game 1 που τελείωσε μέσα σε... λίγα δευτερόλεπτα, αλλά και για όσα γράφτηκαν και συνεχίζουν να γράφονται για τη συνύπαρξη του Καλάθη με τον Τζέιμς.

Ειλικρινά δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Οπότε θα το πάρω από το τέλος. Ο Παναθηναϊκός έκανε το 1-0, στη σειρά με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Και το έκανε γιατί έπαιξε με τη δέουσα αυτοσυγκέντρωση. Έτσι κατάφεραν οι “πράσινοι” να “βγάλουν” στο ματς, όλα όσα δούλευαν στις προπονήσεις. Και αυτό ανήκει στον Τσάβι Πασκουάλ πρωτίστως -με τους παίκτες να ομολογούν ότι ακολούθησαν τέλεια το πλάνο. Μετά, στο τιμ των γυμναστών που κατάφεραν να μάθουν όσα είχε να τους διδάξει η περυσινή σεζόν και άρα να είναι αυτήν τη στιγμή οι παίκτες στο πικ της ενέργειας. Διότι δεν αρκεί να ξέρεις τι να κάνεις. Πρέπει και να μπορείς να το κάνεις -να ‘χεις τη δύναμη, να μη σέρνεσαι, να σε κρατούν τα πόδια σου και το μυαλό σου, γιατί αν κουραστούν τα πόδια σου κουράζεται και το μυαλό σου και μετά χέστα και άστα.

Θα μου επιτρέψεις τώρα, να σταθώ σε κάποια -λίγα- στοιχεία που αποδεικνύουν ότι κάποιοι δεν μπορούν να διαχειριστούν τη χαρά. Είδα αρκετά tweets που ανέφεραν παλαιότερα κείμενα, στα οποία επισημαινόταν πως δεν ταιριάζει ο Καλάθης με τον Τζέιμς. Να πω κάπου εδώ ότι αυτό ήταν ένα δεδομένο της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, που γράφτηκαν τα κείμενα. Όταν δηλαδή, επέστρεψε ο Μάικ Τζέιμς στο ρόστερ των “πρασίνων” που έδειχνε -προ της άφιξης του Αμερικανού- να ‘χει βρει τα πατήματα (ρόλους, τρόπο κλπ). Εύλογα λοιπόν, μόλις εμφανίστηκε ο Τζέιμς τα πράγματα λίγο μπερδεύτηκαν. Το να αναφέρεις όμως, στις 17 Απριλίου κάτι που είχε γραφτεί στις 24 Φεβρουαρίου, προφανώς και καταδεικνύει πρόβλημα. Δικό σου. Όχι του όποιου επισήμανε αυτά που έβλεπε τότε. Δεν πρέπει δε, να υπήρχε άνθρωπος που να πιστεύει ότι αυτό το θέμα δεν θα μπορούσε να τακτοποιηθεί (η συνύπαρξη δηλαδή, του Καλάθη με τον Τζέιμς), με δουλειά. Αυτή έγινε στους μήνες μεσολάβησαν και την είδατε χθες. Τα είπα και ξεθύμανα και συνεχίζω.

Αυτή ήταν η νίκη με την πιο ευρεία διαφορά, σε αγώνα πλέι οφ, για τον Παναθηναϊκό. Κάτι που δυστυχώς, στη φάση που βρίσκεται η σεζόν δεν… λέει και τίποτα, αν δεν υπάρξει συνέχεια. Και δεν χρειάζεται να θυμίσω πόσοι την έχουν πατήσει. Δεν είναι πολλοί. Αλλά υπάρχουν και άρα ο κίνδυνος είναι δεδομένα, υπαρκτός. Όπως είπε και ο Λάσο και είδαν όσοι έχουν μάτια, η πρεμιέρα αυτής της σειράς των πλέι οφ κρίθηκε… στα πρώτα 10” δευτερόλεπτα. Ή για να είμαστε απολύτως ακριβείς, στο 20-0. Η μια ομάδα φάνηκε έτοιμη. Η άλλη όχι. Η οποία άλλη βέβαια, δεν είναι παρά… μια ποσοστιαία μονάδα, σε point guards. Θα μου πεις και τι σε νοιάζει εσένα; Προφανώς και δεν σε νοιάζει, αλλά είναι ένα δεδομένο που επέτρεψε στο σύνολο να τακτοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πηγές ενέργειας και λύσεων, όπως ο Ντόντσιτς και ο Ράντολφ. Η “βασίλισσα” εξέλιξε το 20-0 σε 26-17 και εκεί θα έλεγε κανείς πως είχε τη δυνατότητα να κάνει το come back, αλλά… μόλις σου είπα γιατί δεν το έκανε. Η περίσσια ενέργεια του Παναθηναϊκού στην άμυνα, έδινε εύκολους πόντους, με αιφνιδιασμούς και καρφώματα. Όλα αυτά όμως, όπως σου είπα ανήκουν στο παρελθόν -πέραν του ρεκόρ του Καλάθη στις ασίστ που πέρασε στην ιστορία της διοργάνωσης.

Όλοι τώρα περιμένουν αν δουν πώς θα αντιδράσει η Ρεάλ και τι θα ‘χει να πει για αυτήν την αντίδραση ο Παναθηναϊκός. Υπάρχει και μια πληροφορία ότι η απόγνωση των Ισπανών -από το “άδειασμα” στη θέση “1”- έχει φτάσει σε σημείο που να συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες η επιστροφή του Σέρχιο Γιουλ στα παρκέ, για το τρίτο ματς. Αυτό μένει να το δούμε. Πρώτα βέβαια, θέλουμε να δούμε τι θα γίνει αύριο, στο δεύτερο παιχνίδι. Και όταν όλα τελειώσουν, θα μιλήσουμε και για την Ευρωλίγκα, το ενδεχόμενο της εξόδου (δηλαδή, δες τη φωτογραφία στην κορυφή του κειμένου και πες μου αν όλο αυτό αξίζει κάτι λιγότερο από το καλύτερο) και όσες συνέπειες θα ‘χει -με πρώτες στο ρόστερ, αφού οι καλύτεροι παίκτες σαφώς και ενδιαφέρονται να αγωνίζονται στις καλύτερες διοργανώσεις. Μέχρι τότε, να είστε καλά.

🏀 Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ

Νίκη Μπάκουλη
Νίκη Μπάκουλη Όταν στην -ας πούμε- εύθραυστη ηλικία των 17 χρόνων, τη ρωτούσαν τι ήθελε να γίνει είχε.. άλλες δουλειές (!) και καμία διάθεση να αποφασίσει. Για αυτό το έριξε στο συναίσθημα. Έλεγε "θέλω να συνεχίσω το έργο του πατέρα μου", που είχε αποχωρήσει εσπευσμένα από το μάταιο τούτο κόσμο. Συγκινημένοι όλοι, την άφηναν στην ησυχία της, εκτός της μητρός της που είπε να της.. χαράξει πορεία (αφού ήταν κάτι που ήθελε το σκασμένο) και έτσι, βρέθηκε στο Sportime του Χάρη Ξύδη, φίλου του πατέρα Νίκου Μπάκουλη. Ο Χ.Ξ έκρινε σκόπιμο να ξεκινήσει την πορεία της από το περιφερειακό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Η επίσκεψη σε μια γενική συνέλευση ήταν... το τέλος αυτού του κεφαλαίου. Γυρίζοντας στο γραφείο, ζήτησε (σχεδόν γονυπετής) να μεταφερθεί στο τμήμα μπάσκετ -το οποίο είχε ταλαιπωρήσει στο Σπόρτιγκ, υπό τις οδηγίες της Αννυ Κωνσταντινίδου. Ευτυχώς για το άθλημα κατάλαβε νωρίς ότι δεν ήταν γεννημένη να γίνει παίκτρια... Το "Χάρη, θέλω μια χάρη" (που κάνει ρίμα, αλλά δεν αποθεώνει και τα ελληνικά) την έκανε συνεργάτιδα του τμήματος μπάσκετ και η... κυρία Τύχη ήταν δίπλα της, αφού η κίνηση αποδείχθηκε κίνηση ΜΑΤ. Η δουλειά της έγινε η ζωή της και όταν ήλθε ο κορεσμός... στη σχέση, ήλθε και η κρίση για να μας γυρίσει στα βασικά αυτής της ζωής. Η αγάπη ξαναέγινε έρωτας και η δουλειά έγινε πάλι χόμπι. Η Νίκη Μπάκουλη είναι επίσης συντάκτης και αρθρογράφος του sport24.gr, ενώ αρθρογραφεί για τον εξάστερο και στο panathinaikos24.gr.
FOLLOW
Newsletter Ενημερώσου για τις πιο πράσινες ειδήσεις της ημέρας
Καθημερινά όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό και τα blogs του panathinaikos24.gr στο inbox σου.
ΕΓΓΡΑΦΗ
ΚΛΕΙΣΙΜΟ