Οργή, θυμός, απογοήτευση. Τα καταλαβαίνω, όλα τα συναισθήματα του κόσμου του Παναθηναϊκού αυτή την ώρα, που ακόμα είναι ζεστή η νέα ήττα από την Λαμία. Τρίτη μέσα σε ένα χρόνο. Είσαι ο Παναθηναϊκός και χάνεις για τρίτη φορά στην Λαμία. Δεν το χωνεύεις εύκολα, δεν μπορείς να το πιστέψεις.
Θα είναι λάθος, όμως, σήμερα, να αρχίσουμε να τα βάζουμε με τους παίκτες, τον Δώνη και τον Νταμπίζα. Να πούμε για τους παίκτες, ότι δεν είχαν την συγκέντρωση, που έπρεπε και έχασαν τα…άχαστα οι Μακέντα, Μουνιέ, Καμπετσής και Γιόχανσον, να το πούμε. Να πούμε, ότι το πιο ακριβό συμβόλαιο της ομάδας, ο Μουνιέ, ήταν σαν να μην έπαιξε σήμερα, να το πούμε. Να πούμε, ότι οι κεντρικοί αμυντικοί και τα κεντρικά χαφ, είχαν πολύ κακή απόδοση, να το πούμε. Από αυτό, όμως, μέχρι τους αφορισμούς τα περί… άμπαλων και άλλα τέτοια είναι υπερβολικά σχόλια.
Πρώτον, θυμηθείτε, ότι αυτή η ομάδα χτίζεται με νέα παιδιά, που δεν έχουν δίπλα τους τους σπουδαίους ξένους παίκτες, αλλά κάποιους καλούς ξένους (ο ένας ο Ινσούα, έλειπε κιόλας) και κάποιους άλλους, που είναι μέτριοι και δεν κάνουν την διαφορά. Μην ξεχνάτε ότι με το έλλειμα ποιότητας, που υπάρχει αυτή η ομάδα επηρεάζεται όταν δεν παίζει ο καλός Κουρμπέλης. Μην ξεχνάτε ότι όσοι από τους βασικούς δεν παίζουν, δεν μπορούν να αντικατασταθούν επάξια από τον πάγκο.
Μην ξεχνάτε ότι αυτός ο Παναθηναϊκός δεν έχει καμία σχέση με τον Παναθηναϊκό που ονειρευόμαστε. Στον πρώτο γύρο μας πήγαν όλα δεξιά. Υπάρχουν παιχνίδια που η ομάδα τα έχει κερδίσει εύκολα με λιγότερες ευκαιρίες, από τις πέντε καθαρές, που έκανε χθες (παρότι η εμφάνιση ήταν κακή). Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο.
Υπάρχουν και οι κακές ημέρες, υπάρχει η ρέντα ,αλλά υπάρχει και η ατυχία, υπάρχουν οι τραυματισμοί, υπάρχουν και οι αρρώστειες, που βιώνει μαζεμένες ο Παναθηναϊκός το 2019. Αυτοί, που είναι στο ποδοσφαιρικό τμήμα κάνουν, ότι μπορούν. Η ομάδα θα επανέλθει στις καλές εμφανίσεις, στις νίκες. Θα πρέπει να καταλάβουν οι πιο έμπειροι παίκτες ότι από αυτούς υπάρχουν απαιτήσεις και την Πέμπτη θα πρέπει να βγουν μπροστά για να πάρει την πρόκριση η ομάδα στο κύπελλο με την Λαμία. Για να τελειώσει και αυτή η απίστευτη αρνητική παράδοση με την συγκεκριμένη ομάδα.
Το πιο σημαντικό για μένα είναι αν υπάρχει καμία προοπτική για το αύριο. Αυτό είναι το ζητούμενο . Και αυτή την στιγμή δεν υπάρχει φως στο τούνελ. Ο Γιάννης Αλαφούζος έφαγε τόσους μήνες με μία ιστορία, που κατέληξε σε φιάσκο και με δική του ευθύνη. Ανακοίνωνε, ότι συμφώνησε να δώσει το 50% των μετοχών του στον Παιρόζ και αυτός εξαφανίστηκε. Ανοιξε μία ΑΜΚ ύψους 10 εκ. ευρώ, με στόχο να βάλει τα χρήματα ο Ταυλανδός και δεν έβαλε ούτε ευρώ. Τόσο καιρό δεν είπε ούτε κουβέντα στον κόσμο, που νοιώθει πάλι κοροιδία. Ο κόσμος τον Δώνη, τον Νταμπίζα, την ομάδα, την πιστεύει, θα την στηρίξει. Διοικητικά βλέπει, ότι δεν υπάρχει αύριο και αυτό έρχεται στο μυαλό όλων, μετά από ήττες σαν και αυτές από την Λαμία.
*Δεν λέω, ότι φταίει ο Ζαχαριάδης, αλλά αυτή η γελοιότητα να σφυρίξει την λήξη του αγώνα πριν περάσουν τα 4 λεπτά των καθυστερήσεων επειδή τα ball boy δεν επέστρεφαν τις μπάλες, είναι ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ . Ο Ζαχαριάδης επιβράβευσε και τις καθυστερήσεις των παικτών της Λαμίας στις καθυστερήσεις . Για αυτό μία είναι η λύση. Ξένοι διαιτητές παντού και οι Ελληνες διαιτητές στα τοπικά ή στα σπίτια τους.
