Κάθε χρόνο, άπαντες περιμένουν την Πρωταπριλιά ώστε να επιδοθούν σε καλοστημένες φάρσες στους οικείους, τους φίλους και τους συναδέλφους τους, ωστόσο, από τον Απρίλιο του 2004 κάτι άλλαξε. Οι φάρσες συνεχίζονται, καθώς η διαδικασία βαστά ως «έθιμο», άλλα η έλευση αυτής της ημέρας συνοδεύεται από ένα «σφίξιμο» και μια στεναχώρια, σε όλους όσοι ασχολούνται με τον ελληνικό αθλητισμό, το ποδόσφαιρο αλλά και τον Παναθηναϊκό.
Η Πρωταπριλιά του 2004 θα σημαδεύεται παντοτινά ως η ημέρα θανάτου του Γιάννη Κυράστα, ο οποίος πάλεψε γενναία, αλλά άνισα με τη νόσο Φουρνιέ, αφήνοντας την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 52 ετών.
Το απόγευμα εκείνης της ημέρας, το ιατρικό ανακοινωθέν ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα και η αντίδραση όλων ήταν κοινή: Εύχονταν να πρόκειται περί κακόγουστης φάρσας. Κι όμως…
Ο Γιάννης Κυράστας ήταν μια σημαντική φυσιογνωμία του ελληνικού ποδοσφαίρου, τόσο με την ιδιότητα του παίκτη (όπου φόρεσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού αλλά και του Ολυμπιακού) αλλά και με εκείνη του προπονητή, έχοντας ως παράσημο την τρομερή πορεία του «τριφυλλιού» τη σεζόν 1999-2000, η οποία εν τέλει και για διάφορους εξωαγωνιστικούς λόγους δεν του έδωσε το πρωτάθλημα, αν και κατ’ ομολογίαν, τα παιδιά του Κυράστα έπαιζαν την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα.
Στον Παναθηναϊκό επέστρεψε τη σεζόν 2001-2002 και έβαλε το «νερό στ’ αυλάκι» για την αλησμόνητη πορεία έως τους «8» του Champions League, παραδίδοντας τη σκυτάλη στον Σέρχιο Μαρκαριάν.
Ο Γιάννης Κυράστας υπήρξε μια σημαντική φιγούρα του ελληνικού ποδοσφαίρου τόσο ως παίχτης όσο και σαν προπονητής. Το 2004, ένα μήνα μετά τον θάνατό του, ο Παναθηναϊκός κέρδισε το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο.
Ο σύλλογος αφιέρωσε το νταμπλ στον Κυράστα, ενώ οι οπαδοί τραγουδούσαν πως «αυτή η κούπα θα πάει στ’ άστρα, για τον Γιάννη τον Κυράστα».
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
